با کشف نزدیک‌ترین سیاره شبه‌زمینی پروژه استیون‌هاوکینگ و میلیاردر روسی هدفمند شد استیون‌هاوکینگ، فیزیکدان نجومی مشهور و یوری‌میلنر، میلیاردر روسی چند ماه پیش از برنامه بلندپروازانه خود برای ارسال نخستین کاوشگرهای میان‌ستاره‌ای به سیستم ستاره‌ای نزدیک در ۲۰ تا ۳۰ سال آینده خبر دادند و کشف سیاره شبه‌زمینی جدید می‌تواند این طرح را هدفدار کند. […]
با کشف نزدیک‌ترین سیاره شبه‌زمینی
پروژه استیون‌هاوکینگ و میلیاردر روسی هدفمند شد
استیون‌هاوکینگ، فیزیکدان نجومی مشهور و یوری‌میلنر، میلیاردر روسی چند ماه پیش از برنامه بلندپروازانه خود برای ارسال نخستین کاوشگرهای میان‌ستاره‌ای به سیستم ستاره‌ای نزدیک در ۲۰ تا ۳۰ سال آینده خبر دادند و کشف سیاره شبه‌زمینی جدید می‌تواند این طرح را هدفدار کند.
به گزارش ایسنا به نقل از تک‌تایمز، میلنر در آن زمان بودجه‌ای در حدود ۱۰۰ میلیون دلار را برای این پروژه که «دستاورداستارشات» نام دارد، در نظر گرفته بود. هدف این پروژه، ارسال فضاپیماهای کوچک با سرعت ۲۰ درصد سرعت نور در فضا توسط سیستم نیروی محرکه لیزری است.
این نانوفضاپیما‌ها به مقصد سیستم ستاره‌ای آلفاسنتوری ارسال می‌شوند که ۴٫۳۷ سال نوری با منظومه شمسی فاصله دارد.
اکنون کشف سیاره شبه‌زمینی «پروکسیماB» در این سیستم که احتمالاً از حیات برخوردار است، می‌تواند به برنامه‌های این تیم سرعت ببخشد.
هفته گذشته، دانشمندان رصدخانه جنوب اروپا و دانشگاه هاروارد از کشف این سیاره خبر دادند که نزدیک‌ترین سیاره فراخورشیدی کشف شده تاکنون است.
پروکسیماB در اطراف یک ستاره کوتوله قرمز در منظومه آلفاسنتوری موسوم به پروکسیماسنتوری گردش می‌کند که کوچک‌تررین ستاره در این سیستم محسوب می‌شود.
این کشف، هدف جدیدی را در اختیار پروژه استارشات برای ارسال فضاپیما قرارداده است. این فضاپیما‌ها که «استارچیپ» نام دارند، به دوربین و فیلترهای مختلف برای ثبت تصاویر رنگی مجهز خواهند بود تا امکان برخورداری این سیاره از حیات، آب یا صخره‌ای بودن آن بررسی شود.
این تیم امیدوار است بتواند مأموریت پرتاب را در دو تا ۳ دهه آینده آغاز کنند و ۲۰ سال بعد به پروکسیماسنتوری برسند. تصاویر ثبت شده از آن احتمالاً ۴٫۲۳ سال بعد به زمین خواهند رسید. محققان امیدوارند بتوانند تصاویر پروکسیماB را تا سال ۲۰۶۰ ثبت کنند.
فضاپیماهای استارچیپ از ویفرسیلیکون ساخته خواهند شد که به دوربین، منبع تغذیه، رانشگرهای فوتونی، تجهیزات ارتباطی و ناوبری مجهز خواهند بود.
کاوشگرهای فضایی برای سفر به سیستم‌های ستاره‌ای مانند آلفاسنتوری ایده‌آل‌تر هستند؛ زیرا یک فضاپیمای سنتی ممکن است ۲۰ هزار سال بعد به این منظومه برسد.
این پروژه هنوز در مرحله نظری قرار دارد و کارهای زیادی برای واقعی کردن آن نیاز است. برای مثال، سیستم نیروی محرکه لیزری به یک نمونه اولیه نیاز دارد و حداقل به ۵ تا ۱۰ سال مطالعه برای بررسی کاربردی بودن لیزر‌ها نیاز است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.