رونالدو، رئال و یوونتوس؛ ۳ شکست خورده در ایتالیا می‌گویند که پیوستن رونالدو به یوونتوس، انتقال قرن بوده اما تنها یک هفته بعد، آنها باید با حقیقتی تلخ کنار بیایند. به گزارش “ورزش سه”، بالاخره تأیید شد؛ کریستیانو رونالدو پس از ۹ سال درخشان و باشکوه در رئال مادرید از این تیم جدا و راهی […]
رونالدو، رئال و یوونتوس؛ ۳ شکست خورده
در ایتالیا می‌گویند که پیوستن رونالدو به یوونتوس، انتقال قرن بوده اما تنها یک هفته بعد، آنها باید با حقیقتی تلخ کنار بیایند.
به گزارش “ورزش سه”، بالاخره تأیید شد؛ کریستیانو رونالدو پس از ۹ سال درخشان و باشکوه در رئال مادرید از این تیم جدا و راهی یوونتوس شد. از نگاه من، این یکی از بد‌ترین معامله‌های تاریخ فوتبال بود. انتقالی که در آن، همه طرف‌های ماجرا شکست خوردند. زمان این را ثابت خواهد کرد.
از رئال مادرید شروع می‌کنیم: رئالی‌ها بازیکنی را از دست دادند که فصلی ۵۰ گل می‌زد و بار دیگر فرصت یک خداحافظی در خور و شأن یک اسطوره را از دست دادند. همان‌طور که پیش از این در مورد رائول و کاسیاس شاهدش بودیم، رونالدو نیز رئال را با یک بیانیه و بدون مراسمی خاص ترک کرد.
این بار شاهد خداحافظی یک بازیکن دست پرورده باشگاه نبودیم. کسی رئال را ترک می‌کرد که همراه با دی استفانو، بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه است. فوق ستاره‌ای که با ثبت ۴۵۱ گل، ۴ توپ طلا و ۴ قهرمانی چمپیونزلیگ به ۹ فصل درخشان خود پایان بخشید. بازیکنی که احتمالاً رئال دیگر مشابهش را پیدا نخواهد کرد.
رئال شاید یک، دو، ۳ و حتی ۴ بازیکن بزرگ را به جای وی جذب کند، بدون این‌که حتی یکی بتواند ۹ فصل پیاپی ۵۰ گل به ثمر برساند. مسؤولان رئال باید با خود تعمق کنند و ببینند که چرا بازیکنی مثل رونالدو باید به این شکل جدا شود. دریافت ۱۰۰ میلیون یورو برای بازیکنی ۳۳ ساله(به زودی ۳۴ ساله)، رقم خارق‌العاده‌ای است اما در مورد رونالدو صحبت می‌کنیم، افسانه‌ای که قیمت ندارد.
رونالدو: او از رئال رفت چرا که از دست فلورنتینو پرز عصبانی بود. او احساس می‌کرد که در باشگاه دیگر علاقه‌ای به وی ندارند و این‌که دستمزدش منصفانه نیست. او به خاطر قضیه مالیاتی نیز حمایت باشگاه را احساس نکرد و به همه این دلایل، به درهای خروجی باشگاه نزدیک و نزدیک‌تر شد و سرانجام رئال را ترک کرد.
رونالدو مثل هر بازیکنی حق دارد برای آینده خود تصمیم بگیرد ولی او بهتر است به این هم فکر کند که این همه افتخار در رئال را به تنهایی کسب نکرد و ستاره‌هایی چون مودریچ، راموس، بنزما، مارسلو، کاسیمیرو و… نیز در کنارش بودند. فوتبال یک ورزش تیمی است و نه فقط مختص یک فوتبالیست.
در یوونتوس، رونالدو هرگز نخواهد توانست ۵۰ گل در یک فصل به ثمر برساند. او دیگر در دیداری با یک میلیارد مخاطب حاضر نخواهد شد(ال کلاسیکو). او آفتاب مادرید را نیز با سرمای تورین عوض کرده و واضح است که در فوتبالش نیز یک قدم به عقب برداشته است.
رونالدو باید در این تعمق کند که چرا باشگاه اجازه داد انتقال او تنها با رقم ۱۰۰ میلیون یورو رقم بخورد! این‌که چرا روز گذشته هیچ هواداری بیرون درهای برنابئو برای مخالفت با انتقالش حاضر نشد. این‌که چرا هواداران رئال، عاشق مودریچ هستند و نه او. واقعیت این است که آنها فقط عاشق گل‌های رونالدو بودند و نه خودش.
و با یوونتوس تمام می‌کنیم: ضربه قرن، انتقال قرن. در ایتالیا انتقال رونالدو را این‌گونه توصیف می‌کنند. بله، این شکار مثل یک نمایش بزرگ است. این روز‌ها تمام خواهند شد و در طول یک هفته باشگاه ایتالیایی با یک حقیقت تلخ مواجه خواهد شد. یوونتوس برای رقم زدن این انتقال، متحمل بار اقتصادی فراوانی شده است. پروژه‌ای ۳۴۵ میلیون یورویی، ۱۱۲ میلیون یورو بعلاوه سالی ۶۰ میلیون یورو دستمزد ناخالص برای یک بازیکن ۳۴ ساله.
این‌که رونالدو در فرم بدنی خارق العاده‌ای قرار دارد، یک حقیقت انکارنشدنی است ولی نباید فراموش کرد که در همین فصل گذشته، او ۷ بازی لالیگا و ۶ بازی کوپا دل ری را از دست داد برای این‌که در انتهای فصل از لحاظ قوای بدنی تحلیل نرود. برای این‌که بازیکنی که به زودی ۳۴ ساله خواهد شد، نیاز به استراحت بیش‌تری دارد.
او که قراردادی ۴ ساله با یوونتوس بسته، یک سال دیگر ۳۵ ساله خواهد بود و دو سال دیگر ۳۶ ساله. به اعتقاد من، وقتی شما به بازیکنی سالانه ۳۰ میلیون یورو دستمزد پرداخت می‌کنید، انتظار دارید تا حداقل ۵۰ بازی در یک فصل انجام دهد و باید هم این‌گونه باشد اما در مورد رونالدوی پا به سن گذاشته….
خوان ایگناسیو اوچوآ: مارکا
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.