تهرانیها دو برابر استاندارد جهانی زباله تولید میکنند هماکنون پسماندها براساس قانون مدیریت پسماند به ۵ گروه عادی، صنعتی، پزشکی، کشاورزی و پسماندهای ویژه تقسیمبندی میشوند. به گزارش سیناپرس، طبق گزارشها، علاوه بر زبالههای عادی و شهری روزانه در کشورمان ۴۰۰ تن زباله بیمارستانی، ۸۰ تن ویژه بیمارستانی، بیش از ۹۰ هزار تن صنعتی و […]
تهرانیها دو برابر استاندارد جهانی زباله تولید میکنند
هماکنون پسماندها براساس قانون مدیریت پسماند به ۵ گروه عادی، صنعتی، پزشکی، کشاورزی و پسماندهای ویژه تقسیمبندی میشوند.
به گزارش سیناپرس، طبق گزارشها، علاوه بر زبالههای عادی و شهری روزانه در کشورمان ۴۰۰ تن زباله بیمارستانی، ۸۰ تن ویژه بیمارستانی، بیش از ۹۰ هزار تن صنعتی و ۳۸۰ تن پسماند لجن اسیدی و خاک رنگ بر در کشور تولید میشود.
هر چند پسماندها و شیرابههای این پسماندها اثرهای زیستمحیطی و بهداشتی فراوانی به بار میآورند اما میتوانند با سودآوری فراوان و ایجاد اشتغالزایی نیز همراه باشند و نقش مهمی در اقتصاد کلان ایفا کنند. در ادامه اثرهای زیستمحیطی مهمترین پسماندها را بیان و راهکارهای مؤثر آن را عنوان میکنیم.
سهم هر خانوار شهری در تولید زباله چقدر است؟
بنا بر اعلام مرکز آمار ایران، خانوارهای شهری کشور در سال ۱۳۹۵ بهطور متوسط در هر هفته ١٧٥٥٤٨ تن پسماند تولید کردهاند. سرانه پسماند تولید شده توسط هر خانوار شهری ۹٫۷ کیلوگرم در هفته بوده است.
۴٫۵ میلیون خانوار شهری، بهطور متوسط در هر ماه از حداقل یکی از وسایل یکبار مصرف پلاستیکی (لیوان، بشقاب و …) استفاده کردهاند. بهطور متوسط ۱۴٫۵ میلیون کارد، قاشق و چنگال، ۴۵٫۹ میلیون لیوان، ۱۸٫۹ میلیون بشقاب، کاسه یا دیس و ۳۲٫۵ میلیون متر سفره یکبار مصرف پلاستیکی در هر ماه استفاده شده است.
بررسی متوسط استفاده از کیسه فریزر، کیسه مخصوص زباله و کیسه پلاستیکی شفاف در هفته توسط خانوار، نشان میدهد، ٩٥، ٤ درصد خانوارهای شهری از کیسه فریزر استفاده کردهاند و سرانه کیسه فریزر استفاده شده ١١ عدد در هفته به ازای هر خانوار بوده است.
۷۸٫۳ درصد خانوارها از کیسه مخصوص زباله استفاده میکنند و سرانه استفاده این خانوارها از کیسه مخصوص زباله ٤ عدد در هفته بوده و ۸۶٫۲ درصد خانوارها از کیسه پلاستیکی شفاف استفاده میکنند و سرانه استفاده از کیسه پلاستیکی شفاف توسط این خانوارها ٨ عدد در هفته بوده است.
علیمریدی، سرپرست دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیطزیست در این خصوص گفت: مصرف پلاستیک در ایران بسیار بیرویه است؛ سالانه هر نفر، ۳ کیلوگرم پلاستیک مصرف میکند و طبق آمار روزانه بیش از ۳ هزار تن و سالانه بیش از یک میلیون تن مصرف کیسه پلاستیکی داریم که به جز عوارض بهداشتی و محیطزیستی یکسری عوارض اقتصادی هم به همراه دارد.
وی با بیان اینکه متوسط طول عمر کاربری یک پلاستیک یعنی از زمان خرید و آوردن آن به منزل حدود ۱۰ تا ۱۲ دقیقه است، اظهارداشت: این در حالی است که میتوان با برنامهریزی اصولی این میزان مواد نفتی ارزشمند را که صرف تهیه پلاستیک میشود، صرف تولید یک کالای دیگر کرد که به محیطزیست، سلامت و اقتصاد کشور ضربه وارد نکند.
سهم تهرانیها در تولید زباله چقدر است؟
محمدحسین بازگیر، رییس اداره حفاظت محیطزیست شهر تهران در خصوص وضعیت تولید زباله و پسماند در شهر تهران گفت: هماکنون بهطور میانگین روزانه حدود ۸ تا ۹ هزار تن پسماند عادی و زباله خانگی در شهر تهران تولید و جمعآوری میشود. بر این اساس سرانه تولید زباله در شهر تهران برای هر نفر حدود ۸۰۰ تا ۹۰۰ گرم در روز است در حالی که نُرم میانگین سرانه تولید زباله برای هر نفر در دنیا بهطور میانگین حدود ۴۵۰ تا ۵۰۰ گرم است.
