همه چیز درباره «اکران اینترنتی» در سینمای ایران؛ اوجگیری یا شکست؟ کرونا خیلی چیزها را تغییر داده است. دیگر در سطح شهرها نه خبری از آیین و مراسم شادباش ازدواج است و نه محفل سوگواری و عزا؛ ویروس «کرونا» نه فقط معادلات جاری در اجتماع را که حتی شمایل زندگی فردی را هم دستخوش عجیبترین […]
همه چیز درباره «اکران اینترنتی» در سینمای ایران؛ اوجگیری یا شکست؟
کرونا خیلی چیزها را تغییر داده است. دیگر در سطح شهرها نه خبری از آیین و مراسم شادباش ازدواج است و نه محفل سوگواری و عزا؛ ویروس «کرونا» نه فقط معادلات جاری در اجتماع را که حتی شمایل زندگی فردی را هم دستخوش عجیبترین و غیرمنتظرهترین تغییرات در سده اخیر قرار داده است. سرگرمی و هنر هم از شوک این تغییرات در امان نمانده و آرامآرام دومین ماه تعطیلی سراسری سالنهای سینما هم روبه پایان است. به گزارش مهر، از روز سوم اسفندماه سال ۹۸ و با اعلام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامیکلیه سالنهای سینمایی کشور به حالت تعطیل درآمد. با استمرار شرایط اضطراری حراست از سلامت جامعه در برابر تهدید «کرونا» این تعطیلات تا به امروز ادامه داشته و فعلاً پایانی هم نمیتوان برای آن متصور بود.
اکران اینترنتی؛ تجربه جهانی
ترکیب «اکران اینترنتی» تا همین چند سال پیش میتوانست یکی از متناقضترین ترکیبها برای علاقهمندان «سینما» باشد؛ تنها هنر از هنرهای هفتگانه که نام «مکان» بر خود دارد و تا سالها باور داشتیم که «سینما در سینما» معنا پیدا میکند. از زمان فراگیر شدن سایه «دنیای مجازی» بر سر زندگی واقعی اما معادلات تغییر کرد و حالا گویی تهدید «خروج سینما از سالن نمایش» تبدیل به یک فرصت شده است. نتفلیکس که در آغاز یک شرکت اینترنتی «سفارش فیلم» بود، با بهرهگیری از تجربه «تلویزیونهای کابلی» توانست بر بستر اینترنت فضایی را ایجاد کند که مخاطبان در هر نقطهای از جهان بتوانند به جای سفارش فیلم و دریافت نسخه دیویدی آن، بهصورت آنلاین فیلم درخواستی خود را از طریق تلویزیون، رایانه شخصی و یا حتی تلفن همراه به تماشا بنشینند و این شاید چیزی شبیه کابوس برای فیلمسازانی بود که زمانی میگفتند «مگر میتوان لذت وسترن را جز روی پرده نقرهای بزرگ درک کرد؟»، اما حکم تحقق یک رویا را برای نوجوانان و جوانان عصر اینترنت داشت!
اکران اینترنتی؛ تجربه ایرانی
جدیترین تجربه و شاید مطرحترین آنها در فضای رسانهای هم مربوط به نمایش مستند «توران خانم» به کارگردانی مشترک رخشان بنیاعتماد و مجتبی میرتهماسب بود؛ مستندی که از ۲۶ خردادماه سال ۹۷ ابتدا برای ۴۸ ساعت در دسترس علاقهمندان قرار گرفت و استقبال از نمایش اینترنتی آن به اندازهای بود که تا چند روز نیز تمدید شد. بلیتفروشی برای این مستند حتی از طریق سایت «سینما تیکت» صورت گرفت و مخاطبان بعد از خریداری بلیت کدی را دریافت میکردند که با استفاده از آن میتوانستند در فاصله زمانی هفتساعت، برای یک بار به تماشای آنلاین فیلم بنشینند. دیروز(یکشنبه) آغاز رسمی اکران فیلم اینترنتی در ایران بود و فیلم «خروج» به نمایش درآمد تا سینمای ایران تجربه بهکل متفاوتی را در زمینه ارتباط با عموم مخاطبان محک بزند. در این روز علاقهمندان سینما با مراجعه به دو سامانه «فیلیمو» و «نماوا» (فارغ از اشتراک یا عدم اشتراک) با پرداخت مبلغ ۱۲ هزار تومان، بلیت تهیه کردند و در حد فاصل ششساعت پس از خرید، بهصورت آنلاین به تماشای فیلم «خروج» نشستند.
چالشهای پخش اینترنتی
این تجربه اما برای رسیدن به مرحله «توفیق» با چالشهای جدی مواجه است. بیتردید مهمترین این چالشها هم انتشار نسخه غیرقانونی فیلم در حداقل زمان پس از آغاز اکران است. این اتفاق خیلی زود طیف گستردهای از مخاطبان بالقوه فیلم را میان دو انتخاب مختار میکند؛ پرداخت هزینه و تماشای فیلم در یک بازهزمانی محدود و یا دانلود رایگان نسخه غیرمجاز فیلم و در اختیار داشتن آن برای تماشا در مدتی نامحدود! این چالش زمانی صورت جدیتری پیدا میکند که به این واقعیت توجه داشته باشیم؛ مصرفکنندگان فضای مجازی در ایران بهخصوص فیلمبازهای حرفهای که فیلمهای روز سینمای جهان را از طریق اینترنت رصد و دانلود میکردهاند، عادت به مصرف «رایگان» دارند! واقعیت این است که «کرونا» در کنار تمام تحولاتی که در ابعاد مختلف زندگی ما رقم زده، سینمای ایران را ناگزیر از تن دادن به این ریسک کرده است. ریسکی که توفیق در آن میتواند در حکم هوایی تازه برای گروههایی از مخاطبان فراموششده سینمای ایران باشد و ناکامیاش میتواند برای چند سال دیگر میان معادلات سینمای ایران و تجربههای جهانی فاصله ایجاد کند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.