خلق را … بر باد داد!

نگاهی به ماجرای تکراری چنگک‌ها بر تن سنگ‌نگاره‌های هخامنشی خلق را … بر باد داد! این روزها دردِ تاق‌بستان را نه‌تنها تله‌کابینِ بخش‌خصوصی، که حذفِ تدریجی پهنه زردِ این محوطه تاریخی که برای جهانی شدنش تعیین شد و مدیریت شهری هر روز با مجوزهایش زخمِ عمیق‌تری بر پیکر آن زد، شدیدتر کرده‌اند. به گزارش ایسنا، تاق‌بستان […]

نگاهی به ماجرای تکراری چنگک‌ها بر تن سنگ‌نگاره‌های هخامنشی

خلق را … بر باد داد!

این روزها دردِ تاق‌بستان را نه‌تنها تله‌کابینِ بخش‌خصوصی، که حذفِ تدریجی پهنه زردِ این محوطه تاریخی که برای جهانی شدنش تعیین شد و مدیریت شهری هر روز با مجوزهایش زخمِ عمیق‌تری بر پیکر آن زد، شدیدتر کرده‌اند. به گزارش ایسنا، تاق‌بستان و داستانِ ادامه‌دارِ آسیب‌هایی که هر روز تنِ نحیفِ این محوطه تاریخی را می‌لرزانند، از سال‌ها قبل آغاز شده، حتی قبل از ثبتِ‌نامش در فهرست موقت یونسکو، یعنی ۱۳سال قبل. اما همین آسیب‌ها و بی‌توجهی‌ها از سوی مدیران ادوار میراث فرهنگی و تمایل به درآمدزایی بیشترِ مدیران شهری کرمانشاه، فارغ از هر افتخارآفرینی که می‌توانستند برای شهرشان به ارمغان ببرند، مهم‌ترین بخش‌های مؤثر بر همین افکاری بودند که سرانجام متولیان میراثی را برای جهانی کردن این محوطه سست‌تر کرد. علاقه و اصرار متولیان شهری کرمانشاه برای احداث تله‌کابین در حریم تاق‌بستان هر چند در اظهارنظرهایشان با رسانه‌های مختلف ثابت شده است، اما سرعتِ کار برای به سرانجام رسیدن پروژه و حتی تعیین زمانی مشخص برای نصبِ این وسیله درآمدزای تفریحی آن ‌هم وقتی هنوز میراث فرهنگی به متولیان شهری جوابی درست نداده و خود دستپاچه بین تاریخ و فرهنگ کرمانشاه و سرمایه سرگردان است، قدری مسأله را پیچیده‌تر می‌کند. شاید هم آن‌قدر این مسأله برای متولیان شهری کرمانشاه ساده است که نیازی به برطرف شدن ابهامات میراث فرهنگی نمی‌دانند و همان تقلید از گنج‌نامه را کافی می‌دانند. این دست‌درازی‌ها به لکه زرد تاق‌بستان به حدی است که مالکان شخصی زمین‌های قرارگرفته در طرح نیز به طمع درآمدزایی بیشتر و احتمالاً با الگو قراردادن رفتارهای متولیان شهری و با چشم‌پوشی از مخالفت‌های میراث فرهنگی برای ایجاد هر نوع کاربری، با خشکاندن درختان که بخشی از لکه سبز این پهنه تاریخی محسوب می‌شدند، قصد ایجاد پارکینگ برای همان گردشگرانی را دارند که به مرور از تاق‌بستان فاصله می‌گیرند. حسین زندی؛ فعال میراث فرهنگی همدان بعد از شنیدن صحبت‌های شهردار و استاندار کرمانشاه که گنج‌نامه و تاق‌بستان را در یک ردیف قرار داده‌اند، نخست این سؤال را مطرح می‌کند که «مگر مکان‌یابی تله‌کابین درست انجام شده است؟ و می‌گوید: از روز اول کارشناسان اعتراض کردند که این دو (تله‌کابین و گنج‌نامه) را در کنار هم قرار ندهید که هر چند آن از فضای نخست خود در ۲۰ سال گذشته جابه‌جا شد اما همچنان در حریم کتیبه‌های گنج‌نامه است. این فعال میراث فرهنگی همدان با اشاره به کوه‌تراشی در الوند و تهیه طرح‌هایی که خبر از ایجاد سوئیت در اطراف جاده دارد، می‌افزاید: تله‌کابین گنج‌نامه در حریم کتیبه‌های گنج‌نامه و در عرصه کوهستان الوند که ثبت ملی است، قرار گرفته، محوطه‌ای که ضوابط حریم دارد. کامِ تاق‌بستان را نه‌فقط تله‌کابینی که روی بخشی از دیواربزرگ چین، برای دیدنِ گردشگران تعبیه شده، سر هم می‌آورد بلکه احداثِ تأسیساتِ مختلف از پارکینگ گرفته تا واحدهای اقامتی و پذیرایی و حتی مُتلی که شهردار کرمانشاه با افتخار از سازه چوبی‌اش حرف می‌زند، تلخ کرده است. جایی که معاونت سرمایه‌گذاری شهرداری کرمانشاه هم بدون هیچ فکری برای این محوطه تاریخی و طبیعی، نقشه‌اش را تأیید کرده و سرمایه‌گذار در شرایط تحریمِ کنونی، تا اتریش رفته و تجهیزاتش را خریداری کرده است. در کنار صحبت‌هایی که این روزها تاق‌بستانِ تاریخی را سر زبان‌ها انداخته کافی است سری به بالاترین نقاطِ پارکِ کوهستان در پشتِ تاق‌بستان بزنید، زباله‌دانی آن منطقه، حرف دیگری برای تاق‌بستان به زبان می‌آورد. حالا که تاق‌بستان نه تله‌کابین دارد و نه مجموعه‌ای که مردم و مسافران با آگاهی و انتخاب مسیری مشخص به این منطقه از کوه بروند، این کوه پُر از زباله است، چه برسد به زمانی که با راه‌اندازی تله‌کابین مسافران از آسمان هر چه در دست دارند را به روی زمین و بر سر این محوطه‌های تاریخی بریزند!