عمده فعالیت‌های حوزه موسیقی باید توسط بخش خصوصی انجام گیرد

مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد عمده فعالیت‌های حوزه موسیقی باید توسط بخش خصوصی انجام گیرد با پایان گرفتن هیاهو‌ها و اخبار ریز و درشتی که این روز‌ها حول‌وحوش دولت دوازدهم و کابینه رییس‌جمهور در رسانه‌ها منتشر شد، حالا دور تازه‌ای از اما و اگرهای صاحب نظران و مخاطبان درباره انتصاب‌ها در زیر مجموعه وزارتخانه‌ها پس […]

مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد

عمده فعالیت‌های حوزه موسیقی باید توسط بخش خصوصی انجام گیرد

با پایان گرفتن هیاهو‌ها و اخبار ریز و درشتی که این روز‌ها حول‌وحوش دولت دوازدهم و کابینه رییس‌جمهور در رسانه‌ها منتشر شد، حالا دور تازه‌ای از اما و اگرهای صاحب نظران و مخاطبان درباره انتصاب‌ها در زیر مجموعه وزارتخانه‌ها پس از دریافت رأی‌اعتماد از مجلس شورای اسلامی آغاز شده است. فرزادطالبی یکی از دو مدیر دفتر موسیقی است که ابتدا در تیرماه سال ۹۴ به عنوان سرپرست و در فروردین ماه سال ۹۵ به عنوان مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب شد.

حضور دوساله طالبی در دفتر موسیقی و فعالیت‌های او در این نهاد پرمخاطره دولتی بهانه‌ای شد تا او در روزهای منتهی به جلسات رأی اعتماد وزرای پیشنهادی دولت از عملکردش در دفتر موسیقی وزارت ارشاد سخن گفته و به پرسش‌های مهر درباره برخی از اتفاقات ماه‌های اخیر این مجموعه در مواجهه با حاشیه‌ها و رویدادهای مرتبط پاسخ دهد.

* فکر می‌کنم در همین ابتدا بد نیست درباره ناگفته‌های عملکرد دو ساله شما در سرپرستی و سپس مدیریت دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صحبت کنیم. از نظر شما آیا کارنامه دولت یازدهم در حوزه موسیقی با توجه به فعالیت‌ها و سیاست‌گذاری‌های انجام گرفته، کارنامه قابل قبولی بوده یا خیر؟

– نهاد دولتی موسیقی و به عبارتی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی راه خود را طی این دو سال شناخته و در حال حرکت به پیش است. این مسیر الزامات مشخصی دارد؛ اول این‌که عمده فعالیت‌های حوزه موسیقی باید توسط بخش خصوصی انجام گیرد و دفتر موسیقی باید به عنوان ناظر و هدایت‌کننده و نه مجری فعالیت کند. دومین الزام تسهیل و تسریع امور است که در این مدت اقدامات زیادی در این ارتباط صورت گرفته است. به عبارتی وقتی دفتر موسیقی به عنوان نهاد سیاست‌گذار فعالیت می‌کند تنها وظیفه‌‌اش پای فشردن بر مقررات ریز و درشت حوزه موسیقی نیست بلکه باید تا آنجا که می‌تواند با حفظ چارچوب‌های اصلی کاری و رعایت قوانین، تسریع و تسهیل امور را دنبال کند. این همان اتفاقی است که ما به شدت روی آن تمرکز داشتیم و بر این باوریم تا حد زیادی انجام گرفته است. یعنی ما با همان ساختار قبلی دفتر موسیقی به افزایش تقریباً دوبرابری در عملکرد طی دو سال رسیدیم که این نشان می‌دهد روانسازی اتفاق افتاده است و ما از پسِ درخواست‌های روزافزون برآمده‌ایم و در عین حال نظارت‌ها و چارچوب‌ها را نیز رعایت کرده‌ایم.

سومین موضوع هم مسأله اصلاح وضعیت جشنواره‌ها بود که در این مجال تخصصی شدن جشنواره‌ها، فعال‌سازی بخش خصوصی در برگزاری جشنواره‌ها و اعمال تغییرات عمده در نحوه برگزاری جشنواره موسیقی فجر که اکنون تبدیل به جشنواره جشنواره‌ها شده از اولویت‌های ما بود. این‌که جشنواره موسیقی فجر از شکل یک جشنواره دولتی خارج شده و تغییرات ساختاری در آن اتفاق افتاد و در کنار رویدادی بسیار مهمی چون جشنواره موسیقی فجر جشنواره‌های تخصصی دیگری نیز برگزار شد، امکان ارزیابی بهتری را در حوزه‌های خاص موسیقایی فراهم کرد.

