تالابها، اکوسیستم‌هایی ارزشمند در مواجهه با تغییر اقلیم تالابها اکوسیستم‌های ارزشمندی هستند و به مردم جهان کمک می‌کنند در مواجهه با تغییر اقلیم، بهتر آماده و سازگار شوند و بر آثار آن غلبه کنند. به گزارش ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان محیط‌زیست، دوم فوریه (۱۳ بهمن‌ماه) روز جهانی تالابها است. تالابها نقش ارزشمندی در حفاظت […]
تالابها، اکوسیستم‌هایی ارزشمند در مواجهه با تغییر اقلیم
تالابها اکوسیستم‌های ارزشمندی هستند و به مردم جهان کمک می‌کنند در مواجهه با تغییر اقلیم، بهتر آماده و سازگار شوند و بر آثار آن غلبه کنند.
به گزارش ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان محیط‌زیست، دوم فوریه (۱۳ بهمن‌ماه) روز جهانی تالابها است.
تالابها نقش ارزشمندی در حفاظت از محیط‌زیست دارند. در حال حاضر بزرگ‌ترین پروژه احیای جنگل‌های مانگرو جهان در دو منطقه تالابی کشور سنگال انجام می‌شود، این پروژه‌ها با هدف کاشت ۷۹ میلیون اصله درخت مانگرو در بیش از ۱۰ هزار هکتار انجام می‌شوند تا به احیای بخشی از ۴۵هزار هکتار جنگلی که از دهه ۱۹۷۰ از بین رفته‌اند، کمک کند
با احیای این تالابها، مناطق ساحلی در برابر توفان‌ها حائل می‌شوند، شالیزارهای برنج شکوفا خواهند شد، تا ۱۸هزار تن ماهی اضافه در سال تولید خواهد شد، ۵۰۰هزار تن دی‌اکسیدکربن (CO2) در طی ۲۰ سال ذخیره خواهد شد و ۳۵۰ روستای محلی و ۲۰۰ هزار نفر مشمول، تأمین و حفاظت خواهند شد.
چند نقش مهم تالابها
تالابها و ترسیب کربن
احیای تالاب‌های منطقه بالتیک شمالی در حال انجام است و در حال حاضر بیش از ۲۰هزار هکتار آن احیا شده است. این طرح بخشی از تعهدات شورای وزیران کشورهای آتلانتیک شمالی برای «حفاظت از تالابها برای تعدیل تغییر اقلیم» است. این شورا با نمایندگی دانمارک، فنلاند، ایسلند، نروژ و سوئد برای احیای ۴۵ درصد تالابها در کشورهای آتلانتیک شمالی که خشک شده بودند، فعالیت می‌کند.
تقریباً ما مسؤول ۲۵ درصد از کل انتشار سالیانه CO2 در این منطقه هستیم. این تالاب‌های احیا شده به انباشتگاه و بسترهای ترسیب کربن و نه منابع کربن تبدیل خواهند شد و کمک می‌کنند تا گازهای گلخانه‌ای در جو محدود شوند.
تعدیل سونامی‌ها با صخره‌های مرجانی
همان‌گونه که صخره‌های مرجانی به دلیل افزایش دمای اقیانوس‌ها، افزایش اسیدیته اقیانوس و آسیب مستقیم انسانی در حال از بین رفتن است، به هیچ وجه نمی‌توان بیش از این اهمیت آنها را برای جوامع محلی نادیده گرفت. سونامی اقیانوس هند در سال ۲۰۰۴ را در نظر بگیرید. در سریلانکا، جایی که صخره‌های مرجانی ساحلی از طریق یک پارک دریایی محافظت می‌شوند، این خسارت فقط ۵۰ متر در خشکی گسترش یافت؛ در حالی که در نزدیکی پرالیا، جایی که معادن مرجانی صخره‌ها را تخریب کرده‌اند، خسارت تا ۱٫۵ کیلومتر در خشکی گسترش یافت.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که یک صخره مرجانی سالم در مقایسه با یک صخره مرجانی ناسالم، جوامع را تا دو برابر بیش‌تر از خطرات طبیعی مانند سونامی محافظت می‌کند.
نقش تالابها در حفاظت از سواحل در برابر تغییرات شدید آب و هوایی
در سال ۲۰۱۲، توفان دریایی «سندی» از کرانه‌های شرقی ایالات متحده به سرعت گذشت و به ۲۴ ایالت آسیب رساند. اگر به خاطر تالاب‌های ساحلی نبود، حجم تخریب بسیار بدتر بود. براساس یک مطالعه جدید، تالاب‌های ساحلی در ایالات متحده آمریکا از ۶۲۵ میلیون دلار خسارت‌های مستقیم سیل در طی توفان دریایی سندی جلوگیری کردند و خسارت‌ها را تا ۲۲ درصد در نیمی از مناطق تحت تأثیر و در سایر نقاط تا ۳۰ درصد کاهش داد.
