ضرورت توجه به گوهرسنگ‌ها به‌عنوان سومین تجارت پرسود دنیا

ضرورت توجه به گوهرسنگ‌ها به‌عنوان سومین تجارت پرسود دنیا گروه معدن‌وزمین – ایران در حوزه سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی دارای ذخایر بسیار ارزشمندی است. با ظرفیت بالای کشور در زمینه گوهرسنگ‌ها با توجه به ارزش افزوده بالای این صنعت و درآمدزایی خوب و مناسبی که دارد متأسفانه آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفته که […]

ضرورت توجه به گوهرسنگ‌ها به‌عنوان سومین تجارت پرسود دنیا

گروه معدن‌وزمین – ایران در حوزه سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی دارای ذخایر بسیار ارزشمندی است. با ظرفیت بالای کشور در زمینه گوهرسنگ‌ها با توجه به ارزش افزوده بالای این صنعت و درآمدزایی خوب و مناسبی که دارد متأسفانه آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفته که و ضروری است این ظرفیت‌ها شناسایی و مورد استفاده قرار گیرد.

این در حالی است که می‌توان در ایران چندین برابر درآمد نفت را از بخش فرآوری و صادرات و خرید گوهرسنگ‌ خام و تبدیل آن به محصول فرآوری شده به دست آوریم.

ارزش برخی سنگ‌های قیمتی از طلا هم بیش‌تر است و با برنامه‌ریزی مناسب و استفاده از فناوری روز و مدرن، امکان فعالیت در سطح بین‌المللی وجود دارد و می‌توان از این ظرفیت استفاده نشده در کشور بهره برد.

کارشناسان عرصه سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی معتقدند تجارت سنگ‌هاى قیمتى، پس از تجارت اسلحه و موادمخدر، سومین تجارت پرسود جهان است به نحوی که ارزش افزوده حاصل از فرآورى گوهر‌ها حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ درصد است. آنها اذعان دارند که در حال‌حاضر سهم ایران از ۷۰۰ میلیارد دلار گردش مالی سالانه‌ سنگ‌های قیمتی در دنیا تنها ۰٫۰۰۲ (دوهزارم) درصد است که نشان می‌دهد تاکنون از ظرفیت‌های موجود در این عرصه به خوبی استفاده نشده است.

کارشناسان این حوزه بر این باورند که در عرصه گوهرسنگ‌ها چه از نظر ارزآوری و چه از نظر اشتغالزایی ظرفیت بسیاربالایی دارد که برای بهره‌مندی از این ظرفیت نیازمند توجه بیش‌تر سیاست‌گذاران و هم افزایی فعالان این عرصه است.

در همین زمینه اعضای کمیته گوهر خانه‌معدن ایران معتقدند از آنجایی که به ازاى ایجاد هر کارگاه یا کارخانه تولید سنگ‌هاى قیمتى و نیمه‌قیمتى، بین ۲۰ تا ۱۰۰ شغل ایجاد می‌شود، بهتر است در شرایط بحرانی امروز اقتصاد کشور بیش‌تر از گذشته به عرصه گوهر‌ها توجه کرد. در حالی چنین ظرفیتی در چرخه گوهرسنگ‌ها وجود دارد که مطالعات مؤسسه مطالعات جواهرشناسی آمریکا (GIA) حاکی از آن است که از ابتدای شناسایی یک سنگ در معدن، استخراج، تراش و فرآوری و تبدیل آن به نگین، فروش و… نزدیک به ۲۰۰ حرفۀ مختلف نیاز است، بنابراین اگر صنعت ساخت پایه که دربرگیرنده ۸۰ حرفه است به این صنعت اضافه شود در مجموع ۲۸۰ حرفه برای تبدیل یک سنگ به جواهر ایجاد خواهد شد.

فعالان عرصه سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی همچنین بر این باورند که هند به عنوان الگوی توسعه هنر و صنعت گوهرسنگ‌ها می‌تواند الگوی مناسبی برای ایران باشد چرا که صنعت گوهرسنگ این کشور بین ۶ تا ۷ درصد تولید ناخالص داخلی هند را در برمی‌گیرد و شامل ۱۵٫۷۵ درصد کل صادرات این کشور به ارزش ۴۳٫۵۵ میلیارد دلار است. در شرایطی چنین جهش صادراتی برای صنعت گوهر هند اتفاق افتاده که اعضای کمیته گوهر خانه‌معدن ایران معتقد است حدود ۹۰ درصد سنگ‌های قیمتی هند سنگ‌های خام وارداتی است و واردات سنگ‌های خام در ایران ممنوع است.

در حالی که با توجه به تجربه و دانش متخصصان ایرانی و وجود ذخایر متنوع در کشور بهتر است سیاست‌گذاری به سمتی هدایت شود تا بتوان با واردات سنگ‌های قیمتی خام و ایجاد ارزش افزوده و فرآوری تحولی در صادراتمان ایجاد شود و همپای کشورهای دیگر صادرکننده این محصولات در بازار رقابت کنیم.

در همین خصوص اعضای کمیته گوهر خانه‌معدن ایران پیشنهاد کردند تا شورای توسعه صادرات جواهرات و اشیای قیمتی در ایران تشکیل شود و مرکزی بین‌المللی برای فروش و عرضه خدمات در منطقه آزادکیش تشکیل شود. از سویی تلاش شود تا ورود سنگ‌های قیمتی خام جهت فرآوری و صادرات آزاد شود و متولی متمرکزی برای آموزش در زمینه گوهرسنگ‌ها ایجاد شود. از سویی دانشگاه طلا و جواهر با محوریت تربیت نیروی متخصص جهت طراحی، تراش، بازاریابی و تجارت گوهرسنگ‌ها با استفاده از روش‌های علمی بروز دنیا تأسیس شود تا بتوان جوانان و نیروهای علاقمند را با روش‌های نوین فرآوری آشنا کرد.

 آنها بر این باورند با توجه به این‌که کمیته گوهر خانه‌معدن ایران نمایندگانی از هر بخش فعال در این عرصه مانند سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی، وزارت صمت، دانشگاه، اتحادیه طلا و جواهر و … عضو دارد، میتواند مرجع فنی آموزشی مناسبی برای گوهرسنگ‌ها و فعالیت‌های وابسته به این صنعت باشد. به همین دلیل آنها از تمامی کارشناسان و صاحبان کسب‌وکار در این عرصه خواستند تا در راستای اصلاح سیاست‌گذاری‌ها و تقویت تولید و بازار داخلی و خارجی پیشنهادهای خود را مطرح کنند.