سرطان؛ بیماری قاتل!

سرطان؛ بیماری قاتل!

گروه اجتماعی- نگاهی به آمار‌ها که بیندازی حکایت از رشد بیماریی دارند که تاکنون هیچ علمی نتوانسته برایش درمانی قطعی پیدا کند.

سرطان همچنان جان می‌ستاند و نه در ایران و نه در جهان درمانی قطعی برایش نیست؛ چرا که سرطان بیماری هوشمندی است که با تغییر شکل دادن به حیات خود ادامه می‌دهد و تاکنون دست دانشمندان پزشکی را برای مهارش کوتاه کرده است.

آماری از بیماری سرطان کشور

طبق برآوردهای انجام شده سالانه حدود ۳۰۰۰ میلیارد تومان در کشور برای درمان سرطان هزینه می‌کنیم. همچنین سالانه در کشور بیش از ۱۰۰ هزار مورد جدید ابتلا به سرطان اتفاق می‌افتد. همچنین آخرین برآوردها، آمار ابتلا به سرطان در مردان ایرانی ۱۷۳ نفر به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر و در زنان ۱۳۷ نفر به ازای هر ۱۰۰ هزار را نشان می‌دهد؛ به‌طور متوسط ۱۵۴ نفر به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر در کشور به سرطان مبتلا می‌شوند. وقتی این آمار را با متوسط جهانی آن که بالغ بر ۲۰۵ و ۱۶۵ نفر به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر به ترتیب بین مردان و زنان است، مقایسه کنیم، می‌بینیم که میزان بروز این بیماری در ایران از متوسط جهانی کم‌تر است.

آمار جهانی بیماری سرطان

در سال ۲۰۱۲، حدود ۱۴ میلیون نفر در جهان به سرطان مبتلا شدند و پیش‌بینی می‌شود که این میزان در سال ۲۰۳۰ به ۲۵ میلیون نفر برسد. مطالعاتی در جهان درباره عوامل مختلف ابتلا به سرطان به تفکیک کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه انجام شده است. طبق این مطالعات گفته می‌شود که ۲۵ درصد از علل قابل پیشگیری مرگ‌های ناشی از سرطان در کشورهای در حال توسعه به عوامل عفونی باز می‌گردد، اما در کشورهای توسعه‌یافته این میزان کم‌تر است.

تشخیص سریع، مهم‌ترین اصل در کنترل سرطان

وقتی که به آمار بهبودی سرطان طی ۴ تا ۵ دهه گذشته در جهان نگاه کنیم، می‌بینیم که در بسیاری از موارد میزان بقای مبتلایان به سرطان تقریباً دو برابر شده است. بنابراین می‌توان گفت که سرطان بیماری است که به‌ویژه اگر زود تشخیص داده شود، درمان‌پذیر است. به‌طورکلی بیش از ۵۰ درصد سرطان‌‌ها معالجه می‌شوند و این آمار درباره سرطان‌های کودکان حتی به ۷۰ درصد هم می‌رسد. درصد باقی‌مانده هم افرادی هستند که می‌توانند با کیفیت نسبتاً مناسبی با سرطان زندگی کنند.

نقش امید برای درمان سرطان

بنابراین ابتلا به سرطان به این معنی نیست که امیدمان را از دست بدهیم؛ چرا که با درمان‌هایی که امروزه وجود دارد، بسیاری از موارد سرطان درمان می‌شوند. از طرفی امید به بهبودی سرطان، در بهبودپذیری آن بسیار مؤثر بوده و داشتن شرایط روانی بهتر و حمایت‌های روانی، اجتماعی و خانوادگی در بهبود سرطان نقش مؤثری دارد. در این زمینه مطالعه‌ای در ایالات متحده روی یک میلیون نفر انجام و مشاهده شده که مبتلایانی که همراه با کسی زندگی می‌کنند به نسبت کسانی که تنها زندگی می‌کنند، طول عمر بالاتری دارند. این نکته خیلی جالبی است، گاهی ما انواع درمان‌های مختلف و سخت را برای بیماران تجویز می‌کنیم تا طول عمرشان افزایش یابد، اما یک حمایت خانوادگی و اجتماعی به تنهایی می‌تواند باعث افزایش طول عمر بیمار و حتی بهبود او شود. بنابراین مردم هوشیار باشند تا از عوامل خطر دوری کنند، اما اگر مبتلا شدند علائم هشداردهنده سرطان را بشناسند و دیر به پزشک مراجعه نکنند. باید توجه کرد که ۴۰ تا ۵۰ درصد سرطان‌‌ها قابل پیشگیری هستند، اما اگر هم به سرطان مبتلا شدیم بدانیم که درمان‌های زیادی وجود دارد و می‌تواند کمک کند تا بهبود یابیم.