شدت، فراوانی و مدت زمان توفان‌های دریایی آتلانتیک شمالی از اوایل دهه ۱۹۸۰ افزایش یافته است و این مهم موجب شده است که ۵۰ درصد تالاب‌های ایالات متحده برای حفاظت لازم‌الاجرا باقی بمانند.
تالابها؛ کلید سازگاری با تغییر اقلیم
سریع‌تر از آنچه در طول قرن‌های گذشته گزارش شده است، دما در حال افزایش، اقیانوس‌ها در حال گرم شدن و برف و یخ در حال ذوب شدن و سطوح دریا‌ها در حال افزایش هستند، دلیل این امر مقادیر افزایش یافته دی اکسید‌کربن (CO2)، متان و سایر گازهای گلخانه‌ای (GHG) ناشی از فعالیت انسانی در اتمسفر است.
سطح (CO2) در اتمسفر ما در مقایسه با زمان‌های پیش از صنعتی شدن به ۴۰ درصد افزایش یافته است، به منظور محدود کردن اثرات تغییر اقلیم، جامعه جهانی از طریق توافق پاریس به دنبال تثبیت و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHG) است تا به این وسیله افزایش میانگین دمای جهانی را در این قرن به زیر دو درجه سانتی‌گراد محدود کند.
تالابها یک راهکار طبیعی هستند
تنها در ۳۵ سال اخیر تعدد بلایای طبیعی در سرتاسر جهان بیش از دو برابر شده است و ۹۰ درصد این بلایا مرتبط با آب هستند. پیش‌بینی می‌شود حتی آب و هوای نامساعد وخیم بیش‌تری هم در پیشِ رو باشد. تالابها نقش قابل توجهی را در موازنه و تثبیت انتشار گازهای گلخانه ای(GHG) بازی کرده و اثرات تغییر اقلیم را تعدیل می‌کنند.
تالابها به عنوان یک بافر (میانجی) برای خطوط ساحلی در برابر آب و هوای توفانی عمل می‌کنند
تالاب‌های ساحلی مانند باتلاق‌ها، مانگروها، بسترهای پوشیده از علف‌های دریایی و صخره‌های مرجانی مانند ضربه‌گیر عمل می‌کنند. آنها شدت امواج توفان و سونامی‌ها را کاهش می‌دهند و از ۶۰ درصد افرادی که در طول خطوط ساحلی زندگی یا کار می‌کنند در برابر سیل، خسارت مالی و تلفات جانی محافظت می‌کنند.
تالابها، سیل‌ها و خشکسالی‌ها را کاهش می‌دهند
تالاب‌های داخلی مانند دشت‌های سیلابی، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و باتلاق‌ها شبیه اسفنج عمل می‌کنند، بارش مازاد را جذب و در خود ذخیره می‌کنند و طغیان‌های سیلابی را کاهش می‌دهند. تالابها در طول فصول خشک در اقلیم کم آب، آب ذخیره شده در خود را آزاد می‌کنند، شروع خشکسالی‌ها را به تأخیر می‌اندازند و کمبود آب را به حداقل می‌رسانند.
تالابها به‌طور طبیعی کربن را جذب و ذخیره می‌کنند
تالابها، مانگروها و علف دریایی، مقادیر عظیمی از کربن را در خود ذخیره می‌کنند.
تالابها حدود ۳ درصد از زمین سیاره ما را می‌پوشانند و از تمامی کربن موجود بر روی زمین تقریباً ۳۰ درصد (دو برابر میزان کربنی که تمامی جنگل‌های جهان در خود ترسیب کرده‌اند) را ذخیره می‌کنند. تالابها اثربخش‌‌ترین بستر ترسیب کربن روی زمین هستند.
نباید تالابها را خشک کرد
تالابها غالباً برای کشاورزی، خشکانیده یا سوزانده می‌شوند که در این صورت، از یک بستر ترسیب کربن خود به یک منبع کربن تبدیل می‌شوند که در طول قرن‌ها، کربن ذخیره شده را به درون اتمسفر نشر می‌دهند. انتشار (CO2) از تالاب‌های خشکانیده و سوزانده شده، معادل ۱۰ درصد از همه دی‌اکسیدکربن منتشر شده سالیانه از سوخت‌های فسیلی است.
ما باید از تالاب‌هایمان محافظت کرده و آنها را احیا کنیم
استراتژی متناسب در پاسخ به تغییر اقلیم باید شامل بهره‌برداری خردمندانه از تالابها باشد. ما ۳۵ درصد از تالاب‌های جهان را از سال ۱۹۷۰ تاکنون از دست داده‌ایم. افراد، جوامع و دولت‌ها باید با هم کار کنند تا از این اکوسیستم‌های شگرف که به ما در مواجهه با تغییر اقلیم کمک می‌کنند، محافظت کنیم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.