هیچ‌گونه تغییری در تعرفه خودروهای هیبریدی اتفاق نیفتاده است

با وجود تأکید وزیر صنعت و علی‌رغم رأی دیوان عدالت اداری

هیچ‌گونه تغییری در تعرفه خودروهای هیبریدی اتفاق نیفتاده است

علی‌رغم رأی دیوان عدالت اداری و تأکید وزیر صنعت بر ضرورت مصوبه دولت برای تغییر در تعرفه خودروهای هیبریدی، این اتفاق رخ نداده؛ در حالی‌که قیمت در بازار افزایش نجومی پیدا کرده است.

به گزارش مهر، علی‌رغم گذشت نزدیک به یک ماه از صدور اطلاعیه وزارت صنعت، هنوز هیچ تصمیمی مبنی بر کاهش یا اصلاح تعرفه‌های هیبرید از جلسه هیأت دولت اعلام نشده؛ این در حالی است که از یک سو با تعرفه‌های جدید، قیمت خودروهای هیبریدی افزایش نجومی را تجربه کرده و از سوی دیگر مشکل آلودگی هوا در کلان‌شهرهای کشور روزبه‌روز جدی‌تر و خطرناک‌تر می‌شود. از همین رو است که مردم و افکار عمومی به جد خواستار کاهش تعرفه‌های خودروهای هیبریدی‌ هستند.

مطالبه‌ای که به رغم پیگیری‌های مکرر رسانه‌ها، نماینده‌های مجلس و حتی دیوان عدالت اداری، دولت تاکنون به اجرایش تن نداده است. چنانکه این سؤال در افکار عمومی ایجاد شده که با کاهش تعرفه خودروهای هیبریدی، منافع چه کسانی تهدید می‌شود که دولت حاضر است برای حفاظت از آن، این همه هزینه را به جان بخرد؟

واقعیت این است که خودروهای هیبریدی این روز‌ها به لطف تعرفه‌بندی عجیب و غریب دولت نه فقط در محافل خودرویی که حتی در محافل عادی جامعه هم‌، به موضوع بحث و نقد و نظر تبدیل شده‌اند. هواداران این خودرو‌ها دولت را به دلیل افزایش ۱۱برابری تعرفه واردات شماتت می‌کنند، در سوی مقابل هم دولت سعی می‌کند با استدلال‌هایی که منتقدان را قانع نمی‌کند، از زیر بار انتقادات شانه خالی کند. اما خودروهای هیبریدی دقیقاً به چه خودروهایی اطلاق می‌شود و از چه زمانی تولید و فروش آنها در دنیا باب شده است.

اکنون برخی از خودروهای هیبریدی، در رقابتی خوشایند وارد عرصه تولید خودروهای هیبریدی شده‌اند و هر تولیدکننده‌ای، خودروهایی را متناسب با پلتفرم‌های خودشان طراحی و روانه بازار کردند. این خودرو‌ها به بازار ایران هم راه یافتند. با توجه به مشوق‌های تعرفه‌ای دولت برای خودروهای هیبریدی، خریداران می‌توانستند عملاً بدون پرداخت هزینه بیش‌تر نسبت به خودروهای بنزینی، دوستی خود را نسبت به محیط‌زیست ثابت کنند.

هیبریدی‌‌ها در مقایسه با نمونه‌های بنزینی به مراتب سوخت کم‌تری مصرف می‌کنند و به همان نسبت دی‌اکسیدکربن کم‌تری تولید می‌کنند. دی‌اکسیدکربن مهم‌ترین عامل تغییرات اقلیمی است و در عصری که این موضوع به یک دغدغه جهانی تبدیل شده، مردم می‌توانستند با خرید خودروی هیبریدی، گام مثبتی در راستای این مبارزه جهانی ‌بردارند. به‌علاوه خودروهای هیبریدی آلاینده‌های هیدروکربنی و اکسیدنیتروژن را هم تا ۹۰درصد کم‌تر تولید می‌کنند و به همین دلیل نقششان از همان ابتدا در کاهش آلودگی‌های هوای شهرهای بزرگ مورد توجه قرار گرفت.

