معاون بیمه خدمات سلامت سازمان بیمه سلامت، با اشاره به تکلیف قانون برنامه ششم توسعه مبنی بر سهم ۲۵درصدی مردم در پرداخت هزینه‌های سلامت، در عین حال از افزایش سهم جیب مردم در پرداخت این هزینه‌ها طی سال‌های اخیر ابراز نگرانی کرد و گفت: متأسفانه متناسب با رشد تورم، بیمه‌ها و دولت سهم بیشتری در […]
معاون بیمه خدمات سلامت سازمان بیمه سلامت، با اشاره به تکلیف قانون برنامه ششم توسعه مبنی بر سهم ۲۵درصدی مردم در پرداخت هزینه‌های سلامت، در عین حال از افزایش سهم جیب مردم در پرداخت این هزینه‌ها طی سال‌های اخیر ابراز نگرانی کرد و گفت: متأسفانه متناسب با رشد تورم، بیمه‌ها و دولت سهم بیشتری در حوزه سلامت نداشتند؛ بنابراین، این مابه‌التفاوت از جیب مردم پرداخت شده است. مهدی رضایی؛ در گفت‌وگو با ایسنا، درباره سهم فعلی مردم در پرداخت هزینه‌های سلامت، گفت: براساس استنادات قطعی و آخرین آماری که براساس حساب ملی سلامت در سال ۱۳۹۷ منتشر شده است، پرداختی از جیب مردم در هزینه‌های سلامت حدود ۴۲ تا ۴۵ درصد ذکر شده است و سهم بیمه‌ها و دولت هم حدود ۵۵ درصد ذکر شده است و پس از آن آمار رسمی دیگری منتشر نشده است. وی در عین حال، افزود: اما براساس اطلاعات غیررسمی وزارت بهداشت که ما هم با بررسی‌های میدانی و بررسی آمارنامه‌های دارویی در سامانه‌های خود تا حد زیادی آن را قبول داریم، در حال‌حاضر سهم پرداختی از جیب مردم در هزینه‌های سلامت حدود ۶۰ درصد است. وی با اشاره به اینکه این آمار نگران‌کننده است، اظهار کرد: با این حساب مجموع سهم دولت و بیمه‌ها در پرداخت این هزینه‌ها ۴۰ درصد است. این درحالی است که طبق قانون برنامه ششم توسعه کشور، هدف‌گذاری شده بود تا در هزینه‌های سلامت سهم مردم به ۲۵ درصد و سهم دولت و بیمه‌ها به ۷۵ درصد برسد؛ اما عکس این موضوع در حال‌حاضر رخ داده است. در مورد آمار رسمی هم فکر می‌کنیم قطعاً عدد ۴۲ درصد سهم مردم در پرداختی‌ها با توجه به گذشت حدوداً سه سال زمان، تغییر کرده است. متأسفانه متناسب با رشد تورم، بیمه‌ها و دولت سهم بیشتری در حوزه سلامت نداشتند؛ بنابراین این مابه‌التفاوت از جیب مردم پرداخت شده است. رضایی؛ درباره اینکه سالانه چند درصد مردم به دلیل هزینه‌های بالای سلامت به زیرخط فقر می‌روند، بیان کرد: این موارد باید براساس آمار رسمی استخراج شود که فعلاً آمار جدیدی در دسترس نیست.
راهکار برون‌رفت چیست؟
او راهکار برون‌رفت از این شرایط را این‌گونه شرح داد: دو اتفاق باید رخ دهد؛ اول اینکه سهم سلامت از درآمد ناخالص ملی افزایش یابد و اولویت کشور در حوزه سلامت کمرنگ نشود؛ این در حالی است که به نظر می‌رسد طی حدوداً سه سال اخیر این سهم تنزل یافته است. سهم سلامت از درآمد ناخالص ملی فرازونشیب دارد، یک سال‌هایی افزایش و یک سال‌هایی کاهش پیدا می‌کند. نکته دوم این است که ما دچار یک ناکارایی در هزینه‌کرد حوزه سلامت هستیم. همان مقدار منابعی که از دولت به حوزه سلامت اختصاص می‌یابد، به دلیل ناکارایی متأسفانه نمی‌تواند عاملی باشد تا پرداختی از جیب مردم افزایش نیابد. اگر بخواهیم خود را با کشورهای همسایه مقایسه کنیم، شبیه‌ترین کشور به ما ترکیه است که سهم پرداختی حوزه سلامت‌شان از GDP کمتر از ما است اما علی‌رغم این موضوع پرداخت از جیب مردم‌شان هم کمتر از ما است؛ زیرا نظام سلامت کارایی دارند. ناکارایی نظام سلامت ما سبب می‌شود تا هزینه آن را مردم پرداخت کنند. وی تأکید کرد: هزینه‌های سلامت برای مردم طی سال‌های اخیر افزایش یافته است و این افزایش سهم غیرقابل قبول است. باید برای ناکارایی نظام سلامت چاره‌اندیشی شود و ما نیاز به اصلاحات اساسی در کارکردهای نظام سلامت کشور داریم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.