اعتماد به پیام‌رسان‌های داخلی

اعتماد به پیام‌رسان‌های داخلی در تعریف حریم خصوصی در سطح دنیا اختلاف نظر وجود دارد، برخی افراد آن‌ را به عنوان حق تنها بودن تعریف می‌کنند و برخی دیگر این مفهوم را با حق افراد در بهره بردن از استقلال، تنهایی و تعیین این‌که آیا و چگونه اطلاعات مربوط به خود را برای دیگران آشکار […]

اعتماد به پیام‌رسان‌های داخلی

در تعریف حریم خصوصی در سطح دنیا اختلاف نظر وجود دارد، برخی افراد آن‌ را به عنوان حق تنها بودن تعریف می‌کنند و برخی دیگر این مفهوم را با حق افراد در بهره بردن از استقلال، تنهایی و تعیین این‌که آیا و چگونه اطلاعات مربوط به خود را برای دیگران آشکار کنند، پیوند می‌دهند.

حریم خصوصی انواعی مانند حریم خصوصی اطلاعات، حریم خصوصی پزشکی، حریم خصوصی اقتصادی و حریم خصوصی مرتبط با اینترنت و فضای مجازی است. « حیثیت، جان، مال، حقوق و مسکن افراد از تعرض مصون است مگر در مواردی که قانون تجویز کند». اصل ۲۳ هم تفتیش عقاید را ممنوع کرده و اصل ۲۵ این مسأله را بیان می‌کند که «بازرسی، نرساندن نامه‌ها، ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس، سانسور، عدم مخابره و نرساندن آنها استراق سمع و هرگونه تجسس ممنوع است مگر به حکم قانون.

استفاده پیام‌رسان‌های داخلی از فناوری رمزنگاری اطلاعات مزیتی بسیار خوب برای حفظ حریم خصوصی است

رهبر حکیم انقلاب اسلامی فرمودند: متصدیان در دستگاه‌های دولتی باید مراقبت کنند تا حریم داخلی زندگی مردم و اسرار آنها محفوظ بماند.

در اعلامیه حقوق بشر اسلامی مصوب ۱۴ محرم ۱۴۱۱ قمری در قاهره نیز در ماده ۱۸ قسمت «ب» در راستای توجه به حریم خصوصی آمده است: «هر انسانی حق دارد که در امر زندگی خصوصی خود استقلال داشته باشد و جاسوسی یا نظارت بر او و مخدوش کردن حیثیت او جایز نیست و باید از او در مقابل هرگونه دخالت زورگویانه حمایت شود».

حال باید دید چقدر از وعده مسؤولان در این سطح با رهنمون قراردادن سخن رهبری در دستور کار قرار می‌گیرد.