سنبل آبی، مهاجمی زیبا

سنبل آبی، مهاجمی زیبا

گروه محیط‌زیست- سنبل آبی گیاهی آبزی شناور چند ساله و بومی مناطق گرمسیری و زیر گرمسیری آمریکای جنوبی به خصوص حوضه آمازون است. این گیاه در مناطق خارج از محدوده بومی خود اغلب یک گونه مهاجم شناخته می‌شود.

سنبل آبی ممکن است بالاتر از سطح آب به اندازه یک متر در ارتفاع رشد کند. دارای برگ‌های گسترده، ضخیم، براق و تخم‌مرغی شکل ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متری می‌باشد که در سطح آب شناور است.

دارای ریشه‌های ارغوانی سیاه آزاد و ساقه راست که ۸ تا ۱۵ گل جذاب را بر روی خود دارد. سنبل آبی بیش‌تر به رنگ صورتی با ۶ گلبرگ است.

سنبل آبی یکی از سریع‌الرشد‌‌ترین گیاهان شناخته شده می‌باشد. همچنین تولید مقادیر زیادی از دانه و قابلیت دوام ۳۰ سال از دیگر مشخصات آن است. برخی پرورش‌دهندگان شناخته شده آن را به دو برابر جمعیت خود در دو هفته می‌رسانند.

این گیاه می‌تواند دریاچه‌ها و حوضچه‌ها را به‌طور کامل پوشش دهد و باعث نرسیدن نور خورشید به گیاهان آبزی و همچنین ماهی‌ها و لاک‌پشت‌ها و از بین رفتن آنها شود ولی در صورت پرورش کنترل شده می‌تواند باعث تمیزی و کمک به تأمین اکسیژن در حوضچه‌های ساخته شده توسط انسان شود.

سنبل آبی به وسیله دم برگ‌هایی که تغییر شکل یافته‌اند و به شکل اسفنجی درآمده‌اند می‌تواند روی سطح آب شناور بماند و به وسیله استولون (ساقه‌های رونده یا بندهای ریشه‌زا. همانند توت‌فرنگی) تکثیر می‌شود.

گیاه سنبل آبی در مناطق گرمسیری روی آب‌های راکد به شدت رشد می‌کند و در برخی مناطق مانند استرالیا به دلیل پوشاندن سطح وسیعی از رودخانه‌ها و باتلاق‌ها ایجاد مشکلات زیست‌محیطی (مانند ایجاد مشکل در زندگی ماهی‌ها و گیاهان آبی دیگر) نموده است. این گیاه چنان سطح آب را می‌پوشاند که حتی رفت و آمد قایق‌ها هم دچار مشکل می‌شود.

گل‌های آبی رنگی شبیه گل‌های سنبل پیازی تولید می‌کند. نسبت به سرما حساس است و زمستان‌های ملایم را هم تحمل نمی‌کند.

این گیاه مواد غذایی را به صورت محلول از آب جذب می‌کند و استفاده از کودهای کامل مایع به صورت دز مصرفی یک در هزار و ماهانه حداقل یک‌بار برای این گیاه مناسب است.

هوای آزاد و نور متوسط برای این گیاه مناسب است، همچنین دمای شبانه نباید خیلی بالاتر از دمای روزانه باشد. سنبل آبی اغلب طول تابستان را گل می‌دهد. ماندگاری گل‌ها کم و در حدود یک روز است.

 

تکثیر گیاه به وسیله گیاهچه‌های جدیدی که در انتهای استولون‌ها تشکیل می‌شود، انجام می‌شود.