به همین دلایل خودروهای هیبریدی در بازار جهانی خودرو به موفقیتی فراتر از حد تصور دست یافتند. البته مشوق‌هایی که دولت‌‌ها برای تغییر ذائقه مصرف‌کنندگان در نظر گرفته بودند، تأثیر مهمی در این موفقیت داشت. مشوق‌های گمرکی، تخفیف‌های مالیاتی، مشوق‌های اجتماعی و شهر همه و همه در بیش‌تر کشورهای دنیا دست به دست هم داد تا مردم و خودروسازان گرایش بیش‌تری به سوی خودروهای هیبریدی پیدا کنند. تویوتا، هیوندا، هوندا، دایملر، پورشه، جنرال‌موتورز و… هر کدام با رونمایی از خودروهای متعددی هیبریدی به این بازار دوستدار محیط‌زیست و البته سودآور پیوستند. که بعضی از این خودرو‌ها به بازار ایران هم راه یافت و مورد اقبال خریداران واقع شد. شرکت‌های تحقیقاتی حوزه خودرو قویاً معتقدند که در ۱۰سال آینده بخش اعظم صنعت خودروسازی دنیا به تولید خودروهای هیبریدی و الکتریکی اختصاص خواهد یافت.

یک ایده قدیمی اما کارآمد

اگرچه تولید و فروش انبوه خودروهای هیبریدی در سال‌های گذشته اتفاق افتاده اما ایده تولید این خودرو‌ها چندان جدید نیست. ایده تولید هیبرید در حقیقت به ابتدای تاریخچه صنعت خودروسازی برمی‌گردد. مهندس‌آمریکایی به نام اچ.پایپر که در سال۱۹۰۵ امتیاز تولید خودروی هیبریدی را داشت، می‌گوید: موفقیت سریع خودروهای بنزینی و پیچیده بودن تکنولوژی هیبرید در آن زمان سبب شد که خودروساز‌ها کاملاً فکر تولید هیبرید را از سرشان بیرون کنند.

ایده پایپر، استفاده از یک موتور الکتریکی برای کمک به موتور احتراق داخلی بود که خودرو را قادر به رسیدن به سرعت ۴۰کیلومتر در ساعت می‌کرد. متأسفانه ولی موتورهای احتراق داخلی بنزینی چند سال بعد به این سرعت رسیدند و روش هیبریدی پیچیده و گران‌قیمت را از کانون توجه خارج کردند. به این ترتیب موتورهای بنزینی به سرعت صنعت خودرو را به‌دست گرفتند.

در اوایل دهه۷۰ که بحران نفت سبب افزایش تقاضا برای خوردوهای کم‌مصرف شده بود، اولویت‌ها تغییر کرد. خودروساز‌ها به دنبال کاهش مصرف سوخت و افزایش کارایی خودروهای تولیدی رفتند. نگرانی درباره تأثیر مصرف سوخت‌های فسیلی در آب و هوا هم در دهه۹۰ مزید بر علت شد تا ایده تولید انبوه خودروهای هیبریدی دوباره روی میز کار خودروساز‌ها برگردد.

در طول دهه۱۹۹۰ سه خودروساز آمریکایی تصمیم خود برای تولید خودرو‌های هیبریدی دیزلی را اعلام کردند اما هیچ کدام از طرح‌ها به مرحله تولید نرسید. در این مرحله، خودروساز‌ها تمرکز خود را به تولید خودروهای کاملاً الکتریکی تغییر دادند. مشکل بزرگی ولی در این میان وجود داشت. قیمت بالا و بازه حرکتی محدود خودروهای الکتریکی مورد پسند مشتریان نبود. حتی مدل‌های پیشرفته حداکثر ۱۰۰مایل را طی می‌کردند و بعد از آن، به شارژ دوباره نیاز داشتند. این شد که اکثر خودروهای الکتریکی در آن مقطع از خط تولید خارج شدند. به رغم پیچیدگی سیستم هیبرید، خودروساز‌ها نهایتاً چاره کار را در تولید خودروهای هیبریدی دیدند. پیشرفت تکنولوژی در زمینه تولید باطری و دستیابی به ابزارهای الکتریکی قوی‌تر برای هماهنگی تو سیستم محرکه خودرو، تولید انبوه هیبریدی‌‌ها را آسان‌تر کرد. در نهایت تلاش‌ها باعث شد که اواخر دهه۹۰ تویوتا و هوندا دو خودروی هیبریدی پریوس و اینسایت را روانه بازار کنند. دو خودرویی که از قضا در بازار هم با موفقیت قابل توجهی مواجه شدند.