مدیریت بدافزاری گرایشی نوین در اقتصاد ایران مجتبی قدیری گرایش‌های مدیریت برای مقطع کارشناسی در دانشگاه‌های کشور ۳ گرایش دولتی، بازرگانی و صنعتی بود. البته در مقطع ارشد و دکتری گرایش‌های تخصصی دیگری نیز اضافه می‌شود که ذکر آنها در این یادداشت کوچک نمی‌گنجد. در تعریف ساده برای مدیریت باید گفت «مدیریت فرایند به‌کارگیری مؤثر […]
مدیریت بدافزاری گرایشی نوین در اقتصاد ایران
مجتبی قدیری
گرایش‌های مدیریت برای مقطع کارشناسی در دانشگاه‌های کشور ۳ گرایش دولتی، بازرگانی و صنعتی بود. البته در مقطع ارشد و دکتری گرایش‌های تخصصی دیگری نیز اضافه می‌شود که ذکر آنها در این یادداشت کوچک نمی‌گنجد. در تعریف ساده برای مدیریت باید گفت «مدیریت فرایند به‌کارگیری مؤثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در برنامه‌ریزی، سازماندهی، بسیج منابع و امکانات، هدایت و کنترل است که برای دستیابی به اهداف سازمانی و براساس نظام ارزشی مورد قبول صورت می‌گیرد». اما در کنار تمامی گرایش‌های مدیریت که در دانشگاه‌های ایران در مقاطع مختلف تدریس می‌شود، همواره جای خالی مدیریت بدافزاری خودنمایی می‌کند. مدیریتی که توانایی آن را دارد که با به‌کارگیری مؤثر تمامی امکانات و منابع در راستای تخریب برنامه‌ها و سیاست‌های از پیش تعیین شده یک سازمان گام‌بردارد و به‌گونه‌ای عمل نماید که از دورن و بیرون سیستم، هیچ کس از عملکرد راضی نباشد و سال‌ها بعد هم امکان اصلاح سیستم وجود نداشته باشد. ضمن آن‌که این مدیر با ترک پست مدیریت سازمانی خود در دستگاه دیگری مقام و مسؤولیت بالاتر و استراتژیک‌تری دریافت می‌کند.
دامنه فعالیت‌های مدیریت بدافزاری چنان گسترده است که از جست‌وجوی فضا تا جارو کردن خیابان‌‌ها را در بر می‌گیرد و شاید همین امر باعث شده تا شاهد این باشیم که مثلاً این مدیر چند سالی در شهرداری مشغول به‌کار است و چند سال دیگر در وزارت صنعت مدیریت تولید را برعهده دارد و با پایان یافتن دوره مدیریت در آنجا جزو مدیران شایسته و لایق ورزشی کشور با پشتوانه ده‌ها سال سابقه مدیریت می‌شود.
از قابلیت‌های مدیران بدافزاری چیدمان خویشاوندان در سازمان تحت امر به بهترین شکل ممکن می‌باشد، به گونه‌ای که تمامی رده‌های مدیریتی سازمان از این افراد پر شده و تکمیل روند بدافزاری کارکرد به بهترین شکل عمل می‌نماید. به قولی مدیریت بدافزاری مشارکت‌جویانه آنها حلقه کاملی است که باعث رضایت‌مندی اقوام سببی و نسبی می‌شود.
تفکر راهبردی این مدیران نه در استراتژی‌های کلان و خط‌مشی‌های مشخص، بلکه در توجیه اشتباه و به گردن دیگران انداختن آن می‌باشد. چرا که نبود قانون پاسخ‌گویی در کنار قانون توجیه این اجازه را به مدیران بدافزاری می‌دهد که همواره از عملکرد ضعیف خود دفاع کنند و گناه را به گردن دیگران حتی عوامل خارجی بیندازند.
این‌که چگونه این عزیزان همواره در پست مدیریتی باقی می‌مانند و مؤاخذه نمی‌شوند و از کار بر کنار نمی‌شوند، مثل حلقه مفقوده نظریه داروین می‌باشد.
حالا شما بزرگ‌‌ترین اصل مدیریت بدافزاری در کشور را شناختید، دفعه بعد که با یک مدیر بدافزاری برخورد کردید این مسأله برای شما پیچیده نیست، گیج نمی‌شوید و سؤال سحرآمیز نمی‌پرسید، چرا که همه چیزی برایتان روشن است. حتی در مراسم تقدیر و تشکر از این مدیران عزیز نیز شرکت خواهید کرد و خوشحال هستید که این مدیر به زودی با پست مدیریتی جدید سازمانی دیگر در خدمت شهروندان و اقتصاد است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.