جهان امروز نیازمند معدنکاری در کنار توسعه پایدار است

استاد دانشکده مهندسی معدن دانشگاه امیرکبیر

جهان امروز نیازمند معدنکاری در کنار توسعه پایدار است

استاد دانشکده مهندسی معدن دانشگاه امیرکبیر، با اشاره به «معدنکاری و توسعه پایدار» به عنوان محور اصلی هفدهمین همایش ملی روز معدن، گفت: جهان امروز هم به معدنکاری و هم به توسعه پایدار نیاز دارد. به گزارش معدن۲۴، مرتضی اصانلو؛ با اشاره به هفدهمین همایش ملی روز معدن دانشگاه امیرکبیر، اظهار داشت: این همایش روز یکم خردادماه امسال در آمفی‌تئاتر مرکزی سالن مولانا دانشگاه امیرکبیر با موضوع محوری «آینده مشترک ما، معدنکاری و توسعه پایدار» برگزار خواهد شد. وی بیان داشت: همه ساله دانشجویان انجمن علمی دانشگاه امیرکبیر این همایش را با هدف قدردانی از همه کسانی که به‌گونه‌ای در بخش معدن فعال هستند برگزار می‌کنند؛ آخرین بار این مراسم در سال ۹۸ برگزار شد و پس از آن به مدت دو سال به دلیل پاندمی کرونا متوقف بود. اصانلو؛ با اشاره به کنفرانس که موضوعات معدنکاری و توسعه پایدار و آینده مشترک ما را شامل می‌شود، ادامه‌ داد: جهان امروز هم به معدنکاری و هم به توسعه پایدار نیاز دارد، به‌طوری که جهان نمی‌تواند بدون معدنکاری به بقای خود ادامه دهد. وی گفت: امروز که بشر به این مرحله از مدرنیته و مدرنیزاسیون رسیده، مدیون رشته معدن است به‌طوری که هم‌اکنون دست‌کم ۱۵ فلز و کانی در خودروهای تولیدی وجود دارد و به همین ترتیب در کامپیوترها، موبایل‌ها، ماشین‌های لباسشویی، ظرفشویی، وسایل زندگی و حتی داروهایی که مورد استفاده قرار می‌گیرد موادی به کار گرفته می‌شود که ریشه در مینرال‌هایی دارد که از دل و سطح زمین توسط معدنکاران استخراج و فرآوری می‌شود. استاد دانشکده مهندسی معدن دانشگاه امیرکبیر، یادآوری کرد: در بخش کشاورزی به منظور افزایش باروری زمین‌ها و استحصال محصولات بیشتر، دو عنصر فسفر و پتاس مورد استفاده قرار می‌گیرد که باید از دل معادن استخراج شود؛ بر این اساس در صنایع مختلف و همچنین محصولاتی که مورد نیاز روزمره بشر است، همچنین زیرساخت‌های مورد نیاز وابستگی به معادن زیاد است. به گفته وی، پیش‌بینی‌ها حاکی از جمعیت ۸٫۳ میلیارد نفری در سال ۲۰۳۰، حدود ۹٫۲میلیارد نفری در سال ۲۰۴۰ و ۹٫۷ میلیارد نفری در سال ۲۰۵۰ است و این جمعیت به توسعه و محصولات مختلف نیاز دارد. در سال‌های یادشده تأمین فلز و کانی و دسترسی به آن‌ها نیازمند استخراج کانی‌هایی است که با عیار کم به‌جا مانده‌اند. اصانلو؛ یادآور شد: امروز در جریان فرآیند معدنکاری باطله‌های زیادی برداشت می‌شود تا به اعماق و کانسنگ‌ها دسترسی پیدا کنیم، درصد زیادی از این کانسنگ‌ها را به‌ناچار باید در مرحله فرآوری جداسازی کنیم و مجموع این موارد سبب می‌شود برداشت‌های باطله زیادی از زمین داشته و باطله‌های جدید ایجاد شود؛ این موارد با محیط‌زیست در تضاد است. وی گفت: تا پیش از سال ۱۹۹۲ میلادی که کنفرانس زمین توسط سازمان ملل در ریودوژانیرو برزیل برگزار شد کتابی در زمینه توسعه پایدار به رشته تحریر در نیامده بود، اما از آن سال به‌بعد مقرر شد مهندسان معدن همانند هواداران محیط‌زیست و سایر ذی‌نفعان محیط‌زیست، زمین‌های معدنکاری شده را دوباره احیاء کرده و این اراضی را به حال خود ر‌ها نکنند. استاد دانشکده مهندسی معدن دانشگاه امیرکبیر، به معدن طلای موته اشاره کرد که تا پیش از عملیات معدنکاری مورد استفاده دامداران قرار می‌گرفته و امروز نیز به این نتیجه رسیده‌اند که پس از پایان استخراج، دامداری می‌تواند بهترین نوع استفاده از همین اراضی باشد؛ با این حال مناطقی وجود دارد که با شرایط کویری، نبود آب و مشقت‌های زندگی، اگر دوباره به حالت اولیه بخواهد بازگردانده شود مناسب نخواهد بود. به گفته وی، اولویت نخست ما برای اصلاح زمین‌های استخراج شده توسعه کشاورزی است زیرا فکر می‌کنیم در آینده جهان در مسائل آب و غذا با مشکل مواجه می‌شود، زیرا نرخ تولید غذا و رشد جمعیت با هم سازگاری ندارند و حتی ممکن است این مسأله به جنگ‌های منطقه‌ای و جهانی منجر شود. اصانلو؛ به جنگ روسیه و اوکراین اشاره کرد که در پی آن زیرساخت‌های اساسی بسیاری از جمله پل‌ها، اتوبان‌ها، راه‌آهن و… از بین رفتند و در نتیجه فعالیت‌ها در بخش کشاورزی، صنعت و معدنکاری این کشور با توقف مواجه شد. وی با اشاره مجدد به همایش یاد شده، خاطرنشان کرد: تعدادی مقاله برای چاپ در آخرین نسخه مجله «بلور» – که یک مجله دانشجویی دانشگاه امیرکبیر است و دو دوره بهترین مجله دانشجویی کشور شناخته شده ـ  آماده شده است.