همزمانی رکود اقتصادی ایران با بزرگترین پاندمی جهانی قرنهای اخیر، برای آنانی که تسلیم شرایط و جبر محیط نمیشوند فرصتهایی را رقم زده است. به عنوان مثال، رشد همهجانبه در عرصههای مختلف فناوری اطلاعات و رویکرد مثبت تمامی اقشار – حتی مخالفان جدّی فضای مجازی – به امکانات تقریباً نامحدود این عرصه یکی از این […]
همزمانی رکود اقتصادی ایران با بزرگترین پاندمی جهانی قرنهای اخیر، برای آنانی که تسلیم شرایط و جبر محیط نمیشوند فرصتهایی را رقم زده است. به عنوان مثال، رشد همهجانبه در عرصههای مختلف فناوری اطلاعات و رویکرد مثبت تمامی اقشار – حتی مخالفان جدّی فضای مجازی – به امکانات تقریباً نامحدود این عرصه یکی از این فرصتهاست. حتی بنگاههای سنتی و کسبوکارهای قدیمی و مدیریت سنّتی نیز در کنار همنوایی با الگوهای جدید ارتباطات، به کرّات در این فرصتها سرمایهگذاری کردهاند. ولی به هرحال این فرصتها از منظر کمیّت محدود هستند و نمیشود انتظار جذب و مدیریت بخش زیادی از سرمایههای موجود در کشور را برای این فرصتها، داشت. یک ذهن پویا، با این سؤال مواجه میشود که آیا فرصتهای دیگری نیز برای سرمایهگذاری هست یا خیر. اکنون میخواهیم به این سؤال، پاسخی در خور و البته مثبت بدهیم!
همانطوری که در تیتر این مقاله بیان شد، سه چالش اصلی برای این راهکار متصور است:
چالش اول: بهترین حالت، اطلاع از تمامی معاملات (بخوانیم: مناقصهها، مزایدهها و استعلامها) است. با توجه به اینکه روزانه در حدود سه هزار عنوان معاملات در سطح کشور معرفی میشود، چگونه میتوان به اطلاعات تمامی آنها دست یافت؟
پاسخ ما به چالش اول: سالهاست پایگاههای اطلاعاتی دولتی و خصوصی داعیه اطلاعرسانی معاملات را دارند. انتخاب بهترین پایگاه اطلاعات مناقصات و مزایدات که همراه با پوشش کامل در سطح کشور، خدمات پس از فروش تخصصی را نیز در بالاترین سطوح ارائه میدهد، بهترین راهکار شماست. در قالب یک راهنمایی ساده، شرکت ارتباط گستران هزاره که قریب به ۲۲ سال در این عرصه فعال بوده و طی سالیان اخیر، سیاست خود را بر مبنای کسب رضایت حداکثری مشتریان بنیان نهاده، احتمالاً بهترین گزینه برای شما خواهد بود. این شرکت کاملاً خصوصی و متعهد است به ارائه جامعترین اطلاعات مزایدات و مناقصات و استعلامهای کشور که به روشهای گوناگون طبقهبندی شده و حداقل زمان را از شما برای یافتن بهترین فرصت سرمایهگذاری خواهد گرفت.
چالش دوم: عدم سابقه شرکت در معاملات اینچنینی و حتی عدم اطمینان به نتایج یکی از چالشهای تازه واردان به این عرصه است. واقعیت نیز این است که به مثابه هر فعالیت اقتصادی، نقطه شروع همیشه با ریسک توام است.
پاسخ ما به چالش دوم: از منظری دیگر، شرکت در مناقصات و مزایدات فرآیندی است که سالها در ایران جریان داشته است. وقتی آمار اشاره به بیش از سه هزار معامله در روز و حدود یک میلیون معامله در سطوح مختلف و ظرف یک سال دارد، میتوان انتظار داشت که سهم ناآگاهی و یا حتی وسوسه سودهای کلان در کوتاه مدت (که یکی از عارضههای ذهن اقتصادی ماست) در شکست در این معاملات نقش زیادی داشته است. ولی در زمان حاضر و به لطف گستره فضای مجازی، هرگونه اطلاعاتی در زمینههای مختلف تخصصی و یا حتی دریافت مشاورههای برخط و با حداقل هزینه بهراحتی به دست شما میرسد ضمن اینکه آمار و اطلاعات موجود در این فضا نیز نشاندهنده موفقیت اکثر شرکتکنندگان در معاملات است. به هرحال قبول داشته باشیم که چرخ اقتصاد ایران، هرچند به سختی، از کار نیفتاده و بخش عمدهای از نیروی محرکه این چرخ نیز توسط مناقصات و مزایدات تأمین میشود.
