نظارت حلقه مفقوده نمایشگاه‌های بهاره مائده شیرپور نمایشگاه‌های بهاره همواره فرصتی بوده برای حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و ارایه اجناسی با قیمتی نازل‌تر از معمول تا اقشار ضعیف جامعه هم بتوانند مایحتاج شب عیدشان را تأمین کنند. اما در عمل اتفاقاتی رخ می‌دهد که گاهی باعث می‌شود عطای این نمایشگاه را به لقایش ببخشیم. قرار […]
نظارت حلقه مفقوده نمایشگاه‌های بهاره
مائده شیرپور
نمایشگاه‌های بهاره همواره فرصتی بوده برای حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و ارایه اجناسی با قیمتی نازل‌تر از معمول تا اقشار ضعیف جامعه هم بتوانند مایحتاج شب عیدشان را تأمین کنند. اما در عمل اتفاقاتی رخ می‌دهد که گاهی باعث می‌شود عطای این نمایشگاه را به لقایش ببخشیم. قرار بود این نمایشگاه‌ها، هم کمکی به رونق فروش محصولات داخلی کرده و تولیدکنندگان را قوی کند و هم کمکی به قشر آسیب‌پذیر برای تهیه مایحتاج زندگی‌شان باشد، اما متأسفانه در سنوات گذشته شاهد بودیم که چنین اتفاقی رخ نداده است و برخلاف اهداف تعریف شده، این نمایشگاه‌ها به فضایی برای عرضه محصولات بی‌کیفیت و البته محصولات چینی تبدیل شده است، گویا هم قرار است به کسب و کار دلالان رونق دهد و هم قشر فقیر را بابت این رونق سرکیسه کند، آن هم از قشری که شاید سالی یک‌بار بتوانند خرید کنند.
البته اینها تاکنون برای دوره‌های گذشته ثبت شده و کماکان امید به بهبود شرایط در نمایشگاه امسال برقرار است.
به خاطر داریم در سال‌های گذشته مشتریان این نمایشگاه‌ها از نظارت ضعیف بر عرضه محصولات بی‌کیفیت و یا عرضه محصولات چینی گلایه داشتند و می‌گفتند برپایی چنین نمایشگاه‌هایی با توجه به اهدافی که در رسانه‌ها عنوان می‌شود با محصولات عرضه‌شده سنخیت ندارد. البته گلایه‌های آنها گاه به دلیل این‌که شاید نمایشگاه را از اساس جمع کنند با احتیاط گفته می‌شد تا به اصل ماجرا خدشه‌ای وارد نشود، چرا که بسیاری از اقشار آسیب‌پذیر با همه این گلایه‌ها باز هم می‌توانستند از این فرصت برای شاد کردن دل فرزندان استفاده کرده و خرید کنند.
امسال هم به رسم سال‌های گذشته نمایشگاه‌های بهاره برپا شده است و البته امسال گلایه‌ها به اندازه سال‌های گذشته به گوش نمی‌رسد و البته شنیده شدن گلایه‌های کم‌تر می‌تواند نویدبخش توجه به قشر آسیب‌پذیر و افزایش رضایت از ارایه اجناس ارایه شده در این نمایشگاه‌ها باشد.
با همه این تفاسیر و البته گلایه و انتقادی که از نمایشگاه‌های بهاره در کشور می‌شود اما نمی‌توان این اصل را منکر شد که نمایشگاه‌های مشابه در کشورهای دیگر با شکل و شمایلی بسیار فجیع‌تر برگزار می‌شود که البته گاهی هجوم مردم برای خرید از آنها با کشته نیز همراه است!
یعنی مردم در کشورهای اروپایی و آمریکا برای استقبال از تخفیف‌های این نمایشگاه‌ها چنان هجوم می‌آورند که حتی خریدشان کشته هم می‌دهد و از این حیث نباید فکر کنیم که نمایشگاه‌های تخفیفی در کشور نسبت به آنچه در دنیا برگزار می‌شود با مشکلات بیش‌تری همراه است اما باید در نظر داشت که انتظار مردم از مسؤولانی که شعار حمایت از قشر آسیب‌پذیر و البته حمایت از کسب و کار داخلی و تولید داخل می‌دهند، متفاوت است و دوست ندارند حتی درصدی انحراف معیار از شعار‌‌ها را در عمل شاهد باشند.
در نهایت آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد، این نکته است که برپایی نمایشگاه‌های بهاره مانند بسیاری از اقدامات مؤثر و مفید نیاز به ناظری قوی و البته قانونمند دارد که باید قانون را برای غرفه‌داران رعایت کرده و چشمش را روی هر مسأله‌ای هر چند کوچک که قصد دور زدن قانون را دارد، نبندد. البته نیاز به نظارتی دقیق به جز مورد ذکر شده در بسیاری از اقدامات کشور حس می‌شود تا بتواند اعتمادسازی بسیار خوبی در اذهان عمومی جامعه ایجاد کند، چرا که در این حوزه قوانین خوب و تأثیرگذاری وجود دارد که تنها به یک مجری قوی و منضبط نیاز دارد تا اجرایی شود.
در نهایت باید این‌طور جمع‌بندی کرد که وجود نمایشگاه‌های بهاره به صورت بالفعل اقدام پسندیده و قابل تقدیری است که از اهداف عالیه و توسعه‌ای بسیار والایی برخوردار است و تنها باید عامل ناظری برای تطبیق اهداف در حرف و عمل وجود داشته باشد تا بهره کشور و مردم از این امر خیر به حداکثر برسد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.