امضای ۳ قرارداد نفتی تا پایان سال به شرط عبور از محدودیت‌ها

معاون مدیر عامل شرکت نفت خبر داد امضای ۳ قرارداد نفتی تا پایان سال به شرط عبور از محدودیت‌ها سمیه مهدوی- روز گذشته نشستی با حضور مدیران شرکت نفت و همچنین مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس‌جنوبی در سالن شهید بهشتی وزارت نفت برگزار شد. محوریت گفت‌و‌گو در این نشست برمحوریت قراردادهای نفتی و میزان […]

معاون مدیر عامل شرکت نفت خبر داد

امضای ۳ قرارداد نفتی تا پایان سال به شرط عبور از محدودیت‌ها

سمیه مهدوی- روز گذشته نشستی با حضور مدیران شرکت نفت و همچنین مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس‌جنوبی در سالن شهید بهشتی وزارت نفت برگزار شد. محوریت گفت‌و‌گو در این نشست برمحوریت قراردادهای نفتی و میزان پیشرفت در برداشت از مخازن نفتی قرار گرفت. حال پیش‌بینی می‌شود با توجه به محدودیت زمانی، تا پایان امسال تنها دو یا ۳ قرارداد با الگوی جدید قرارداد نفتی آن هم به شرط نبود اما و اگرهای پیش رو امضا خواهد شد.

غلامرضامنوچهری، معاون امور توسعه و مهندسی شرکت ملی نفت ایران گفت: در دنیا هر یک درصد افزایش ضریب برداشت از مخازن بیش از ٣٠٠ میلیارد دلار ارزش را به همراه دارد و بیش‌تر شرکت‌های بین‌المللی و کشور‌ها در این اقدام‌ها پیشتاز هستند اما در ایران جز روش تزریق گاز از شیوه‌های دیگر استفاده نمی‌کنیم و به همین دلیل تولید نفت ما محدود باقی‌مانده است.

منوچهری ادامه داد: انتظار می‌رود اصلاحیه قراردادهای جدید نفتی در هیأت دولت تصویب شود و در اختیار مجلس قرار می‌گیرد و سرانجام پس از تأیید نهایی از سوی مجلس ابلاغ می‌شود.

وی با بیان این که پس از تصویب چارچوب قرارداد، همزمان بحث اسناد مناقصه نیز به موازات پیش می‌رود؛ درباره این که آیا تا پایان امسال با این مدل، قراردادی امضا می‌شود، تصریح کرد: اگر همه کار‌ها براساس برنامه پیش برود، تا پایان سال دو تا ۳ قرارداد با این مدل امضا می‌کنیم.

معاون امور توسعه و مهندسی شرکت ملی نفت همچنین با اشاره به اهمیت افزایش ضریب برداشت از مخازن، گفت: شرکت‌های بین‌المللی در این امر پیشتاز هستند اما در ایران جز روش تزریق گاز از شیوه‌های دیگر بهره نمی‌گیریم و این موضوع سبب محدود ماندن تولید نفت ایران شده است.

منوچهری با تأکید بر این که مقدار تولید در ایران از میدان‌های نفتی نسبت به دارا بودن میدان‌های نفتی بسیار پایین است، گفت: تولید آمریکا به عنوان یکی از کشورهایی که ذخایر کم‌تری نسبت به ما دارد، حدود ١٠ میلیون بشکه در روز است اما ما با توجه به این که در برنامه‌های توسعه بر تولید روزانه ۵ میلیون بشکه هم تأکید داشته‌ایم، در سال‌های اخیر همواره ۳ میلیون و ٨٠٠ هزار بشکه تا ۴ میلیون و ٣٠٠ هزار بشکه نفت از ذخایر خود برداشت کرده‌ایم.

وی با اشاره به تأخیر و عقب‌ماندگی در برداشت از میدان‌های نفت و گاز مشترک گفت: عربستان، قطر، بحرین، کویت و عراق با سرعت زیادی در حال تولید و برداشت از این میدان‌های مشترک هستند اما مقدار برداشت ما از مخازن بسیار پایین است و به‌طور میانگین به ٢٥ درصد می‌رسد؛ اگرچه این رقم در هر میدان متفاوت است با این حال میانگین ٢٥ درصد در مقایسه با میانگین جهانی در دیگر میدان‌های نفتی سراسر دنیا که ارقامی میان ٢٠ تا ٦٠ درصد دارند، ناچیز است.

منوچهری تصریح کرد: قطعی نبودن و ریسک بالا در پروژه‌های توسعه میدان و قطعیت نداشتن در دستیابی به حجم هیدروکربن پیش‌بینی شده یکی دیگر از مسایل مهم درباره قراردادهای بالادستی صنعت نفت است.

تحول اقتصاد کشور با اجرا شدن برنامه ۵ ساله ششم در نفت

دلپریش گفت: یکی از آرزوهای نفت تولید از لایه نفتی پارس‌جنوبی است که فاز اول آن امسال به تولید می‌رسد و باید سرمایه‌گذاری برای فاز دوم آغاز شود.

