فوبیای سرمایه‌گذاری خارجی‌‌ها ریشه کرد! سمیه مهدوی- مرغ مخالفان قراردادهای نفتی همچنان یک پا دارد. حرف و حدیث‌‌ها پیرامون قرارداد جنجالی وزارت نفت با شرکت توتال که به بدعهدی و خیانت متهم شده است در اوج و فرود بدگمانی‌‌ها به سر می‌برد. همین امر باعث شد تا با ورود اهالی بهارستان جریان مذکور، وزیر نفت […]
فوبیای سرمایه‌گذاری خارجی‌‌ها ریشه کرد!
سمیه مهدوی- مرغ مخالفان قراردادهای نفتی همچنان یک پا دارد. حرف و حدیث‌‌ها پیرامون قرارداد جنجالی وزارت نفت با شرکت توتال که به بدعهدی و خیانت متهم شده است در اوج و فرود بدگمانی‌‌ها به سر می‌برد. همین امر باعث شد تا با ورود اهالی بهارستان جریان مذکور، وزیر نفت هفته گذشته برای پاره‌ای از توضیحات به صحن علنی مجلس برود.
زنگنه همان‌طور که انتظار می‌رفت قاطعانه و محکم با ارایه ادله خود سعی در مجاب کردن منتقدین و سؤال‌کنندگانی داشت که انگشت اتهام خود را به سوی او نشانه رفته بودند که الحق‌والانصاف توانست دلایل محکمه‌پسندی نیز برای عملکرد خود ارایه دهد اما از آنجایی که نرود میخ آهنین بر سنگ، گویا عده‌ای که می‌بایست مجاب شوند، هنوز در دوراهی خوب و بد بودن قرارداد‌‌ها سردرگم هستند.
خوشبین نبودن صرف برخی نسبت به نتیجه قرارداد توتال و احتمالاً قراردادهای آتی IPC می‌تواند در ردیف بدبینی‌های سیاسی قرار بگیرد.
اصرار و پافشاری این دسته از افراد بیش‌تر به لج بازی‌هایی می‌ماند که بدون شنیدن و دیدن ادله و همین‌طور بررسی همه جانبه قضیه فقط و فقط برروی دیدگاه و نظر خود پافشاری می‌کنند.
در شرایطی که همکاری با پیمانکاران بزرگی مانند توتال، انی، شل و… می‌تواند برای صنعت نفت گره‌گشا باشد، چرا باید دست رد به سینه آنها زد!؟ هیچ‌کس منکر حمایت از توان و پتانسیل ظرفیت‌های داخلی کشور نیست و اصل بر حمایت از این طیف قرار گرفته، اما آیا قرار است کاری بیش از ظرفیت بازار داخلی به دوش آنها گذاشت تا وقت و هزینه ملی یک‌جا بر باد داده شود؟!
باز کردن راه برای ورود و حضور خارجی‌‌ها که از قبلشان سود مناسبی نیز عاید کشور خواهد شد چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ دانش فنی!
چرا قصاص پیش از جنایت می‌کنیم؟! بهتر نیست فرصت و مجالی در اختیار وزارت نفت داده شود تا ببینیم چند مرده حلاج هستند و چگونه از پس تعهدات خود برمی‌آیند؟
در این راستا انتقادات و مخالفت‌‌ها با گذشتن از فیلتر دستگاه‌های قضایی و مقامات ذی‌صلاح که چندین بار به صورت متناوب مورد ارزیابی قرار گرفته است اما این‌که چرا همچنان آن جماعت از موضع خود عقب‌نشینی نمی‌کنند، جای سؤال دارد؟!
اتهاماتی که علیه مشتریان نفتی به صورتی گسترده علنی و رسانه‌ای می‌شود چه بلایی بر سر قدرت چانه‌زنی مدیران نفتی خواهد آورد؟
با ادامه پیدا کردن این روند ما خودمان تیشه به ریشه خود می‌زنیم و دیگر مجالی برای ضربه‌های احتمالی خارجی‌‌ها نخواهیم گذاشت!
وقتی در برنامه ششم توسعه ظرفیت عظیمی از آن به جذب سرمایه‌گذاران خارجی اختصاص داده شده است، پس چرا در نخستین قدم برای رسیدن به آن سنگ‌اندازی می‌شود؟!
این انتقادات بیش‌تر رنگ و بوی وسواس‌های فکری را به خودگرفته است اگر به اغراق نگفته باشیم این هشدار‌‌ها و ترس‌‌ها به مرز فوبیا رسیده است.
برای جذب ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه نقشه مذاکره با ۲۷ شرکت خارجی کشیده شده است؛ حال اگر قرار باشد برای هریک از این ۲۷ مورد چندین و چند ماجرا مانند قرارداد با توتال پیش بیاید باید فاتحه قراردادهای IPC را خواند! با این حساب قرار گرفتن در کوچه بن‌بست سرمایه‌گذاری تنها ماحصل این جریان خواهد بود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.