مدیرعامل تایدواتر خاورمیانه پیمانکاران ایرانی بدون ظرفیت زمان توان خروج تمامی مغروقه‌های اروند را دارند مهدی اعتصام گفت: لایروبی اروند بازار کار خوبی برای تمام پیمانکارهای داخلی ایجاد می‌کند. اما کشور همسایه در مورد این موضوع هنوز به نتیجه نهایی نرسیده و ما باید سفت و سخت مدافع شرایط حاکمیتی و مرزی خود باشیم، حتی […]
مدیرعامل تایدواتر خاورمیانه
پیمانکاران ایرانی بدون ظرفیت زمان توان خروج تمامی مغروقه‌های اروند را دارند
مهدی اعتصام گفت: لایروبی اروند بازار کار خوبی برای تمام پیمانکارهای داخلی ایجاد می‌کند. اما کشور همسایه در مورد این موضوع هنوز به نتیجه نهایی نرسیده و ما باید سفت و سخت مدافع شرایط حاکمیتی و مرزی خود باشیم، حتی اگر مدت زمان طولانی بابت این موضوع صرف شود.
به گزارش مارین‌نیوز، مسأله لایروبی آبراهه اروند بیش از ۴ دهه است، حل نشده باقی مانده و با وجود اهمیت بی‌چون و چرای این رودخانه مرزی و رونق اقتصادی که می‌تواند به اشکال مختلف برای منطقه و کشور به ارمغان آورد، همچنان بلاتکلیف و پادرهوا است. مدتی پیش در گزارشی مبسوط به این موضوع پرداختیم و برای شفاف‌تر شدن موضوع گفت‌‌وگویی اختصاصی با مهدی اعتصام، مدیرعامل تایدواتر خاورمیانه که در زمینه خارج‌سازی مغروقه‌های اروند فعال بوده، ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
+گفت‌وگو را با صحبت درمورد خارج‌سازی مغروقه‌ها در اروند و فعالیت‌هایی که در این خصوص صورت گرفته شروع کنیم.
ببینید تعداد مغروقه‌ها در آبراهه اروند زیاد است و یکی از هدفگذاری‌های دولت یازدهم و سازمان بنادر و دریانوردی این بوده که آبراهه اروند را مطابق استانداردهای بین‌المللی به مرور ایمن‌سازی کند و نسبت به خارج‌سازی مغروقه‌ها و مراحل دیگر اقدام کند؛ از این نظر سازمان بنادر و دریانوردی به دو-۳ شیوه عمل کرده است، بدین ترتیب که در مرحله اول طی سال‌های گذشته با استفاده از ظرفیت‌های داخلی و پیمانکارهای محلی در منطقه و دقیق‌تر استفاده از توان نیروهای بومی و با وجود امکانات محدود-شناورهای کوچک و سطحی که نیمه مغروق بوده را خارج‌سازی کرده، بحث دیگر در مرحله دوم مغروقه‌هایی است که کاملاً در زیر بستر رودخانه قرار دارد و مغروق و مدفون کامل است و نیاز به امکانات بیش‌تر، تجهیزات فنی و روش‌های مهندسی دقیق‌تری دارد و شرکت‌های بزرگ باید وظیفه پیمانکاری را در این مورد بر عهده بگیرند. در بحث دوم سازمان بنادر و دریانوردی به صورت ترک‌تشریفات پروژه را به تایدواتر واگذار کرد؛ به این ترتیب که ۳ پروژه به ما ابلاغ شده که باید به صورت ترک‌تشریفات انجام بدهیم و تایدواتر در مدت مناسب ۶ ماهه ـ‌مهرماه ۹۴ تا فروردین ۹۵- مرحله اول را به اتمام رسانده و مغروقه نصرا… که ۴ متر زیر بستر رودخانه مدفون کامل بوده و در نقطه حساسی قرار داشت، با توانایی نیروهای داخلی، خارج‌سازی و تحویل کارفرما شد. منتظر هستیم که سازمان بنادر نسبت به ابلاغ دو پروژه دیگر نیز اقدام کند و هماهنگی‌‌ها زودتر انجام شود. این بحث‌‌ها از فروردین ۹۴ شروع شده و البته ابلاغیه اولیه مربوط به سال ۹۳ بود.
+درمورد بخش‌های دیگر پروژه و فعالیت‌های سایر پیمانکاران ایرانی صحبت کنید.
