واگذاری خاکریزهای اقتصادی پارلمان بخش خصوصی

واگذاری خاکریزهای اقتصادی پارلمان بخش خصوصی مجتبی قدیری محمدرضا بهزادیان، رییس سابق اتاق بازرگانی تهران در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها با اشاره به این‌که پارلمان بخش خصوصی حتی به اندازه اختیاراتش تأثیرگذار نبوده است، در خصوص عملکرد اتاق بازرگانی و میزان تأثیرگذاری اتاق بر تصمیم‌گیری‌های اقتصادی، گفته است که متأسفانه اتاق نتوانسته تأثیر مثبت […]

واگذاری خاکریزهای اقتصادی پارلمان بخش خصوصی

مجتبی قدیری

محمدرضا بهزادیان، رییس سابق اتاق بازرگانی تهران در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها با اشاره به این‌که پارلمان بخش خصوصی حتی به اندازه اختیاراتش تأثیرگذار نبوده است، در خصوص عملکرد اتاق بازرگانی و میزان تأثیرگذاری اتاق بر تصمیم‌گیری‌های اقتصادی، گفته است که متأسفانه اتاق نتوانسته تأثیر مثبت و ملموسی داشته باشد و حتی نتوانسته به اندازه اختیاراتی که قانون برای آن در نظر گرفته هم مثمرثمر باشد. امروز در حالی که بخش خصوصی زیر بی‌عدالتی و فشارهای مالیاتی در حال له شدن است، عدم مدیریت قوی و منسجم در پارلمان بخش خصوصی کشور بیش‌تر نمود عینی پیدا کرده است.

این‌که پارلمان بخش خصوصی چقدر امروز توانمند است به گذشته باز می‌گردد، که مدیران گذشته چقدر برای استقلال اتاق بازرگانی تلاش کرده‌اند و مانع ورود مدیران دولتی و شبه‌دولتی به این پارلمان شده‌اند. چرا که اگر استقلال اتاق بازرگانی در گذشته حفظ می‌شد، امروز بسیاری از مشکلاتی که بخش خصوصی با آن دست به گریبان است به وجود نیامده بود.

اما متأسفانه واگذاری اتاق به دولتی‌‌ها و شبه‌دولتی‌‌ها نه به یکباره، بلکه خاکریزبه‌خاکریز اتفاق افتاد و امروز پارلمان بخش خصوصی به جای آن‌که در اختیار بخش خصوصی باشد در اختیار مدیران دولتی و شبه‌دولتی است.

این واگذاری خاکریز به خاکریزی در پی همان تئوری ناهماهنگ نبودن اتاق بازرگانی با دولت در طول سال‌های گذشته اتفاق افتاده است. این عدم ناهماهنگی تا آنجا پیش رفت که می‌توان گفت جز چند خاکریز کوتاه و کوچک چیزی از پارلمان بخش خصوصی باقی نمانده است که بتواند  از بخش خصوصی در برابر سیاست‌ها و طرح‌های اقتصادی دولتمردان دفاع کند.

امروز اگر به نظر این عزیز رفتار مالیاتی دولت همانند دریافت خراج در دوران قاجار است به مدیرانی باز می‌گردد که در سال‌های گذشته سکان‌دار اتاق بازرگانی بودند و اگر اتاق بازرگانی نماینده واقعی بخش خصوصی نیست هم از گذشته استارت خورده و تا به امروز ادامه داشته است.

متأسفانه سکانداران قدیمی اتاق بازرگانی تئوری ناهماهنگ نبودن اتاق بازرگانی با دولت را به درستی متوجه نشدند و اگر امروز اتاق بازرگانی کاملاً در دولت هضم شده است، افراد زیادی مقصر هستند که باید به اشتباه خود اعتراف کنند. البته مدیران دولتی از هضم اتاق در دولت نگران و ناراحت نیستند.

باید گفت تبیین سیاست‌های اقتصادی وظیفه دولت‌هاست. دولت‌‌ها از طریق وزارتخانه‌هایی مانند امور اقتصادی‌ و دارایی و صنعت، معدن و تجارت و… می‌تواند سیاست‌های لازم را تبیین کند. اما تبلور این سیاست‌ها در دولت‌‌ها و ارگان‌های زیر مجموعه آن متجلی نمی‌شود. پیاده‌کننده و اجراکننده اصلی این سیاست‌ها، بخش خصوصی است. این موضوعی بود که از گذشته باید مورد توجه مدیران و دست‌اندرکان اتاق بازرگانی قرار می‌گرفت که این پیاده‌سازی باید به چه نحو و چگونه باشد؟ تا بخش خصوصی واقعی در جامعه شکل بگیرد.

شاید دست‌اندرکاران گذشته اتاق ایران با توجه به سهم دولت از اقتصاد، توان مقابله نداشتند! چرا که با دولت‌هایی مواجه بودند  که نه تنها سیاست‌گذار بودند بلکه دست اجرا هم از آستین آنها بیرون زده بود.

البته باید یادآور شد منتقد این داستان، خود از مدیران دولتی بود که در سال‌هایی تکیه بر صندلی ریاست اتاق بازرگانی تهران داشت و اگر امروز بر این باور است که اتاق بازرگانی تأثیر‌گذار نیست، باید از او پرسید در دوران ریاست بر اتاق چند خاکریز را به دولتی‌‌ها واگذار کرده است؟ امیدوارم برای این سؤال جوابی داشته باشد.