پیشنهاد اجرایی برای ارتقای سطح نویسندگی در رادیو

پیشنهاد اجرایی برای ارتقای سطح نویسندگی در رادیو یک نویسنده رادیو برای ارتقای سطح نویسندگی در این رسانه و افزایش کیفیت آثار تولیدی، ۱۰ راهکار پیشنهاد داده است. محمدباقررضایی که در کنار سال‌ها نویسندگی برای این رسانه، مسؤولیت تحریریه و ویرایش شبکه رادیویی تهران را نیز عهده‌دار بوده است، با نگارش مطلبی که آن را […]

پیشنهاد اجرایی برای ارتقای سطح نویسندگی در رادیو

یک نویسنده رادیو برای ارتقای سطح نویسندگی در این رسانه و افزایش کیفیت آثار تولیدی، ۱۰ راهکار پیشنهاد داده است.

محمدباقررضایی که در کنار سال‌ها نویسندگی برای این رسانه، مسؤولیت تحریریه و ویرایش شبکه رادیویی تهران را نیز عهده‌دار بوده است، با نگارش مطلبی که آن را در اختیار ایسنا قرارداده است، برای افزایش سطح کیفی برنامه‌های رادیویی ۱۰ راهکار پیشنهاد داده است.

۱۰ پیشنهاد او به این شرح است:                      «۱- در کانون نویسندگان صدا حتماً باید یک شخص حقیقی قرار گیرد تا نویسندگان بدانند با چه کسی طرف هستند. این شخص در واقع باید واسطه بین نویسندگان و مراجع تصمیم‌گیری در مورد آنها باشد و اگر با رأی خود نویسندگان (حداقل در یک نظرسنجی ساده) انتخاب شود چه بهتر.  

۲ – این شخص باید در حدی باشد که نویسندگان رادیو -به ویژه خانم‌ها، اگر او مرد بود، و آقایان، اگر خانم بود- بتوانند برای درد دل نزد او بنشینند و راحت، نظر‌ها و مشکلات خصوصی خود را ابراز کنند.

۳ – باید خودش از نویسندگان حرفه‌ای و کاربلد رادیو باشد و احاطه‌اش به همه زمینه‌های نویسندگی رادیویی ثابت شده باشد؛ ضمن آن که در هر زمینه نویسندگی (دینی، ادبی، پزشکی، ورزشی، فرهنگی، هنری، سیاسی و…) اختیار داشته باشد، برای خود مشاورانی انتخاب کند.

۴ – باید بدون آن‌که از نویسندگان فعلی رادیو آزمون بگیرد و رزومه بخواهد (چون این کار توهین به نویسندگان واقعی و حرفه‌ای است) با دیدن چند صفحه از نوشته‌های آنان در آرشیو بفهمد کدامشان «نویسنده رادیویی» هستند و حضورشان برای رادیو مغتنم است.

۵ – باید کسی باشد که قدرت کنار گذاشتن «نانویسنده‌ها»یی را که به عنوان نویسنده به‌کار گرفته می‌شوند؛ داشته باشد، کسانی که حتی یک خط از خودشان نمی‌توانند بنویسند و مطالبشان اکثراً «کپی پیستِ» مطلق است. (من مطمئنم که دکتر شاه‌آبادی در این مورد پشتیبان خواهد بود چون از خود ایشان – در حضور بهروز رضوی، رضا قربانی و مهدی رستمی – شنیدم که نویسندگی و نویسندگان در رادیو باید ارتقا پیدا کنند اما این هم هست که بسیاری از آنها که اکنون در رادیو می‌نویسند، دیگر نباید بنویسند). 

۶ – باید کسی باشد که در اولین فرصت بتواند تعدادی از نویسندگان واقعی، حرفه‌ای و کاربلد فعلی رادیو را به هر شبکه معرفی کند، با این دستور که برنامه‌سازان، دیگر نباید از هر کسی متن بگیرند. برای محکم‌کاری هم باید لیاقت آن را داشته باشد که تأیید برآوردهای نویسندگان رادیو را منوط به امضای او کنند. 

۷ – باید کسی باشد که «کانون نویسندگان صدا» را دور از کاغذبازی و میز و صندلی‌های آنچنانی، به ساده‌‌ترین و کم‌خرج‌‌ترین شکل ممکن بگرداند تا بهانه‌ای برای تعطیلی‌ آن به وجود نیاید. 

۸ – صدور یک کارت مخصوص (منظور کارت تردد نیست) برای نویسندگان و چاپ درجه مهارتشان روی آن، شأن خاصی برای این شغل ایجاد می‌کند.  

۹ – دکتر شاه‌آبادی به این‌که تا به حال در رادیو نویسندگی به عنوان یک شغل شناخته نمی‌شده، به درستی اشاره‌هایی کرده‌اند. سرپرست نویسندگان رادیو باید این مسأله را تا ایشان حضور دارند (و انشاا… حضور بلندمدت)، پیگیری کند و با استعداد‌ها را به رادیو پیوند بزند.  

۱۰ – الان طوری است که اگر یک برنامه‌ساز نخواهد با نویسنده‌ای کار کند، آن نویسنده در واقع از رادیو دور می‌ماند. یعنی این رسانه مظلوم به راحتی آب خوردن و اغراض شخصی یک فرد، نیرویی بالفعل را بدون آن‌که خود بخواهد از دست می‌دهد. در چنین مواقعی نویسنده واقعی نمی‌تواند به این در و آن در بزند و به هر کسی رو بیندازد. سرپرست نویسندگان رادیو باید در اولین فرصت، این تراژدی را از بیخ و بن ریشه‌کن کند.