در ادامه عبدالمحمددلپریش؛ مدیر برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران بیان کرد: یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های برنامه ۵ساله ششم هدفگذاری رشد اقتصادی است که باید تا پایان برنامه به رشد هشت درصدی برسد و این در حالی است که در هیچ‌یک از ۵ برنامه گذشته به این رقم رشد نرسیده‌ایم.

دلپریش گفت: برای دستیابی به اهداف برنامه ششم طرح‌های غرب کارون باید به اتمام برسند، کلیه طرح‌های پارس‌جنوبی حتی فاز ۱۱ باید تکمیل شوند، تمامی میادین مشترک باید تعیین تکلیف شوند، تمام NGL‌ها باید کار تولید را آغاز کنند، همچنین یکی از برنامه‌ها این است که کلیه ۲۰ میلیون مترمکعب گاز همراه که سوزانده می‌شود جمع‌آوری و تقریباً صفر شود. (البته در برخی میادین دوردست جمع‌آوری فلر‌ها صرفه اقتصادی ندارند.)

این مدیر نفتی اذعان داشت: افزایش یک درصدی ضریب برداشت از مخازن محقق خواهد شد، در بحث اکتشاف نیز افزایش ۹۰۰ میلیون بشکه نفت ذخیره به صورت سالانه هدفگذاری شده است.

به گفته او توسعه میادین مهم مثل فارس شمالی، گلشن، فردوسی، فرزاد A و B، میادین مهمی هستند که باید از اواسط برنامه ششم سرمایه‌گذاری در آن‌ها آغاز شود تا به تولید رسید.

دلپریش بیان کرد: یکی از آرزوهای نفت تولید از لایه نفتی پارس‌جنوبی است که فاز اول آن امسال به تولید می‌رسد و باید سرمایه‌گذاری برای فاز دوم آغاز شود.

وی افزود: ۱۳۰ دستگاه حفاری باید برای تعمیر و توسعه در شرکت نفت به‌کار گرفته شود و این امر مستلزم آن است که منابع کافی سرمایه در اختیار باشد.

 مدیر برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران تأکید کرد: ما ۱۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خالص نیاز داریم که برای طرح‌ها هزینه شود و این رقم غیر از بودجه جاری و دیون است.

دلپریش با بیان این‌که اگر برنامه ۵ ساله ششم در صنعت نفت محقق شود کل اقتصاد کشور متحول می‌شود خاطرنشان کرد: اگر نتوانیم آن‌چه هدفگذاری شده را محقق کنیم در بخش تولید گاز و پتروشیمی به مشکل برمی‌خوریم، یعنی اگر گاز تولید نداشته باشد، خوراک پتروشیمی دچار مشکل می‌شود و یا اگر نتوانیم ۱۳۰۰ میلیون مترمکعب تولید را داشته باشیم صنایع و پالایشگاه‌ها به مشکل برخواهند خورد.

عقب‌ماندگی در میزان برداشت‌ها علی‌رغم ادعای مخالفین

مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس بر ضرورت استفاده از فن‌آوری در میدان‌های مشترک نفتی تأکید کرد و گفت: مگر ما اعتقاد نداریم که سرمایه، دانش، کارشناس، فن‌آوری داریم، چرا هنوز برداشت ایران از لایه نفتی پارس‌جنوبی پس از ١٤ سال از امضای قرارداد آن صفر است.

همچنین مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس‌جنوبی بیان کرد: استفاده از سرمایه خارجی در صنعت نفت ضرورتی انکارناپذیرست زیرا نبود فن‌آوری و سرمایه سبب تأخیر در برداشت از مخازن مشترک شده است.

علی‌اکبرشعبانپور گفت: در حالی که قطر سال‌هاست از لایه پارس‌جنوبی برداشت می‌کند ایران هنوز نتوانسته برداشت نفت از این لایه را آغاز کند؛ ما از همان اول قصد داشتیم این لایه را با توان داخلی توسعه دهیم، اما ١٤ سال از قرارداد آن می‌گذرد و برداشت ایران از این لایه نفتی همچنان صفر است.

وی تصریح کرد: بحث ما این است که صنعت نفت ایران برای فعالیت‌هایی مانند برداشت سهمش از لایه نفتی پارس‌جنوبی و دیگر میدان‌های مشترک به سرمایه و فن‌آوری نیاز دارد.

 

مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس با بیان این که، هم اکنون بحث افت فشار را داریم و حفظ و نگهداشت در میدان پارس‌جنوبی از ضرورت‌ها به شمار می‌آید، اظهار کرد: فقط سازه ایستگاه‌های تقویت فشار که برای حفظ و نگهداشت این مخزن مشترک استفاده می‌شود، ١٠ تا ٢٠ هزار تن وزن دارد که زیرساخت‌های آن موجود نیست و لازمه‌‌اش بهره‌مندی از فن‌آوری‌های روزآمد دنیاست.