نفس معادن سرب و روی با حقوق دولتی به شماره افتاده است

رئیس هیأت مدیره شرکت مهندسی کانی فراوران تهران نفس معادن سرب و روی با حقوق دولتی به شماره افتاده است رئیس هیأت مدیره شرکت مهندسی کانی فراوران تهران، گفت: افزایش حقوق دولتی معادن، یکی از چالش‌های مهم فعالان صنعت سرب و روی کشور است که دولت باید ضمن برقراری همکاری‌های لازم با معدنکاران، تسهیلات ویژه‌ای […]

رئیس هیأت مدیره شرکت مهندسی کانی فراوران تهران

نفس معادن سرب و روی با حقوق دولتی به شماره افتاده است

رئیس هیأت مدیره شرکت مهندسی کانی فراوران تهران، گفت: افزایش حقوق دولتی معادن، یکی از چالش‌های مهم فعالان صنعت سرب و روی کشور است که دولت باید ضمن برقراری همکاری‌های لازم با معدنکاران، تسهیلات ویژه‌ای را درخصوص اخذ آن در نظر بگیرد. به گزارش مناقصه‌مزایده، علی سه‌دهی؛ افزود: افزایش حقوق دولتی معادن، چالش مهمی است که بسیاری از فعالان معدنی با آن طی سالیان اخیر مواجه شده‌اند. این معضل، عملکرد معادن کوچک‌مقیاس را به شدت تحت‌تأثیر قرار داده است و معدنکاران همچنان موفق به پرداخت حقوق دولتی سال گذشته خود نشده‌اند. وی با اشاره به اینکه اگرچه طبق قانون، حقوق دولتی معادن باید در هر سال افزایش پیدا کند و صاحبان معادن موظف به پرداخت آن هستند، تصریح کرد: تنها معضل موجود در این حوزه فقط حقوق دولتی معادن نیست و مشکلات دیگری نیز در ارتباط با برخی سازمان‌ها شکل گرفته است. در واقع معدنکاران باید بتوانند در ازای پرداخت حقوق دولتی، به‌راحتی به فعالیت خود بپردازند و نباید دغدغه‌های آن‌ها پس از اخذ حقوق دولتی رشد پیدا کند. در حالی که متأسفانه این مهم در حوزه معدن محقق نشده است و فعالان معدنی باید پاسخگوی بخش‌های مختلف در طول سال باشند. وی گفت: براساس آنچه در قانون به تصویب رسیده است، دولت باید در ازای اخذ حقوق دولتی از معدنکاران، شرایط را برای فعالیت در معادن تسهیل کند اما در عمل شاهد هستیم که چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد و این انتظار وجود دارد که دولت با اخذ این حقوق، مشوق‌هایی را برای صاحبان معادن در نظر بگیرد تا ضمن کاهش معضلات موجود در این بخش، بتوانیم بیشترین بهره‌وری را از تولید محصولات معدنی داشته باشیم. رئیس هیأت مدیره شرکت مهندسی کانی فراوران، در ادامه اظهار داشت: در سایر کشورها، سازمان‌های مختلف مانند آب، گاز، محیط‌زیست، راهداری و… هرگز مانعی بر سر راه فعالیت معادن ایجاد نمی‌کنند و در عوض، مشوق‌هایی را در نظر می‌گیرند و زیرساخت‌های لازم را فراهم می‌آورند اما در ایران، عمده معادن غیرفعال در اثر مشکلاتی که ادارات دولتی برای آن‌ها ایجاد کرده‌اند، به این وضعیت دچار شده‌اند. سه‌دهی؛ گفت: این در حالی است که براساس قانون اگر معدن غیرفعالی وجود داشته باشد که از طرف هیچ یک از سازمان‌های دولتی تحت فشار نبوده و تولید لازم را نداشته است، باید در اسرع وقت فرآیند آزادسازی آن صورت پذیرد. رئیس هیأت مدیره شرکت مهندسی کانی فراوران تهران، تصریح کرد: به دنبال افزایش مشکلات معدنکاران سرب و روی در داخل کشور، برخی از معادن با ظرفیت پایین مشغول به کار هستند و یا غیرفعال شده‌اند. وی تأکید کرد: افرادی که از دانش و تخصص بیشتری در این زمینه برخوردارند، مشغول فعالیت در کشورهای همسایه مانند ترکیه هستند. ما به تازگی متوجه شده‌ایم که یکی از فعالان معدنی، اقدام به فعال‌سازی هفت معدن سرب و روی در ترکیه کرده و این در حالی است که معادن غیرفعال بسیاری در داخل کشور وجود دارد که به دلیل معضلات موجود، همچنان آزادسازی نشده‌اند. رئیس هیأت مدیره شرکت مهندسی کانی فراوران، تصریح کرد: ظرفیت‌های معدنی فراوانی در سطح کشور وجود دارد که می‌تواند زمینه‌ساز اشتغال‍زایی در مناطق مختلف باشد اما متأسفانه فعالان معدنی به دنبال سرمایه‌گذاری در سایر کشورها هستند. سه‌دهی؛ در ادامه، به شرایط معدنکاری در کشور اشاره کرد و گفت: در حال‌حاضر بیشتر معدنکاران به ویژه معادن کوچک‌مقیاس با زیان‌های مالی فراوانی مواجه شده‌اند که ادامه فعالیت آن‌ها را به خطر انداخته است. در حالی که دولت می‌تواند مدیریت معادن را به بخش‌خصوصی واگذار کند، شاهد کمرنگ‌تر شدن نقش فعالان خصوصی در این بخش هستیم. وی با اشاره به این موضوع که معادن کوچک‌مقیاس برای اینکه بتوانند فعالیت خود را ادامه دهند، باید کمک‌ها و تسهیلات ویژه‌ای از جانب دولت به آن‌ها اختصاص داده شود که بتوانند همچنان مسیر تولید را طی کنند؛ گفت: در غیر این صورت، در مدت‌‌زمان کوتاهی غیرفعال خواهند شد و تمام زحماتی که برای راه‌اندازی این معادن کشیده‌ شده است، به سادگی از بین خواهد رفت. رئیس هیأت مدیره شرکت مهندسی کانی فراوران، تأکید کرد: این مسأله به دلیل قوانین مختلفی است که از سوی وزارت صنعت،معدن‌وتجارت صادر شده که باعث توقف امور می‌شود. مسؤولان باید توجه داشته باشند که بسیاری از نخبگان معدنی در حال مهاجرت به کشورهای همسایه هستند که این معضل در نهایت به ضرر بخش معدن تمام خواهد شد. ضرورت دارد؛ امکانات و تجهیزات لازم برای معدنکاری در داخل فراهم شود و همچنین مشورت‌های لازم با انجمن‌های تخصصی صورت پذیرد تا شاهد بهبود شرایط در آینده نزدیک باشیم.