وقوع هفتگی ۴۴۳ حمله سایبری به سازمان‌های آمریکایی

براساس گزارش روندهای حملات سایبری (اواسط ۲۰۲۱)، در سال ۲۰۲۱ سازمان‌های آمریکایی به‌طور متوسط ۴۴۳ حمله هفتگی را تجربه کرده‌اند. به گزارش تسنیم، گسترش روزافزون شبکه‌های اجتماعی، معاملات آنلاین، محاسبات ابری و غیره حاکی از پیشرفت شتابان فناوری است. براساس گزارش خطرات جهانی (۲۰۲۰)، بیش از ۵۰ درصد جمعیت جهان در حال‌حاضر آنلاین هستند. تقریباً […]

براساس گزارش روندهای حملات سایبری (اواسط ۲۰۲۱)، در سال ۲۰۲۱ سازمان‌های آمریکایی به‌طور متوسط ۴۴۳ حمله هفتگی را تجربه کردهاند. به گزارش تسنیم، گسترش روزافزون شبکه‌های اجتماعی، معاملات آنلاین، محاسبات ابری و غیره حاکی از پیشرفت شتابان فناوری است. براساس گزارش خطرات جهانی (۲۰۲۰)، بیش از ۵۰ درصد جمعیت جهان در حال‌حاضر آنلاین هستند. تقریباً یک میلیون نفر برای اولینبار در روز آنلاین میشوند و دوسوم جمعیت جهان صاحب یک دستگاه تلفن همراه هستند. اما با پیشرفت تکنولوژی، میزان وقوع جرایم سایبری نیز افزایش پیدا کرده است. به عنوان مثال، براساس گزارش روندهای حملات سایبری (اواسط ۲۰۲۱)، در سال ۲۰۲۱ سازمان‌های آمریکایی به‌طور متوسط ۴۴۳ حمله هفتگی را تجربه کردهاند، که نسبت به اوایل سال، ۱۷ درصد افزایش را نشان میدهد. در اروپا، خاورمیانه و آفریقا، میانگین هفتگی حملات به‌ازای هر سازمان ۷۷۷ مورد بوده که ۳۶ درصد افزایش داشته است. سازمان‌های منطقه آسیا پاسفیک نیز شاهد ۱۳۳۸ حمله هفتگی بودهاند که ۱۳ درصد افزایش پیدا کرده است. این گزارش همچنین حاکی از آن است که تا اواسط ۲۰۲۱ حملات باج‌افزار‌ها ۹۳ درصد افزایش داشته است. مهم‌تر از همه اینکه بازیگران باج‌افزار استراتژی جدیدی را اتخاذ کرده و گام سوم را به تکنیک اخاذی دوگانه خود افزودهاند. بدین معنی که علاوه بر سرقت اطلاعات حساس از سازمان‌ها و تهدید به انتشار عمومی آن‌‌ها در صورت عدم پرداخت، مهاجمان، در حال‌حاضر، مشتریان سازمان‌ها و/یا شرکای تجاری را هدف قرار داده و از آن‌‌ها نیز باج میخواهند. افزایش این حملات و تهدیدات سایبری در حالی است که هیچ چارچوب توافق‌شده جهانی برای رسیدگی به این جرایم و یا بسترسازی برای پیشگیری از این حوادث وجود ندارد. حتی تداوم این روند باعث شده است که بحث سایبرآنارشی مجدداً مطرح شود. سایبرآنارشی به‌طورکلی به این ایده اشاره میکند که تدوین مقررات برای اینترنت یک هدف غیرممکن است. علاوه براین، در فقدان چنین چارچوب توافق‌شده‌ای، نقش اقدامات ملی در جهت مبارزه با حوادث و حملات سایبری افزایش یافته است. به عبارت بهتر، با توجه به افزایش حملات سایبری، کشورهای مختلف تلاش کرده‌اند از طریق به‌کارگیری ابتکارات و ابزارهای مختلف، میزان و اثرگذاری حملات سایبری را کاهش دهند.