قتل اسپارتاکوس به دست فرعون مهربان

قتل اسپارتاکوس به دست فرعون مهربان

حمیدرضاصدر به سایه روشن‌های پیروزی ۲-۵ لیورپول برابر رم در نیمه نهایی لیگ قهرمانان پرداخته…

یک: احساس تقدیر

نبردی که کمال‌گرا‌ها با شانه‌های بالا انداخته به استقبالش رفتند. دیداری بین تیم «معمولاً سوم چهارم» انگلیس با تیم «معمولاً دوم» ایتالیا. دیداری بین دو تیمی که یکی (لیورپول) از آخرین قهرمانی‌‌اش در لیگ ۲۸ سال سپری شده و دیگری (رم) ۱۷ سال. دیداری بین دو جبهه که کسی تصور نمی‌کرد تا این مرحله پیشروی کنند. ولی جنگجویان مرسی ساید و گلادیاتورهای رمی بی‌اعتنا به بارسلونا، پاری سن ژرمن، منچستر یونایتد و یوونتوس یکی از آن نیمه نهایی‌های متفاوت لیگ قهرمانان را با طعم متفاوتی برگزار کردند، با طعم سرنوشت. بسیاری از طرفداران لیورپول بر این باورند «تقدیر» آنها را به سوی قهرمانی اروپا کشانده. می‌گویند مهارناپذیر شده‌اند، دسترسی‌ناپذیر. می‌گویند اهمیتی ندارد رئال راهی فینال شود یا بایرن. می‌گویند «ما آماده‌ایم».

دو: شب‌های آنفیلد

یکی از آن شب‌های آنفیلدی بود، شبی برای به خاطر سپردن، برای دوره کردن. یادآور پیروزی ۳گله برابر سنت اتین ۱۹۷۷ و آن شلیک استیون جرارد ۲۰۰۵ برابر المپیاکوس… آنفیلد قلعه‌ای شده که لیورپول طی ۲۰ دیدار اروپایی آخرش یک بار در آن باخته بود، فقط یک بار برابر رئال مادرید در پاییز ۲۰۱۴٫ بازی که شروع شد لیورپول در مقایسه با رم، تیم باتجربه نیمه نهایی‌های اروپایی به‌شمار می‌رفت. آنها در ۳ نیمه نهایی لیگ قهرمانان به میدان رفته بودند و هر ۳ دیدار – طعنه آمیزانه‌ـ برابر چلسی برگزار شده بود، دو بار در ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ که راهی فینال شدند و یک بار در ۲۰۰۸ که برابر مردان بریج زانو زدند… رم همان تیمی بود که بارسا بزرگ را پس از دریافت ۴ گل در نوکمپ حذف کرده بود، همان تیمی که ناپولی را در زمینش پس از عقب افتادن ۱-۲ در نیمه اول ۴-۲ در نیمه دوم شکست داده، همان تیمی که طی ۲۰ دقیقه آغازین کارساز بازی کرده بود، ولی در شب طوفانی آنفیلد ۵ بار تسلیم شد.

سه: طوفان صلاح

دو گل پیاپی‌‌اش در اواخر نیمه اول سرنوشت بازی را تعیین کرد. سپس دو پاس گل به فیرمینو و مانه داد تا نمایش خود را کامل کند: نمایش از نوع محمد صلاح را. ۵ گل لیورپول طی ۳۳ دقیقه در گذر از نیمه اول به نیمه دوم یادآور نبرد با منچسترسیتی در آنفیلد هم بود. جایی که صلاح دروازه سیتی را در دقیقه دوازده زود گشود و آکسلید چمبرلین و مانه بلافاصله دو گل دیگر زدند. نه گفتن یورگن کلوپ به بازی محافظه‌کارانه پس از گشودن دروازه حریفان و بی‌اعتنایی‌‌اش به دغدغه «کلین شیت» محمد صلاح را اسیر سیاست‌های دفاعی نکرده و او با ۴۳ گل فصل رویایی را سپری کرده. در عین حال نمی‌توان کیفیت بازی صلاح را با «عدد» تبیین کرد. گل اول او برابر رم با آن ضربه قوسی که توپ زیر تیر دروازه آلیسون شیرجه رفته پایین آمد با بهترین گل‌های «بزرگان» برابری می‌کرد و افتادگی‌‌اش برای شادی نکردن از ته دل برابر تیم سابقش سوی انسانی شخصیتش را عیان می‌ساخت.

