ترس از هوش مصنوعی!

افزایش بدبینان به توسعه AI

ترس از هوش مصنوعی!

گروه IT

رشد هوش مصنوعی (AI) هر لحظه چشمگیرتر می‌شود و بسیاری از کارشناسان حوزه فناوری نگران هستند که این رشد با مخاطراتی همراه باشد.

ایالات متحده روز به روز در حوزه هوش مصنوعی پیشرفت‌های چشمگیری را تجربه می‌کند اما به اعتقاد بسیاری از افراد ایالات متحده به زودی مهار هوش مصنوعی را از دست می‌دهد و هوش مصنوعی به عنوان یک «تهدید در حال ظهور» شناخته خواهد شد.

یک تهدید بالقوه امنیتی!

ورود هوش مصنوعی به شبکه امنیتی ایالات متحده و انجام محاسبات کوانتومی توسط هوش مصنوعی می‌تواند به عنوان یک تهدید امنیتی بالقوه، به ویژه در کوتاه‌مدت، شناخته شود.

در واقع از هم‌اکنون دولت ایالات متحده برای یک نیروی محاسباتی کوانتومی برنامه‌ریزی کرده است (دولت ایالات متحده در سپتامبر سال ۲۰۱۸ یک لایحه برای تقویت صنعت محاسبات کوانتومی را تصویب کرد)، اما این امر امنیت جامعه را از نظر محاسبات کوانتومی با اشکال خاصی از هوش مصنوعی تهدید می‌کند.

سازمان‌های فدرال ۲۶ خط‌ مشی طولانی‌مدت را در ۴ دسته اصلی روباتیک قرارداده‌اند که عبارتند از:

*پیشرفت‌های سیاسی و نظامی مخالفان به عنوان مثال، توانایی افزایش برای مقابله با قدرت‌های خارجی مثل چین

*فناوری‌هایی با کارکرد دوگانه استفاده، مثل ماشین‌های خودران که ممکن است برای استفاده شخصی توسعه یابند، اما نیروهای نظامی نیز می‌توانند از آنها استفاده کنند.

*سلاح‌های پیشرفته در تکنولوژی‌هایی مانند حملات سایبری

*رویداد‌ها و تغییرات جمعیتی، به عنوان مثال، تلاش برای کنترل شیوع بیماری‌های عفونی

آسیب در مقابل پیشبرد!

بسیاری از سازمان‌های امنیتی ابراز تأسف می‌کنند که پیشرفت‌های مداوم با محاسبات کوانتومی و هوش مصنوعی می‌تواند به جای پیشبرد جامعه منجر به ایجاد آسیب شود.

بخشی از این نگرانی‌ها می‌گوید هر چه ایالات متحده در حوزه هوش مصنوعی پیشرفت می‌کند، احتمال این‌که دیگر کشور‌ها برای رسیدن به ایالات متحده تلاش کنند نیز افزایش پیدا می‌کند. برای مثال محققان مرکز کوانتوم روسیه در مسکو، به عنوان نمونه‌ای از تهدید بالقوه ناشی از محاسبات کوانتومی، برای ایالات متحده در نظر گرفته می‌شوند. بنابراین به نظر می‌رسد سبقت‌های مدام این کشور‌ها از یکدیگر چندان مثبت هم نیست.

۲۰۳۰؛ سال خودمختاری!

بیش از یک سوم از کارشناسان حوزه هوش مصنوعی که توسط Pew Research مورد بررسی قرار گرفتند، گفتند که نگران هستند هوش مصنوعی در سال ۲۰۳۰ بدتر از آن چیزی که اکنون هست باشد. این در حالی است که اکثریت پاسخ‌دهندگان معتقدند که این تغییرات در نهایت باعث بهبود زندگی افراد خواهد شد.

این نظرسنجی، به بررسی نظرات پیشگامان فناوری، نوآوران، توسعه‌دهندگان، رهبران کسب و کار، سیاستمداران، محققان و فعالان حوزه فناوری پرداختند و این پرسش را مطرح کردند که آیا آنها فکر می‌کنند پیشرفت فناوری اطلاعات تا سال ۲۰۳۰ به نفع مردم خواهد بود یا خیر. به بیانی دقیق‌تر از افراد پرسیدند آیا «افزایش رشد روبات‌ها به ظرفیت‌های انسانی و توانمند‌سازی آنها» کمک می‌کند یا خیر.

به‌طورکلی، ۶۳ درصد افراد گفتند امیدوار هستند که مردم تا سال ۲۰۳۰ از خدمات هوش مصنوعی بهتر بهره‌مند شوند اما ۳۷ درصد معتقد بودند که این روند بهتر نخواهد شد. البته سال ۲۰۳۰ آینده نزدیک محسوب نمی‌شود. اندرو مک‌لافلین، مدیر اجرایی مرکز تفکر نوآورانه ییل، در پاسخ به این سؤال گفت: احتمال دارد نوآوری‌هایی مانند اینترنت و شبکه هوش مصنوعی دارای مزایای کوتاه‌مدت زیادی باشند و منافع بلند‌مدتی داشته باشند که می‌توانند تا دهه‌ها قابل تشخیص باشند.

خوش‌بینان!

بسیاری از کسانی که مورد بررسی قرار گرفتند، اثرات مثبت هوش مصنوعی را در ایجاد کارایی بهتر افراد و بهبود توانایی متخصصان پزشکی برای تشخیص و درمان بیماری‌ها می‌دانند.

در میان خوشبینان به هوش مصنوعی، اریک برینجالفسون، مدیر مؤسسه MIT در زمینه اقتصاد دیجیتال است، گفت: «من فکر می‌کنم هوش مصنوعی به افزایش قدرت مالی و کاهش فقر در جهان کمک می‌کند.»

بدبینان!

اما همه مثبت‌نگر نیستند. گرگ شانون، دانشمند ارشد مؤسسه کارنگی در حوزه هوش مصنوعی می‌گوید: خوشبینی کاملاً اشتباه است، چرا که ما اصلاً از ابعاد رشد هوش مصنوعی در جهان آینده با خبر نیستیم و نمی‌توانیم قضاوت درستی داشته باشیم.

همچنین ویلیام اریچیو، محقق و استاد رسانه‌های مطالعات رسانه‌ای در MIT، اظهارداشت: AI و برنامه‌های مرتبط با آن ۳ مشکل دارند: توسعه با سرعت قانون مور، توسعه در دست نخبگان تکنولوژی و اقتصادی و توسعه بدون مشارکت عمومی!

در صورتی‌که یک جامعه سواد درک مفهوم AI را نداشته باشد، تصمیم می‌گیرد که بهترین راه بهره‌مندی از AI دستیابی به منافعی خاص است. آیا این به معنای استقرار عادلانه، بهبود بی‌عدالتی اجتماعی و استفاده از AI در بهبود خدمات عمومی است؟ از آنجا که پاسخ به این سؤال اجتماعی است و نه فناوری، من بدبین هستم!

منابع :

انتخاب Entekhab.ir

مرکز تحقیقات پیو Pewinternet.org