خودروهای برقی که در یک دهه گذشته به عنوان راهحلی برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای مطرح شدند، اگرچه نقشی سازنده در این امر ایفا کردهاند، اما هنوز بسیاری تردید دارند که این خودروها بتوانند ما را از این بحران نجات دهند. به گزارش از فرارو، در سراسر جهان، تغییرات انقلابی در حملونقل در حال انجام […]
خودروهای برقی که در یک دهه گذشته به عنوان راهحلی برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای مطرح شدند، اگرچه نقشی سازنده در این امر ایفا کردهاند، اما هنوز بسیاری تردید دارند که این خودروها بتوانند ما را از این بحران نجات دهند. به گزارش از فرارو، در سراسر جهان، تغییرات انقلابی در حملونقل در حال انجام است. وسایل نقلیه الکتریکی بیشتری در جادهها دیده میشوند، مردم از اشتراکگذاری سرویسهای حملونقل مانند Uber و Lyft استفاده میکنند، و افزایش دورکاری در طول همهگیری COVID-19 طرز فکر مردم را در مورد رفتوآمد خود تغییر داده است. حملونقل منبع روبه رشد انتشار گازهای گلخانهای جهانی است که روزبهروز باعث تغییرات اقلیمی میشود که براساس آمارهای رسمی ۲۳ درصد از انتشار دیاکسیدکربن در سراسر جهان و ۲۹ درصد از کل انتشار گازهای گلخانهای در ایالات متحده را در سال ۲۰۱۹ بر عهده دارند. گفته میشود تغییرات سیستمی در حال انجام در بخش حملونقل میتواند باعث کاهش اثرات انتشار گازهای گلخانهای شود، اما آیا این خودروها واقعا میتوانند انتشار گازهای گلخانهای را به اندازه کافی کاهش دهند؟ در گزارش جدیدی از Intergovernmental Panel on Climate Change که در ۴ آوریل ۲۰۲۲ منتشر شد، دانشمندان از سراسر جهان آخرین تحقیقات در مورد تلاشها برای کاهش تغییرات آب و هوا را بررسی کردند. این گزارش نتیجهگیری میکند که کاهش هزینههای انرژیهای تجدیدپذیر و باتریهای خودروهای الکتریکی، به همراه تغییر سیاستها، رشد تغییرات آب و هوایی را در دهه گذشته کند کرده است، اما کاهش عمیق و فوری برای توقف کامل رشد انتشار گازهای گلخانهای و حفظ گرمایش جهانی هنوز امری ضروری است. در این گزارش آمده که تحولات صورت گرفته در بخش حملونقل – که برخی تازه شروع شدهاند و برخی دیگر در حال گسترشاند – در بهترین حالت میتواند انتشار گازهای گلخانهای جهانی ناشی از حملونقل را تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۸۰ تا ۹۰ درصد از سطوح فعلی کاهش دهد. خودروهای تمام الکتریکی از زمانی که تسلا رودستر و نیسانلیف کمی بیش از یک دهه پیش و پس از محبوبیت هیبریدیها به بازار آمدند، رشد چشمگیری داشته اند. تنها در سال ۲۰۲۱، فروش خودروهای سواری برقی، از جمله پلاگین هیبریدی، در سراسر جهان دو برابر شد و به ۶.۶ میلیون دستگاه رسید که حدود ۹ درصد از کل فروش خودرو در آن سال بود. سیاستهای نظارتی قوی، تولید خودروهای الکتریکی را تشویق کرده است. از جمله مقررات خودروهای آلایندگی صفر کالیفرنیا، که خودروسازان را ملزم میکند تا تعداد معینی از خودروهای بدون آلایندگی را براساس مجموع خودروهای فروخته شده خود در کالیفرنیا تولید کنند. استانداردهای انتشار CO۲ اتحادیه اروپا برای وسایل نقلیه جدید؛ و سیاست خودروهای انرژی جدید چین، که همگی به ارتقای پذیرش خودروهای الکتریکی به جایی که امروز هستیم کمک کردهاند. فراتر از وسایل نقلیه مسافربری، بسیاری از وسایل نقلیه کوچک مانند اتوریکشاو، اسکوتر، دوچرخه و همچنین اتوبوسها نیز برقی شدهاند. با کاهش هزینه تولید باتریهای لیتیوم یونی، این گزینههای حملونقل به طور فزایندهای مقرون به صرفه میشوند و فروش خودروهای باتری دار را که به طور سنتی با سوختهای فسیلی کار میکردند، افزایش میدهد. با این همه یکی از جنبههای مهمی که در مورد برقرسانی سیستم حملونقل باید به خاطر داشت این است که توانایی آن در کاهش انتشار گازهای گلخانهای در نهایت به کیفیت شبکه برق بستگی دارد. به عنوان مثال، چین قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ در حدود ۲۰ درصد از وسایل نقلیه خود را برقی، اما شبکه برق این کشور همچنان به شدت به زغالسنگ متکی است. از طرف دیگر، دیگر حوزههای حملونقل برای برق شدن چالشبرانگیزتر هستند. وسایل نقلیه بزرگتر و سنگینتر معمولاً برای برقی شدن مناسب نیستند، زیرا اندازه و وزن باتریهای مورد نیاز آنها به شدت دردسرساز است. برای برخی از کامیونهای سنگین، کشتیها و هواپیماها، سوختهای جایگزین مانند هیدروژن، سوختهای زیستی پیشرفته و سوختهای مصنوعی به عنوان جایگزینی برای سوختهای فسیلی در حال بررسی هستند. با این همه اکثر این راهحلها هنوز از نظر اقتصادی امکانپذیر نیستند، و پیشرفتهای قابلتوجهی در این فناوری هنوز مورد نیاز است تا اطمینان حاصل شود که در نهایت کربن کمتری را منتشر کنند. روی هم رفته به نظر نمیرسد که اتکای صرف به برقی کردن خودروها بتواند راهحل نهایی نجات از انتشار گازهای گلخانهای و در نهایت گرمایش جهانی باشد. به عبارت دیگر، اگرچه فناوریهای جدید سوخت و وسایل نقلیه اغلب به عنوان راهحلهای کربنزدایی برجسته میشوند، تغییرات رفتاری و سایر سیستمها نیز برای کاهش چشمگیر انتشار گازهای گلخانهای در این بخش مورد نیاز است. ما در حالحاضر در میانه این تغییرات هستیم و اگر بخواهیم در این زمینه به نتایج محسوسی برسیم باید سرعت عمل خود را بالا ببریم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.