و چالش سوم: چگونه تعادلی منطقی بین ریسک شرکت در مناقصهها و یا مزایدهها و بازگشت سودی بیشتر از سودهای کمریسک (مشابه سود بانکی) ایجاد کنیم؟
صمیمانه و مجددانه، این چالش پاسخی در خور نخواهد داشت! زیرا طرح این سؤال در قالب چالش مسلماً خطاست. در طول تاریخ، تجارتی که ریسک نداشته باشد وجود نداشته و وجود هم نخواهد داشت. در واقع، تجارت خود به معنای اختیار ریسک وگذار از شرایط ایمن و ایستا به محیطی پُر از هیجان و چالش به امید کسب سود و منافع است. شاید مثال چندان مناسبی نباشد اگر به فردی که برای دفعه اول و به قصد یاد گرفتن شنا و کسب لذت میخواهد وارد استخر آبی بشود و یا به شخصی که بهدنبال هیجان و اثبات توان خود است و قصد پرش از ارتفاع را دارد اشاره کنیم. با فرض قبول این دو مثال، فرد اول تکیه بر مربی خود دارد و حتماً توانسته یک فرد خبره را در کنار خود داشته باشد و فرد دوم هم مسلماً به چتر نجات و یا طنابی که او را از برخورد با زمین حفظ میکند، اعتماد کرده است. فضای کسبوکار دراین دوران، به شما این امکان را میدهد که بهترین مربیها و مجربترین متخصصین را در کنار خود داشته باشید. همچنین به راحتی میتوانید بالاترین استانداردها و شاخصهای کیفی را برای وسایل و تجهیزات ایمنی پرش از ارتفاع بیابید و رعایت کنید. شاید اگر این سؤال ۱۰ سال قبل مطرح میشد، نمیتوانستیم با این قدرت به آن پاسخ دهیم. در دهههای گذشته، بسیار از هموطنان ما به دلایل زیادی که عموماً ناشی از عدم دانش و اطلاعات کافی بودهاند، متحمل ضرر و زیانهای هنگفت و در برخی موارد جبرانناپذیر شدهاند. ولی اکنون، و در ایران۱۴۰۰، منابع نامحدودی از دانش و تجربه در اختیار همگان است. به همین دلیل، فقط از سر کملطفی میتوان تجارت را با قمار و یا پرتاب تیری درتاریکی قیاس نمود. آنچه که در دنیای امروز تجارت ایران رخ میدهد، جریان اطلاعات و وجود منابع دانش در تمامی حوزههای تخصصی و فنّی اعم از علوم انسانی، فرآیندهای مهندسی و دانش مالی ست. در کنار آن، نرمافزارها بخش مهمی از فعالیتها را با دقتی بالا و حداقل دغدغه انجام میدهند. ساختارهای نظارتی و کنترلی نیز هم در سطح کلان (قوانین کشوری) و هم در سطوح پایینتر (مراودات و فعالیتهای تجاری و ارتباطی) در دسترس است و یا اینکه حداقل چارچوبها و ضوابط و قوانین بر روی صفحات کامپیوتر و تلفن همراه در دسترس هستند. خالی از لطف نیست اگر بیان کنیم ساختارها و نظام الکترونیک ایران در عرصههای مختلف بانکداری، گمرک، حقوقی و آموزشی در سطح بالایی به نسبت بسیاری از کشورهای دنیا قرار دارند. احتمالاً این ادعا بهنظر کذب خواهد آمد ولی نگارنده بر اساس تحقیقاتی که طی سالیان اخیر و به صرف علاقه شخصی داشته، مستنداتی را میتواند ارائه دهد که سیستم بانک داری ایران (با تمام معایب ساختاری و محتوایی ناشی از ضعف قوانین) از سیستم مشابه در کانادا بسیار پیشرفتهتر است و یا درخصوص سامانههای گمرکی (باز هم فارغ از دلایل و محدودیتهای مبتنی بر قوانین سختگیرانه)، سهولت انجام معاملات با کشورهایی پیشرفته مانند امارات متحده عربی و آلمان شانه به شانه دارد.
منبع: سایت انتخاب
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.