بالن آرزو‌ها در جنگ چهارشنبه مجتبی قدیری با نزدیک شدن به شب چهارشنبه‌سوری همواره از خطرات این شب گفته‌ایم که چند نفر دچار حادثه شده و راهی بیمارستان شدند، چند خانوار دغدار شده و عید چند خانوار خراب شده است. اما هیچ‌گاه نگفتیم که هزینه این آتش‌بازی چقدر است و هر صدای انفجار و […]
بالن آرزو‌ها در جنگ چهارشنبه
مجتبی قدیری
با نزدیک شدن به شب چهارشنبه‌سوری همواره از خطرات این شب گفته‌ایم که چند نفر دچار حادثه شده و راهی بیمارستان شدند، چند خانوار دغدار شده و عید چند خانوار خراب شده است. اما هیچ‌گاه نگفتیم که هزینه این آتش‌بازی چقدر است و هر صدای انفجار و دود حاصل از آن چند دلار خرج برداشته است؟ نگفتیم که بسیاری از مواد منفجره و ترقه‌هایی که در این شب استفاده می‌شود به صورت قاچاق وارد کشور شده و استانداردهای لازم را ندارد. نگفته‌ایم که تولید این مواد محترقه در کشور چقدر می‌تواند ایجاد اشتغال کند! فقط از خطرات آن گفته‌ایم.
هیچ‌گاه از هزینه‌های درمان آن نگفته‌ایم و این‌که حجم خسارت این شب از نظر مادی و معنوی چقدر بوده است! نگفته‌ایم که بسیاری از موادمنفجره و ترقه‌ای که وارد می‌شود، برچسب اسباب بازی می‌خورد و از مبادی رسمی و قانونی وارد شده است! نگفته‌ایم که چرا فروش آن آزاد بوده و استفاده آن جرم دارد! فقط با دید تنگ‌نظرانه خود در خصوص این شب قضاوت کرده‌ایم و هیچ‌گاه برای این شب برنامه‌ریزی نکرده‌ایم که به عنوان بخشی از فرهنگ این مرز و بوم ریشه کهن دارد و چه کنیم که این شب به یاد ماندنی باشد! فقط از بدی‌‌ها و بدی‌‌ها و خطرات آن گفتیم و نوشتیم و پیشگیری از حوادث چهارشنبه‌سوری را وظیفه والدین دانستیم و تلاش کرده‌ایم گر‌ه‌ای را که با دست باز می‌شود با دندان باز کنیم.
شبی که در کنار بر افروختن آتش، باید شادمانی کرد، فالگوش ایستاد و گره‌گشایی کرد و در خانه‌ها برای قاشق‌زنی رفت یا شال انداخت تا سخاوت شهروندان را محک زد، در کنار این کار‌ها کوزه‌های ترک خورده و کهنه را شکست و به جای آنها کوزه‌های نو جایگزین کرد.
شاید این غفلت‌‌ها باعث شده است تا عده‌ای از این فرصت سوء‌استفاده کرده و با فروش مواد محترقه و منفجره وارداتی که بخش عمده‌ای از آنها استانداردهای لازم را ندارد، نه تنها جیب خود را پر کنند بلکه فرزندان این مرز بوم را به خطر اندازند و برای خانواده‌ها دردسر درست کنند و گره بر گره مشکلات دولتمردان اضافه کنند.
در این سال‌ها که بسیاری از مسؤولان همواره با دید انتقادی به این شب تلاش داشتند یک سنت دیرینه را زیر سؤال ببرند، چرا هیچ‌گاه از رانت‌های پنهان این شب سخن نگفتند و این‌که چه افرادی از فروش مواد محترقه غیراستاندارد جیب‌های خود را پر کردند و دردسر آن برای خانواده‌ها باقی ماند و هزینه کم کاری آنها را این عزیزان باید بپردازند.
چهارشنبه‌سوری بخشی از فرهنگ و سنت دیرینه این مرز و بوم، امروز به میدان جنگ تبدیل شده است. میدان جنگی که تیر و ترقه آن با دلارهای نفتی از چین وارد می‌شود و در این میدان جنگ در میان دود و آتش با هوا کردن بالن آرزوهای چینی به دنبال خوشبختی هستیم. در حالی‌که این فرهنگ کهن در خود آنقدر دارد که نیازی به این جنگ و آتش نباشد. کاش یاد بگیریم به آداب و سنت‌های پیشینیانمان احترام بگذاریم و جشن را به جنگ تبدیل نکنیم. در این میان نقش مسؤولان به مراتب بیش‌تر از مردم است، چرا که فرهنگ‌سازی و زنده نگهداشتن یک فرهنگ صحیح از وظایف دولتمردان است تا با امکانات وسیع خود بتوانند مانع از دست‌اندازی‌‌ها و کج‌سلیقگی‌‌ها شوند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.