قلع و قمع درختان با کمک قانون! مسعود طاهری در هفته منابع طبیعی هستیم. منابعی بسیار ارزشمند که برای حیات انسان لازم است. درخت به عنوان سردمدار این منابع سال‌ها است که مورد غفلت بشر واقع شده و همین امر باعث شده تا تغییرات اقلیمی شدیدی را تجربه کنیم. در واقع محیط‌زیست امروزه از یک […]
قلع و قمع درختان با کمک قانون!
مسعود طاهری
در هفته منابع طبیعی هستیم. منابعی بسیار ارزشمند که برای حیات انسان لازم است. درخت به عنوان سردمدار این منابع سال‌ها است که مورد غفلت بشر واقع شده و همین امر باعث شده تا تغییرات اقلیمی شدیدی را تجربه کنیم.
در واقع محیط‌زیست امروزه از یک دغدغه فرهنگی و شیک به موضوعی جدی بدل شده است. کارشناسان معتقدند یکی از اعضای حیاتی بدنه محیط‌زیست هر کشوری جنگل‌ها هستند.
کارشناسان معتقدند که جنگل‌ها نقش مهمی در بهبود کیفیت هوا دارند. یکی از عوامل اصلی آلودگی هوا حرکت و جابه‌جایی ذرات گرد و غبار به وسیله باد است. مواد سمی موجود در هوای شهر‌ها فقط از لوله اگزوز ماشین‌ها و یا دودکش کارخانه‌های داخل شهر خارج نمی‌شود بلکه بادهایی که از اطراف می‌آیند نیز گرد و غبار و گازهای کارخانه‌های بیرون شهر را با خود به شهر می‌آورند. این در حالی است که یک درخت صد ساله راش با ۵٫۲ تن وزن چوب خشک، در طول عمر خود ۵٫۱۲ میلیون متر مکعب گازکربنیک هوا را جذب کرده تا بتواند این مقدار چوب را تولید کند. همچنین درختان، باد حامل ذرات ریز را پالایش می‌کنند و هر هکتار جنگل تا ۶۸ تن گرد و غبار را رسوب می‌دهد. همگام با شانه کردن گرد و غبار هوا، جنگل، مقدار زیادی از باکتری‌ها و میکروب‌های معلق در هوا را لای شاخ و برگ خود رسوب می‌دهد.
دانشمندان می‌گویند درختان کاج، گردو، پیسه‌آ، آبیس سیبری، بلوط، فندق، اوکالیپتوس، ارس، افرا، بید، زبان گنجشک و داغداغان نه تنها در پالایش هوا از گرد و غبار که در ضدعفونی کردن هوا از باکتری‌ها و قارچ‌های تک سلولی و برخی از حشرات مضر نیز نقش دارند. مراتع نیز در مناطق بیابانی همچون پوششی روی خاک‌ها و ماسه‌ها را گرفته و اجازه حرکت به آنها نمی‌دهند و در مناطقی که حرکت خاک وجود داشته باشد، مقادیر زیادی از آن پای بوته‌ها رسوب می‌دهد.
در کشورمان متأسفانه گاهی اوقات قوانینی تصویب می‌شود که با روح سبز منابع طبیعی در تضاد است. مجلس بندی را در لایحه استراحت جنگل آورده که فریاد کارشناسان را بلند کرده و دست متخلفان را برای برداشت‌های بعدی از جنگل باز می‌گذارد.
براساس تبصره‌هایی که در مصوبه مجلس درمورد ممنوعیت هرگونه بهره‌برداری از چوب جنگل‌های کشور در برنامه ششم توسعه آمده چوب‌های جنگلی دست‌کاشت قابل برداشت هستند، همچنین اجازه داده شده در برخی موارد در طرح‌ها و پروژه‌های اساسی جنگل‌ها، می‌توانند درختان را قطع کنند و از سویی دیگر از درختان «پیر» و چوب‌های پوسیده نیز می‌توان برداشت کرد.
این قوانین در کنار وضعیت اسفناک جنگل‌های ایران باعث شده تا خیلی‌ها از حالا فاتحه جنگل را بخوانند. براساس گفته‌هادی کیادلیری، رییس انجمن جنگلبانی ایران روزانه ۴۰ هزار هکتار از جنگل‌های شمال مورد تخریب کمی و کیفی قرار می‌گیرد! وی پیش‌بینی کرده که تا ۳۰ سال آینده، جنگلی در شمال ایران باقی نخواهد ماند.
وضعیت وقتی وخیم‌تر است که بدانیم در شمال کشور براساس یک آمار در ۳ تا ۴ سال اخیر ۴۰ میلیون درخت ۳۰۰ ساله خشک شده است و جنگل در حال فروپاشی است.
حال سؤال این است که آیا تصویب قوانینی اینچنینی وضعیت جنگلداری در ایران را به کجا خواهد کشاند. آیا تصور شمال بدون درخت و جنگل امکان‌پذیر است!!
وقت آن است تا نمایندگان مجلس دست به دست هم بدهند و قوانینی را تصویب کنند، تا بیش از آنچه اکنون رخ داده شاهد قلع و قمع منابع طبیعی و خصوصاً درختان نباشیم.
شایسته است تا دیر نشده و در کوتاهترین زمان، کاری ملی برای صیانت جنگل‌های شمال انجام دهیم. از دستگاه‌های توسعه‌ای و عمرانی گرفته که باید تصمیم جدی بگیرند که پروژه‌هایشان را به هیچ وجه روی جنگل مکان‌یابی نکنند، تا مجلس که قوانینی سفت و سخت برای حفاظت از منابع طبیعی ایران به تصویب برساند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.