راه‌آهن رودهن – آمل؛ پروژه‌ای بدون توجیه فنی و اقتصادی مطالعات محور ریلی رودهن – آمل در سال ۱۳۹۱ آغاز شد. طبق این مطالعات طول این محور ریلی ۱۲۰ کیلومتر برآورد شده است که ۸۳ کیلومتر آن را ابنیه فنی شامل (پل و تونل) تشکیل داده است. به عبارت دیگر ۷۸ کیلومتر آن معادل ۶۵درصد […]
راه‌آهن رودهن – آمل؛ پروژه‌ای بدون توجیه فنی و اقتصادی
مطالعات محور ریلی رودهن – آمل در سال ۱۳۹۱ آغاز شد. طبق این مطالعات طول این محور ریلی ۱۲۰ کیلومتر برآورد شده است که ۸۳ کیلومتر آن را ابنیه فنی شامل (پل و تونل) تشکیل داده است. به عبارت دیگر ۷۸ کیلومتر آن معادل ۶۵درصد پروژه را تونل‌ها تشکیل می‌دهند. از همان ابتدا که موضوع اتصال ریلی رودهن – لاریجان – آمل با عنوان اتصال ریلی به شمال کشور مطرح شد، بیش‌تر کارشناسان تصویب این پروژه با چنین مختصاتی را غیرکارشناسی ارزیابی می‌کردند.
به گزارش عیارآنلاین، بنابر اعلام مسؤولان شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور که وظیفه اصلی ساخت و توسعه شبکه ریلی را برعهده دارد، هزینه احداث هر کیلومتر خط‌آهن در کشور به‌طور متوسط بین ۷ تا ۹ میلیارد تومان در دشت و مناطق کوهستانی متغیر است.
این درحالی است که طبق قانون بودجه سال ۹۷ هزینه احداث هر کیلومتر خط‌آهن برای این پروژه بیش از ۵۳ میلیارد تومان برآورد شده است. این بدین معناست که برای ساخت هر کیلومتر از این خط باید حدود ۷ برابر هزینه نمود و برای تکمیل آن به ۶ هزار و ۴۰۰میلیارد تومان اعتبار نیاز است که با این اعتبار می‌توان معادل ۲۰درصد پروژه‌های در دست احداث شبکه ریلی (۹۰۰ کیلومتر از ۴۷۰۰ هزار کیلومتر) را ساخت.
این پروژه در حالی در قانون ردیف بودجه قرار می‌گیرد که هم‌اکنون شهر ساری تنها با کم‌تر از صد کیلومتر فاصله از آمل به شبکه ریلی کشور متصل است. به بیان دیگر احداث پاره خطی از رودهن به آمل، با هزینه بسیار زیاد، بدون اتصال به شبکه ریلی و موازی با محور در حال بهره‌برداری ساری – تهران نه تنها توجیه فنی – اقتصادی ندارد، بلکه در زمینه جذب مسافرانی که با هدف سیاحت به مقصد شمال کشور تردد می‌کنند، جذاب نخواهد بود.
چرا که اکثر تردد‌ها در این محور مربوط به خانوارهای تهرانی است که در ایام خاص و یا تعطیلات آخر هفته، با قصد گذراندن اوقات فراغت به شمال کشور سفر می‌کنند که در این صورت با در نظر گرفتن این‌که اکثر سفر‌ها به شمال کشور با هدف بهره‌مندی از موقعیت ممتاز نوار ساحلی شمال کشور و طبیعت زیبای آن انجام می‌شود، به‌طور حتم مسافران برای جابه‌جایی در نوار شمالی نیازمند وسیله نقلیه شخصی خواهند بود، بنابراین می‌توان گفت ساخت این خط آهن پرهزینه، با هدف کاهش ترافیک در مسیر جاده‌ای موازی، اشتباه بزرگی است که نتیجه جزو اتلاف منابع مالی از بیت‌المال که حق عموم مردم ایران است، نخواهد شد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.