*با این‌که معتقدم در این منظر نکات انتقادآمیزی وجود دارد، اما تلاش برای ایجاد آرامش نسبی در میان طوفان‌ها و حاشیه‌های متعدد حوزه موسیقی به ویژه لغو کنسرت‌ها که از اختیارات دفتر موسیقی خارج شده، یکی از نکات قابل دفاع عملکرد شما در این مجموعه است. آیا در حوزه گزارش عملکرد و یا آنچه باید در دوره بعدی مدیریت به انجام آن هم‌‌ت کند، نکته دیگری باقی مانده که به آن اشاره نکرده باشید؟

– هنوز کارهای زیادی وجود دارد که باید انجام داد و امیدوارم دفتر موسیقی در رسیدن به این اهداف هم موفق باشد. به عنوان نمونه ما در حوزه فضای مجازی نواقص جدی داریم. متأسفانه پخش آثار صوتی بدون مجوز توسط کانال‌های مختلف آسیب‌های جدی را به فضای اقتصادی و قانونی موسیقی وارد کرده است که باید برای مرتفع کردن آن تلاش زیادی انجام داد. در عین حال مسأله برگزاری جشنواره‌های استانی، سازماندهی آنها و ایجاد یک نظامی که آن را به جشنواره ملی موسیقی نواحی مرتبط کند جزو اولویت‌های آینده است.

* اما در روند واگذاری جشنواره به بخش خصوصی در دوره اول ماجرای حضور برادران پورناظری و در دوره دوم مباحث حاشیه‌ساز دیگر مزید بر علت شد تا سؤالات و ابهامات فراوانی مطرح شود که هنوز به بسیاری از آنها به صورت شفاف و درست پاسخ لازم داده نشده است. آیا به نظر نمی‌رسد که درباره مکانیزم حضور بخش خصوصی در جشنواره‌ای مانند جشنواره موسیقی فجر با گردش مالی از محل فروش بلیت و ماجراهای دنباله دارش در سامانه‌های اینترنتی باید کمی شفاف‌تر عمل می‌شد؟ آیا قرار بر این نیست که دفتر موسیقی وزارت ارشاد به تعریف جامع و کاملی همچون ماجرای مزایده و مناقصات برای نحوه حضور بخش خصوصی در چنین فعالیت‌هایی روند مشخصی را اعلام کند؟

– من درباره مسایل فردی و ورود افراد اظهارنظری ندارم و فقط به این نکته اشاره می‌کنم که اگر کسی در برگزاری جشنواره زحمتی کشیده قاعدتا باید از او تشکر کرد، اما در نحوه برگزاری جشنواره‌ها و واگذاری آن به بخش خصوصی از طریق مزایده و مناقصه باید بگویم که چنین روندی در حوزه فرهنگ و هنر غیرمنطقی است. اصل در این حوزه صلاحیت علمی و عمومی نهاد برگزار کننده است و ما صنف خانه موسیقی و مجمعی مانند مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری را یک شرکت نمی‌بینیم که بگوییم بین این شرکت و آن شرکت یکی برگزارکننده جشنواره باشند. اینها نهادهای صنفی اهل موسیقی هستند که جایگزینی هم ندارند با این حال معتقدم به وسیله اساسنامه باید روند تفویض اختیار دولت به صنف و اهالی هنر را منظم کرد. این وظیفه اصلی اساسنامه است در غیراینصورت به دنبال جایگزین گشتن برای نهادهای صنفی در برگزاری جشنواره‌های ملی مسیر خطایی است و واگذاری اختیارات دولت در برگزاری جشنواره‌های ملی به بخش خصوصی به منزله برگزاری جشنواره توسط هر شرکت و مؤسسه‌ای نیست.

*ولی به اعتقاد من در این فضایی که شما به آن اشاره کردید، حضور مافیای موسیقی که نمی‌شود حضورش را کتمان کرد قطعاً بر روند کار تأثیر دارد. حالا فرقی نمی‌کند این بخش خصوصی خانه موسیقی باشد یا هر نهاد غیردولتی دیگر. مهم این است که چگونه می‌توان در یک مکانیزم قانونمندِ ناظر، به شکل درستی از فرایند برگزاری جشنواره موسیقی فجر به دلیل گردش مالی زیاد در تمامی حوزه‌ها از جمله سامانه‌های فروش اینترنتی بلیت، با کم‌ترین میزان انتقاد رسید؟

 

– به نظر من اساسنامه قطعاً می‌تواند در این زمینه کمک زیادی انجام دهد اما مواردی که شما به آن اشاره می‌کنید، نکات روشنی نیست، مثلاً در حوزه فروش بلیت ما چند شرکت مهم فروش بلیت داریم که اساساً بلیت تمام کنسرت‌های ایران را با اعداد مشخص به فروش می‌رسانند و در جشنواره هم این‌گونه است. مدیر جشنواره هم خود را مسؤول و پاسخگو می‌داند و اگر سؤالی در این زمینه دارید می‌توانید از مدیر جشنواره بپرسید. در نتیجه خیلی مورد ویژه‌ای در این حوزه وجود ندارد اما بدون وجود اساسنامه جشنواره، طبیعی است که هر تصمیمی می‌تواند منتقدان خود را داشته باشد.