حذف فلزات سنگین از آب و فاضلاب با بهره‌گیری از فناوری نانو

محققان دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، موفق به ارائه روشی جدید برای تصفیه آب و فاضلاب با استفاده از فناوری نانو شدند. به گزارش مناقصه‌مزایده، میترا بیات؛ دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «تولید نانوسلول‌های گالوانیک برای تصفیه آب و فاضلاب» گفت: محدودیت منابع آبی، روند افزایشی جمعیت و رشد سریع صنایع در […]

محققان دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، موفق به ارائه روشی جدید برای تصفیه آب و فاضلاب با استفاده از فناوری نانو شدند. به گزارش مناقصه‌مزایده، میترا بیات؛ دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «تولید نانوسلول‌های گالوانیک برای تصفیه آب و فاضلاب» گفت: محدودیت منابع آبی، روند افزایشی جمعیت و رشد سریع صنایع در کشور، ضرورت تصفیه فاضلاب‌ها را بیشتر از هر زمان دیگری نمایان کرده است. وی افزود: با افزایش هرچه بیشتر ملاحظات محیط‌زیستی، فناوری‌های نوین از جمله فرآیندهای بر پایه نانو توجهات بیشتری را به خود جلب کرده‌اند. دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ادامه داد: در میان روش‌های مختلف تصفیه، نانوذرات آهن با داشتن ویژگی‌هایی چون مساحت سطحی زیاد، واکنش‌پذیری بالا در برابر تعداد زیادی از آلاینده‌ها و ظرفیت جذب فراوان به همراه پایداری مناسب به عنوان یک راهکار نوین و مؤثر معرفی شده‌اند. با وجود عملکرد مناسب نانوذرات آهن، مطالعات بر روی بهبود عملکرد آن‌ها ادامه دارد. بیات؛ خاطر نشان کرد: رشد صنایع در کشور موجب تولید حجم بالایی از فاضلاب‌های صنعتی شده است که تصفیه آن‌ها نیازمند توجه و اقدامات جدی و عملی است. فلزات سنگین که یکی از خطرناک‌ترین آلاینده‌های موجود در فاضلاب‌های صنعتی هستند، به عنوان آلاینده هدف در این پروژه انتخاب شدند تا حذف مؤثر آن‌ها توسط نانوذرات، گامی در جهت محافظت از آب و خاک و سلامت انسان و سایر جانداران باشد. وی درباره پروژه خود در دانشگاه صنعتی امیرکبیر، گفت: در این طرح نانوسلول‌های گالوانیک بر پایه نانوذرات آهن تولید و ارتقاء داده شدند و در نهایت قادر به حذف کامل فلزات سنگین بودند. این محقق، با بیان اینکه روشی که برای بهبود نانوساختارهای در این پروژه استفاده شده است، ترکیبی کاملاً جدید و فاقد مشابه داخلی و خارجی است، عنوان کرد: در این پروژه، در ابتدا مطالعات جامعی روی نانوساختارهای بر پایه آهن و روش‌های بهبود آن‌ها صورت گرفت. وی گفت: از آنجایی که این نانوساختار بهبود یافته عملکرد موفقیت‌آمیزی را در حذف کامل فلز سنگین و ترکیب دی نیتروتولوئن از خود نشان داد، در ادامه قصد داریم به بررسی پتانسیل حذف سایر آلاینده‌های اساسی در فاضلاب‌های کشور بپردازیم. بیات؛ اظهار داشت: همچنین ترکیب این نانوذرات با سایر فرآیندهای تصفیه نیز بررسی می‌شود تا امکان حذف مؤثرتر و مقرون به صرفه‌تر این نانوذرات در مقیاس‌های صنعتی فراهم شود. همراه با ادامه تحقیقات توسط تیم پژوهشی، این نانوساختار‌ها می‌توانند به صورت نیمه‌صنعتی نیز استفاده شوند. وی درباره ویژگی‌های طرح گفت: حدود سه سال زمان برای مطالعات و بررسی روش بهبود نانوساختار و همچنین آنالیز ساختار و بررسی عملکرد آن در حذف آلاینده‌ها صرف شده است که البته بررسی عملکرد آن روی سایر آلاینده‌ها در سال‌های آینده و با همکاری گروهی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده مهندسی شیمی برنامه‌ریزی شده است. دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر، خاطرنشان کرد: روش استفاده شده برای بهبود نانوساختار، نمونه‌های مشابهی در داخل و خارج از کشور دارد، اما ترکیبات و دیدگاه به‌کار رفته در این نانوساختار منحصربه‌فرد بوده و این نانوذرات بهبود یافته، فاقد نمونه مشابه در داخل و خارج از کشور است. این محقق درباره مزیت‌های رقابتی طرح، گفت: پتانسیل بالا در حذف فلز سنگین، نیترات و نیز ترکیب دی نیتروتولوئن، طول عمر بسیار بالای ذرات از مزیت‌های این پروژه به شمار می‌رود. وی درخصوص کاربردهای پروژه، اظهار داشت: این نانوساختار‌ها می‌توانند به منظور تصفیه آب و فاضلاب در تمامی صنایع استفاده شوند. همچنین به دلیل بازدهی بالای این نانوذرات در حذف آلاینده، می‌توان از آن‌ها در تصفیه و تأمین آب شرب برای مناطق دور افتاده نیز استفاده کرد.