پوز را بهر کاری ساخته‌اند ! واقعیت این است که از این جماعت پزشکان و اهالی دارو و درمان و اطباء محترم و محترمه، مظلوم‌تر و خدوم‌تر نداشته، نداریم و نخواهیم داشت! واقعاً دل آدم از این همه بی‌انصافی و بی‌عدالتی برخی از خلق‌ا… می‌گیرد، چشمان مبارک را می‌بندند و دهان به بدگویی […]
پوز را بهر کاری ساخته‌اند !
واقعیت این است که از این جماعت پزشکان و اهالی دارو و درمان و اطباء محترم و محترمه، مظلوم‌تر و خدوم‌تر نداشته، نداریم و نخواهیم داشت!
واقعاً دل آدم از این همه بی‌انصافی و بی‌عدالتی برخی از خلق‌ا… می‌گیرد، چشمان مبارک را می‌بندند و دهان به بدگویی و سعایت باز می‌کنند و کک‌شان هم نمی‌گزد، خدا به دور … !
اینکه اندک پزشکان (شما بخوانید اصلاً هیچ یک! ) از قراردادن پوز (همان دستگاه‌های کارتخوان فروشگاهی خودمان!) در مطب خود، طفره می‌روند، شده است نُقل مجلس مردم ساده‌بین غماز! اولاً این برخی پزشکان در مطب خصوصی خود که حکم چهاردیواری را دارد، حق دارند اختیاری عمل نمایند! ثانیاً اینکه ایشان زحمت گرفتن پول نقد پُر از آلودگی محیطی و روحی و روانی را به خود می‌خرند و مجبور می‌شوند برای واریز آن به حساب، وقت و زمان گران‌قیمت خود را بگذارند کاری است ارزشی که ارزشی برای آن متصور نیست ! ثالثاً اینکه با این کار حساب شده کاری می‌کنند که شما با چشمان مبارک ببینید که برای درمان چه میزان باید هزینه کنید و منبعد بیش از پیش مراقب سلامتی خود باشید و قطعاً با کارت کشیدن این مهم حاصل نمی‌شود، همه را به کناری بگذارید، آیا وقت آن نرسیده است که چشمان را بشوییم و به جای آنکه از مقام درمانگر پزشکان که سلامتی را به جسم و جان ما باز می‌گردانند، سپاسگزاری کنیم و دست شفابخش ایشان را بوسه باران کنیم، لب به شکایت باز کنید و از بود و نبود پوز و بالا و پایین بودن مبلغ دریافتی و هزینه‌های من‌درآوردی و بالا و پایین رفتن از طبقات چندگانه بدون آسانسور و رنج و ضعف بیمار و اخم و تَخم منشی و مباشر و مقام عظمای پزشک محترم، لب به شکایت باز کنیم ! حاشا و کلا که این رسم مروت و شیوه جوانمردی نیست. که اگر من هوشنگ‌خان باشم و کسی با نسخه‌ای درد مرا درمان کند، سرم را هم که بزند هیچ نمی‌گویم و باز مرهون و مدیون لطف بی‌پایان ایشان خواهم بود !
البته از قدیم گفته‌اند که در دروازه را می‌توان بست ولی در دهان مردم را هرگز، بنابراین توصیه مؤکد این حقیر به جماعت پزشک و خانواده بزرگ دارو و درمان این است که به هیچ عنوان مرعوب جوسازی‌ها و بی‌مهری‌ها و کم‌لطفی و بعضاً تُرشرویی و تُندخویی اندک مردمان قدرنشناس نشوند و همچنان بر عدم قراردادن پوز در مطب خود پافشاری کنید، حتی پیشنهاد می‌کنم که این امر مبارک را کم‌کم به بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های خصوصی، آزمایشگاه‌ها، رادیولوژی‌ها و همه ارکان درمان کشور گسترش داده و با شعار همینه که هست ناراحتی خودت بمال، گوشی برای شنیدن حرف‌های بدگویان و ساده‌دلان و بیماران و ولی‌نعمتان و همیشه در صحنه‌گان و… نداشته باشید.
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.