حرف‌های خودی و بی‌خودی کوک ناساز بودجه! چند وقت پیش عرض کردیم که عزیزان دولت جوانبخت، بودجه را از مجلس به دولت بازگردانده و به‌جای آن که منتظر باشند که کمیسیون تلفیق جراحی‌های عمیق انجام دهد و بعد ایشان عارض شده و گله و شکایت نمایند، پیش‌دستی کرده و خود، این مهم را با […]
حرف‌های خودی و بی‌خودی
کوک ناساز بودجه!
چند وقت پیش عرض کردیم که عزیزان دولت جوانبخت، بودجه را از مجلس به دولت بازگردانده و به‌جای آن که منتظر باشند که کمیسیون تلفیق جراحی‌های عمیق انجام دهد و بعد ایشان عارض شده و گله و شکایت نمایند، پیش‌دستی کرده و خود، این مهم را با هماهنگی مجلس به انجام برسانند و جلو ملاحظات و حساسیت‌هایی که ناترازی بودجه را به ارمغان می‌آورد بگیرند و بعد دومرتبه بودجه را تقدیم کنند.
حالا اینکه این پیشنهاد هوشنگ‌خانی ما اساساً وجه قانونی دارد یا نه، آن را نمی‌دانم ولی شِکوه‌های چهارگانه مقام عالی وزارت اقتصاد نشان از آن دارد که ظاهراً از آن چیزی که می‌ترسیدیم به سر بودجه آمده است و الان وقت دست رو دست زدن و واحصرتا گفتن است!
شاه‌بیت بودجه که همان حذف ارز ترجیحی بود که ظاهراً هنوز در راهرو و صحن و جلسات و دورهمی‌های بهارستانی‌ها و پاستورنشینان، سرگردان است و آن‌گونه که می‌گفتند کمیسیون تلفیق حذف ارز ترجیحی را به صلاح ندیده و از آن عبور کرده است، نبوده و اما و اگرهای زیادی در میان است و بیم آن می‌رود که تضمین و تعهدهای دولت جوانبخت برای جبران اثرات آن بر قشر آسیب‌پذیر جامعه، کم‌کم در حال قانع کردن مجلسیان باشد که در نهایت مُهر تأییدی بر حذف آن بکوبند، و دولت حالش را ببرد!
به هرحال اینکه برخی کارشناسان و دولتیان، دست‌پخت بودجه‌ای کمیسیون تلفیق را فی‌نفسه دارای کسری و تورم بالا می‌دانند و خاصه خرجی‌ها و هزینه‌تراشی‌های زیاد از یک‌طرف و الزام و اجبار تسهیلات بانکی و کاهش برداشت از صندوق توسعه ملی از طرف دیگر را به گذاشتن دست دولت در پوست گردو تعبیر می‌کنند، معلوم نیست که در صورت تصویب نهایی آن قرار است چطور و چگونه جناب دولت با آن کنار بیاید.
اینکه در دقیقه ۹۰ یک‌دفعه حذف ارز ترجیحی از بند آزاد شده و دوباره رخ بنماید هم یکی دیگر از داستان‌هایی است که احتمالاً تصویب بودجه ۱۲ ماهه را زمین‌گیر خواهد کرد. که باید منتظر شد و ببینیم ماحصل این اره‌کشی دولتی، مجلسی به کجا می‌رسد و باز شاهد بودجه چنددوازدهم خواهیم بود و یا با گل طلایی یکی از طرفین کار فیصله پیدا کرده و جناب بودجه، با سلام و صلوات به خانه بخت می‌رود!
فقط من‌باب یادآوری خدمت وکلای مردم خواستیم عرض کنیم که تا آنجا که هوشنگ‌خان و تاریخ بودجه و بودجه‌نویسی در این ملک و دیگر ممالک نشان می‌دهد، تعهد و تضمین شفاهی و قطعی و جدی، هیچ ربط و خطی به بودجه ندارد و آنچه مهم است، برنامه و تکالیف و منابع و مخارج مندرج در بودجه هست که با زبان سلیس ریاضی و آمار و حساب و کتاب و بند و ماده و تبصره، با اقتصاد و معیشت یک‌سال مردم، حرف می‌زند. اینکه فی‌المثل فرمایش می‌شود دولت به نمایندگان تعهد و تضمین داده که با حذف ارز ترجیحی مشکلی برای معیشت اقشار کم‌درآمد، پیش نمی‌آید و برای آن برنامه و نمی‌دانم یارانه نقدی و بن کالا دارد، باید از صدر تا ذیل این برنامه‌ها و روش تأمین منابع و نحوه پرداخت و مدیریت تبعات هر اقدامی، در بودجه آمده باشد و نه اینکه به‌صورت حرف و سخن به لایحه بودجه، پیوست شده باشد!
سخن آخر اینکه آن اقشار کم‌درآمد و دهک‌های کم‌برخوردار جامعه دقیقاً چه کسانی می‌شوند، اگر قرار است به‌جز ۱۰، بیست میلیون نفر دهک‌های اول تا چهارم، قاطبه مردم کشور که در زیر بار گرانی و مصیبت‌های معیشتی و اقتصادی، کمر خم کرده‌اند، جزء اقشار کم‌درآمد در نظر گرفته نشوند که فاجعه روی فاجعه است و شاهد مهاجرت دسته‌جمعی بیش از ۶۰ میلیون نفر از مردم از زیر خط فقر به قهقرای فلاکت خواهیم بود…!
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.