در کنار این موضوع سازمان مناقصه خوبی با حضور شرکت‌های داخلی و خارجی برگزار کرد که طی آن ۳۹ فروند شناور شامل شناورهای خیلی سخت، ۱۵ فروند شناورهای سخت و ۱۵ فروند شناور آسان به مناقصه گذاشته شد و شرکت صدف (صنایع دریا فن‌قشم) برنده شد که همکاران ما در این شرکت در حال تجهیز هستند و امیدواریم هرچه زودتر بتوانند پروژه را عملیاتی کنند و قرار است در هفته دولت این کار هم اجرایی شود و همزمان در رابطه با ایمن‌سازی آب‌های اروند، توسعه فعالیت‌ها در بندر آبادان و خرمشهر کارهای اساسی انجام شود؛ از طرف دیگر مغروقه‌هایی در طرف عراقی قرار دارد که آن‌‌ها هم به دو دسته تقسیم می‌شوند که تعدادی از آن‌‌ها در آب‌های سرزمینی خود عراق است و یک‌سری هم بخشی در آب‌های ما و بخشی در آب‌های عراق است که منتظر هستیم توافقات مرزی برای رودخانه انجام شود. البته خیلی وقت است که اقدامات و جلسات متعددی انجام شده و وزیر راه و شهرسازی و همتای عراقی گفت‌وگوهایی را در این خصوص انجام داده‌اند و امیدواریم هرچه زودتر به نتیجه برسند؛ زیرا در این صورت بازار کار خوبی برای کار سالویج برای تمام پیمانکارهای داخلی ایجاد می‌شود.
+به نظر شما پیمانکاران ایرانی توانایی فعالیت در همه بخش‌های پروژه آبراهه اروند را دارند؟
بدون شک با توجه به امکاناتی که هم اکنون در کشور وجود دارد، پیمانکاران ایرانی می‌توانند به راحتی تمام شناورهای مغروقه اروند را سالویج و شناورسازی کنند. اما مشکل چیز دیگری است، باید توجه داشته باشیم که نکته مهم بحث زمانی پروژه است، به این معنا که اگر بخواهید در مدت زمان محدودی این کار را انجام دهید، قطعاً امکانات داخلی به راحتی جوابگو نیست و اگر بازه زمانی باز باشد، این مسأله وجود نخواهد داشت؛ مثلاً خارج‌سازی یک فروند مغروقه‌ـ با توجه به شرایط خاصی که داشت- ۶ ماه طول کشید. اگر منابع کافی در اختیار ما باشد و فرصت داشته باشیم، چند کارگاه را با هم فعال می‌کنیم، در این صورت، مسلماً با امکانات داخلی می‌توان پروژه را اجرایی کرد و پیشرفت خوبی داشت، ولی اگر زمان محدود باشد و مثلاً اجبار کنند در بازه زمانی ۲-۳ ساله همه مغروقه‌ها خارج شوند، امکانات فعلی ما جوابگو نیست و باید از ظرفیت‌های خارجی هم استفاده کنیم. البته ضرورتی به این بحث نیست و سازمان هم اعتقادی به این موضوع ندارد.
+در مورد توافق با طرف عراقی در پروژه سالویج و لایروبی اروند صحبت کنید، این‌که این موضوع تا چه حد پیش رفته و رفتار طرف عراقی چگونه بوده است؟
مطابق با معاهده ۱۹۷۵ الجزایر مرز‌ها مشخص و تبیین شده است، ولی به خاطر تغییراتی که در رودخانه به خاطر بحث مغروقه‌ها و رسوب‌گذاری ایجاد شده، خط‌القعر آبراهه که مربوط به آن دوره است، دچار تغییراتی شده است. ما اعتقاد داریم که باید مطابق همان معاهده ۱۹۷۵ الجزایر عمل شود. اما کشور همسایه درمورد این موضوع هنوز به نتیجه نهایی نرسیده است و وضع موجود کنونی را مورد پذیرش می‌دانند، چرا که به سود آن‌هاست، پس تمایل آن‌‌ها هم طبیعی است. از این نظر ما باید سفت و سخت مدافع شرایط حاکمیتی و مرزی خود باشیم، حتی اگر مدت زمان طولانی بابت این موضوع صرف شود.
+آیا این اختلافات روی فعالیت‌های پیمانکاران در آبراهه تأثیر داشته است؟
درمورد مغروقه‌هایی که در آب‌های ایران است، مسأله‌ای وجود ندارد اما در مورد مغروقه‌های مرزی باید توافقات انجام شود. هم چنین باید توجه داشته باشیم که برای بحث لایروبی بهتر است مغروقه‌ها خارج شوند و بعد از مین‌روبی و خارج‌سازی مواد منفجره از زمان جنگ که در بستر رودخانه است، لایروبی را آغاز کرد. موضوع دیگر این‌که لایروبی کل رودخانه باید با توافق طرفین انجام شود و نمی‌توان یک‌طرفه این کار را انجام داد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.