برآورد ظرفیتهای صادراتی دوجانبه در صنایع غیرنفتی اکو سالهاست قرار است روی صادرات غیرنفتی کار کنیم و از این راه بودجه را تأمین کنیم، شاید اکو بتواند در این مسیر به کمکمان آید. با وجود گذشت ۲٫۵ دهه از تأسیس اکو، تجارت درونگروهی کشورهای عضو همچنان در سطح ناچیز ۸درصد باقی مانده است. این مطالعه […]
برآورد ظرفیتهای صادراتی دوجانبه در صنایع غیرنفتی اکو
سالهاست قرار است روی صادرات غیرنفتی کار کنیم و از این راه بودجه را تأمین کنیم، شاید اکو بتواند در این مسیر به کمکمان آید. با وجود گذشت ۲٫۵ دهه از تأسیس اکو، تجارت درونگروهی کشورهای عضو همچنان در سطح ناچیز ۸درصد باقی مانده است. این مطالعه با استفاده از مدل ساختاری آندرسون و ون وینکوپ (۲۰۰۴) و پایه گستردهای از دادههای پانل، تأثیرات سازمان اکو و ظرفیتهای تجارت دوجانبه کشورهای عضو در صنایع غیرنفتی را بررسی میکند. با توجه به درونزایی برخی متغیرها، از برآوردگر پویای ABB، مبتنی بر روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) ، در کنار برآوردگر ایستای FEM استفاده شده است.
نتایج نشان میدهد که نه تنها اکو نتوانسته است تجارت درونگروهی کشورهای عضو در مقایسه با غیر عضو را ارتقا بخشد، بلکه در توسعه تجارت بین کشورهای عضو نسبت به سالهای قبل از تأسیس نیز ناموفق بوده است. به علاوه، ظرفیت اعضا برای تجارت درونگروهی از ۱٫۳ سطح فعلی فراتر نمیرود. در این میان، تنها ۳ کشور ترکیه و ایران و پاکستان از ظرفیتهای صادراتی مثبت اکو برخوردارند. ظرفیتهای صادراتی کشورهای عضو به نحو ناهمگنی توزیع شده و آزادسازی بیمقدمه تجارت با برخی از آنان میتواند به کسری تراز تجاری کشور منتهی شود. نتایج نشان میدهد که ترکیه (۷۱درصد) و پاکستان (۱۱درصد) بازارهای مهم بالقوه صادرات ایران در منطقه قلمداد میشوند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.