سهم زبالههای خطرناک بیمارستانی چقدر است؟
هماکنون در ایران به ازای هر تخت بیمارستانی نزدیک به ۳ کیلوگرم زباله تولید میشود که این رقم در کشورهای پیشرفته به یک کیلوگرم هم نمیرسد؛ ۲۰ تا ۳۰ درصد زبالههای هر تخت بیمارستانی را پسماندهای عفونی تشکیل میدهند.
براساس برآوردی که انجام شده حدود ۴۵۰ تن پسماند پزشکی در کشور و ۸۰ تن زباله بیمارستانی در تهران تولید میشود که ۲۵ درصد آن زبالههای عفونی است که در زمینه ضدعفونی، جمعآوری و دفع آنها مشکلات بسیاری وجود دارد. هنوز تعدادی از بیمارستانها و اکثر درمانگاهها در کشور فاقد سیستم ضدعفونی کردن و نیز امحای زبالههای عفونی هستند.
آیا زبالههای خطرناک الکتریکی در ایران به صورت علمی دفن میشوند؟
زبالههای الکترونیکی و الکتریکی مانند مدارهای الکتریکی، لامپها، قطعات الکترونیک، باطریها و … بخشی از پسماندهای ویژه(پسماندهایی که یا سمی بوده یا خاصیت رادیواکتیوی و اشتعال و خورندگی دارند) هستند.
فاطمه اکبرپور، کارشناس پسماند اداره حفاظت محیطزیست استان تهران در این رابطه گفت: پسماندهای الکترونیک به دلیل وجود فلزهای سنگین در این پسماندها و موادی از قبیل پلاستیک، سرب، آلومینیم، طلا، نقره به ویژه فلزهای سنگینی همچون جیوه، کادمیوم، و آرسنیک بسیار خطرآفرین هستند.
وی افزود: دفن یا سوزاندن پسماندهای الکترونیک سبب ورود عناصر سنگین به آبهای زیرزمینی و گازهای سمی به محیط زیست میشود. در جهان به تفکیک پسماندهای الکترونیک از دیگر پسماندها اهمیت جدی داده میشود ولی متأسفانه وجود مشکلات متعدد در تفکیک و بازیافت پسماندهای خطرناک در ایران مانع طرح مسایلی مانند پسماندهای الکترونیک است.
وی افزود: پسماندهای ناشی از قطعات رایانهای و دستگاههای الکترونیک با توجه به خطرهایی که دارند باید به صورت جداگانه و با روشهای علمی، حمل سپس دفع شود تا مانع از اثرات مخرب بر محیطزیست و انسانها شود. در کشورهای جهان مراکزی وجود دارد که این زبالهها را تفکیک و براساس میزان پرخطر بودن، آنها را تقسیمبندی و به صورت جداگانه و با تفکیک از دیگر پسماندها دفع میکنند.
وی درباره روش صحیح دفع پسماندهای الکترونیک و الکتریکی توضیح داد: این قطعات را باید در قالبهای ضخیم بتنی در عمق زمین دفن کرد تا تشعشعات آن به بیرون و فضای محیطزیست نفوذ نکند. با توجه به اینکه بسیاری از قطعات دستگاههای رایانهای «الکترومگنتیک» هستند اگر به صورت درست و کارشناسانه دفع نشوند با تشعشعاتی که از خود بروز میدهند سلامتی انسانها را با خطر جدی روبهرو خواهند کرد. در قطعات «الکترومگنتیک» امواج به صورت عمود بر هم منتشر میشوند؛ درست مانند کاری که دستگاههای مایکروویو انجام میدهند و موادغذایی را از درون میپزند.
این کارشناس پسماند اداره حفاظت محیطزیست استان تهران در ادامه گفت: از فناوریهای مدرن دفع این نوع پسماندها میتوان به جداسازی، آلودگیزدایی و فرایندهای مکانیکی پالایش اشاره کرد. جداسازی و آلودگیزدایی به این معنا است که در این فرایند مواد سمی و مضر برای محیطزیست (مانند CRTها و باطریها) جدا میشوند. فرایندهای مکانیکی نیز برای جداسازی مواد مختلف قابل بازیافت و آلایندهها انجام میشود که عموماً شامل واحد شکستن و خرد کردن و جداکنندههای مغناطیسی، جداکنندههای بادی و جداکنندههای جریان گردابی میشود. در این فرایندها گرد و غبارهای تولیدی باید قبل از رهاسازی برای کاهش آلودگی فیلتر شوند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.