رئیس هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت ایران، گفت: سازندگان فعال در مناطق آزاد و ویژه تجاری، با مشکل پرداخت نشدن هزینه خدمات ارزش‌افزوده از سوی کارفرما و دریافت مالیات آن مواجهند. مجید محمدپور؛ در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران‌جوان، درباره مشکلات بانکی و مالیاتی این دسته از تولیدکنندگان افزود تأمین سرمایه در گردش یکی […]
رئیس هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت ایران، گفت: سازندگان فعال در مناطق آزاد و ویژه تجاری، با مشکل پرداخت نشدن هزینه خدمات ارزش‌افزوده از سوی کارفرما و دریافت مالیات آن مواجهند. مجید محمدپور؛ در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران‌جوان، درباره مشکلات بانکی و مالیاتی این دسته از تولیدکنندگان افزود تأمین سرمایه در گردش یکی از پاشنه‌آشیل‌‌ها در هر تولیدی است که از دو محل باید تأمین شود؛ یکی از خود قرارداد و دیگری از طریق تسهیلات بانکی. در مورد قرارداد، متأسفانه اکثر کارفرمایان ۲۵ درصد پیش پرداخت، آن هم در مقابل اخذ ضمانت‌نامه بانکی در نظر می‌گیرند. وی افزود: ۲۵ درصد پیش‌پرداخت کفایت نمی‌کند زیرا، حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد از هزینه ساخت یک تجهیز، مربوط به مواداولیه است و باید حداقل ۷۰ تا ۷۵ درصد سرمایه در گردش تأمین کنیم که بتوانیم محصول را به کارفرما تحویل دهیم. محمدپور؛ گفت: مجبوریم این میزان باقیمانده به جز پیش‌پراخت را به صورت وام از بانک‌ها دریافت کنیم، اما متأسفانه نرخ بهره‌ای که به این نوع از وام تعلق می‌گیرد، بسیار زیاد است به‌طوری که حتی این نرخ برای شرکت‌های دانش‌بنیان، حدود ۱۲ درصد می‌شود. در برخی موارد حتی مجبور به پرداخت ۱۸ تا ۲۴ درصد سود هستیم. رئیس هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت ایران، درباره مشکلات مالیاتی نیز بیان کرد: سازمان امور مالیاتی هزینه‌ای را از تولیدکنندگان دریافت می‌کند و پس از آن، باید پیگیری و اثبات کنیم که این موضوع درست نیست. به‌طور مثال، تولیدکنندگان و سازندگانی که در مناطق ویژه و آزاد تجاری کار می‌کنند، با این مشکل مواجه هستند که کارفرمایان به دلیل فعالیت این شرکت‌ها در مناطق مذکور، به آن‌‌ها هزینه خدمات ارزش‌افزوده را نمی‌پردازند. وی ادامه داد: این در حالی است که سازندگانی که در سرزمین اصلی (خارج از مناطق آزاد و ویژه تجاری) هستند، باید ۹درصد ارزش‌افزوده را در فاکتور‌های خود بیاورند که مورد قبول کارفرمایان نیست. از سوی دیگر، سازمان امور مالیاتی نیز این موضوع را نمی‌پذیرد و می‌گوید که باید از کارفرما، فرم‌های خاصی را دریافت کنید تا رسیدگی شود. این سازنده تجهیزات صنعت نفت، گفت: موضوع مهم این است که سازنده در حال‌حاضر به این هزینه‌ها نیاز دارد، اما فرآیند رسیدگی کردن سازمان امور مالیاتی، ممکن از بیش از شش ماه زمان ببرد. با وجود این مشکلات، سازنده‌ای که با حداقل سود زیر ۱۰ درصد کار می‌کند، چگونه می‌تواند سرمایه در گردش خود را تأمین کند؟ وی همچنین گفت: بسیاری از سازندگان ما در حال حرکت به سمت دوبی و ترکیه هستند؛ سؤال اینجاست که دوبی یا ترکیه از نظر قوانین مالیاتی چه جذابیتی را ایجاد کرده‌اند که سازنده ایرانی کشور خود را ر‌ها می‌کند و در این کشور‌‌ها کارخانه می‌زند؟ اگر میان قوانین این کشور‌‌ها با قوانین داخلی مقایسه کنیم و سازوکار‌های آن‌‌ها را در ایران به کار ببریم، قطعا سازنده داخلی برای فعالیت در کشور خودش راغب‌تر است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.