چهار: خودکشی از نوع رمی

۲۰ دقیقه فوق‌العاده، ۶۰ دقیقه مصیبت بار و سرانجام ۱۰ دقیقه قابل قبول یعنی مردان دی فرانچسکو در آنفیلد هم بالا رفتند و هم پایین، هم پرواز کردند و هم سقوط… ولی ترکیب کلی نمایش رم تاکتیک‌های دی فرانچسکو را به چالش کشید. روی آوردن به دفاع ۳ نفره‌ای که می‌خواست جلو بازی کند، نوعی خودکشی به‌شمار می‌رفت. لیورپولی‌ها، استاد حمله‌های سریع و برق‌آسا هستند و ۸۷ گل صلاح – فیرمینو – مانه بازتابنده زهر آگین بودنشان است. چنانکه نفوذهای صلاح به فضاهای خالی بین مدافعان رمی بود که روند بازی را تغییر داد.

این شکست رمی‌ها می‌گفت جیالوروسی طی ۲۷ بازی آخر دور از خانه اروپایی‌‌اش نتوانسته دروازه‌‌اش را بسته نگاه دارد، می‌گفت یکی از نومیدکننده‌‌ترین رکوردهای اروپایی پس از سلیتک به آنها تعلق دارد. در آن لحظاتی که سنگر ایتالیایی‌ها دوباره و دوباره فرو می‌پاشید، می‌پرسیدیم مگر این تیم از ایتالیا نیامده ؟ مگر ایتالیایی‌ها استاد دفاع کردن نبودند؟… می‌پرسیدیم و سقوط رم برابر منچستر یونایتد در اولد ترافورد طی یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان ۲۰۰۷ را دوره می‌کردیم. دنیله دروسی آن شب را خوب به یاد داشت، شبی که دروازه رم طی ۶۰ دقیقه، ۶ بار فرو ریخت و او طی شکست ۱-۷ تک گل رمی‌ها را زد.

رمی‌ها در لیگ قهرمانان چهره دوگانه‌ای داشته‌اند، از یک سو طی ۱۶ دیدار دور از خانه فقط یک بار برده و از سوی دیگر به مدد گل زده در خانه بارسا و شاختار صعود کرده‌اند. ادین ژکو که پیش‌تر‌ها با پیراهن منچسترسیتی ۲۰۱۲ و ۲۰۱۵ دو گل طی ۳ دیدار در آنفیلد به لیورپول زده بود باز هم دور از خانه و پروتی گل دوم را زد تا نور امید در دل رمی‌ها روشن بماند… ولی آیا رمی‌ها می‌توانند لیورپول را به ۳ گل بدون گشوده شدن دروازه‌شان شکست دهند؟ آیا معجزه نبرد با بارسلونا تکرار می‌شود؟ آیا رعد دوبار پیاپی یک درخت را به آتش خواهد کشید؟

پنج: آمریکایی‌های غیرفوتبالی

این نیمه نهایی پاسخ جانانه مالکان آمریکایی دو باشگاه به خرده گیران هم بود، تام ورنر در لیورپول و جیمز پالوتا در رم که خیلی‌ها به آنها انگ «غیر فوتبالی» می‌زدند. هر دوی آنها در بوستون مالک باشگاه‌های غیرفوتبالی هستند. ورنر مالک تیم بیس بال ردساکس است و پالوتا مالک تیم بسکتبال بوستون سلتیک، با این تفاوت که رمی‌ها به تبار ایتالیایی پالوتا می‌بالند.

منبع: ورزش سه