عضو سابق هیأت مدیره تاپیکو، گفت: هم‌اکنون کشورهایی مختلفی در دنیا در حال عبور از پالایشگاه سوخت‌محور و حرکت به سمت پتروپالایشگاه به مفهوم CTC یا همان تبدیل مستقیم نفت‌خام به موادشیمیایی هستند. به‌طوری مثال سه الی چهار واحد از این پتروپالایشگاه‌ها در چین در حال احداث بوده و عربستان و اندونزی هم به این […]
عضو سابق هیأت مدیره تاپیکو، گفت: هم‌اکنون کشورهایی مختلفی در دنیا در حال عبور از پالایشگاه سوخت‌محور و حرکت به سمت پتروپالایشگاه به مفهوم CTC یا همان تبدیل مستقیم نفت‌خام به موادشیمیایی هستند. به‌طوری مثال سه الی چهار واحد از این پتروپالایشگاه‌ها در چین در حال احداث بوده و عربستان و اندونزی هم به این سمت رفته‌اند. به گزارش مناقصه‌مزایده، محمد ابراهیمی؛ در نشست ارزیابی اقتصادی پتروپالایشگاه‌ها در اقتصاد ایران با تأکید بر اینکه تعریف داخلی از پتروپالایشگاه باید مشخص شود، افزود: این سؤال باید از کسانی که در داخل می‌خواهند پتروپالایشگاه بسازند پرسیده شود که دقیقاً مقصود شما از پتروپالایشگاه چیست. یعنی چقدر می‌خواهید فرآورده سوختی و پتروشیمی بدهید. اولین فایده‌ای که دقیق کردن تعریف دارد، این است که تکنولوژی را مشخص می‌کند که باید از کجا خریداری شود و چقدر سرمایه لازم دارد. پس از آن حجم سرمایه‌گذاری را مشخص می‌کند که در شرایط فعلی کشور به شدت مهم است. ابراهیمی؛ ادامه داد: مسأله سوم نوع اجرای پروژه‌هاست. با توجه به اینکه ما تجربه موفقی در مدیریت مگاپروژه‌ها نداریم باید فضای بازار بین‌الملل در چشم‌انداز پنج تا ۱۰ ساله پیش‌بینی شود. وی افزود: نکته‌ای که بنده همیشه روی آن تأکید دارم این است که برای پیچیدن نسخه برای کشور باید سه مؤلفه را در نظر گرفت: اولاً تحریم. در واقع برنامه کشور را باید با فرض ادامه داشتن تحریم‌ها بست و معطل رفع تحریم‌ها نماند. دوماً مشکل تأمین مالی و عدم سرمایه‌گذار خارجی و سوماً دسترسی به تکنولوژی. با تمام این شرایط از پژوهشگران می‌خواهم برای ارتقای صنعت نفت کشور برنامه‌ریزی کنند و در این زمینه جایگاه پژوهشگاه صنعت نفت بسیار مهم است. عضو سابق هیأت مدیره تاپیکو، با تأکید بر اینکه صنعت پالایشگاه‌داری در کشور ما دوران طفولیت خود را می‌گذراند، گفت: بنده با درنظر گرفتن پیش‌فرض‌هایی که عرض کردم دو پیشنهاد برای برون‌رفت از وضع موجود دارم. اولاً؛ باید فکری به حال وضع ناگوار پالایشگاه‌های موجود کرد. درصد نفت کوره و HIGH SOLFOR ما آنقدر بالاست که در دنیا بدنام شده‌ایم. اگر حجم سرمایه کل پالایشگاه‌های ما ۷۰ الی ۸۰ میلیارد دلار باشد، سالی ۱۰ درصد هم نیاز به تعمیرات داشته باشد به معنای این است که باید برای نگه داشتن پالایشگاه‌ها در وضعیت فعلی سالی پنج الی شش میلیارد دلار سرمایه‌گذاری شود در حالی که اساساً اقدامی در این زمینه نمی‌شود. وی در ادامه گفت: اولویت دوم گسترش واحدهای کوچک پالایشگاهی با اهداف خاص که سرمایه اولیه و تکنولوژی پایینی هم می‌خواهد. به‌طور مثال الان در کشور ما نیاز شدیدی به لوبکات داریم، در حالی که کلاً پنج واحد لوبکات در کشور است و آخرین آن در سال ۷۱ احداث شد. یا واحدهای پترولیوم کک که در صنایع آلومینیوم استفاده می‌شود و ما در ۱۰۰سال گذشته حتی یک واحد پترولویم کک در پالایشگاه‌هایمان نداشتیم. ابراهیمی؛ افزود: در بحث پتروشیمی هم گام‌های بزرگی برداشته شده ولی متوازن نبوده است. ۱۵سال پیش برای اولین‌بار حرف PDH زده شد ولی هنوز هیچ اقدامی برای آن نشده است. از طرفی با احداث پنج واحد دیگر متانول تا چند سال آینده، حجم تولید متانول ما به ۲۰ میلیون تن می‌رسد. یک نفر توضیح دهد که برای این حجم متانول باید چه کرد. البته در دنیا واحدهای تبدیل تانول به اولفین وجود دارد که تکنولوژی آن هم از چین قابل تهیه است. عضو سابق هیأت مدیره تاپیکو، با اشاره به برنامه وزارت نفت مبنی بر احداث یک پتروپالایشگاه ۳۰۰ هزار بشکه‌ای گفت: از وزارت نفت خواهش می‌کنیم تعریف دقیق خود را از پتروپالایشگاه و مطالعات جانبی این طرح را در اختیار جوامع علمی و کارشناسان بگذارد. همچنین از صاحبان طرح‌های پتروپالایشگاهی نیز درخواست می‌کنیم اسناد فنی، مشخصات فرآورده‌های نفتی، IRR و منابع تأمین مالی و سایر مؤلفه‌هایشان را به‌طور دقیق به جامعه علمی ارائه کنند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.