عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران جزییاتی از برنامه تولید خودرو مشترک ایران و روسیه ارائه کرد. به گزارش مناقصه‌مزایده، محمدرضا نجفی‌منش؛ اظهار کرد: چند سال قبل در جریان دیدارهای مشترک قطعه‌سازان ایران و ترکیه، برای اولین طرح تولید یک خودرو مشترک با محوریت این دو کشور و روسیه مطرح شد که ما نیز از […]
عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران جزییاتی از برنامه تولید خودرو مشترک ایران و روسیه ارائه کرد. به گزارش مناقصه‌مزایده، محمدرضا نجفی‌منش؛ اظهار کرد: چند سال قبل در جریان دیدارهای مشترک قطعه‌سازان ایران و ترکیه، برای اولین طرح تولید یک خودرو مشترک با محوریت این دو کشور و روسیه مطرح شد که ما نیز از آن استقبال کردیم. طرحی که توافق ابتدایی بر سر آن در جریان سفر اخیر رئیس سازمان توسعه تجارت به روسیه نهایی شده، در واقع دنباله همین صحبت‌هاست.به گزارش ایسنا، وی با بیان اینکه از چند سال قبل پیشنهاد تولید این خودرو مطرح شده بود، بیان کرد: ما این طرح را چه به آقای روحانی و چه به آقای رئیسی ارائه کرده بودیم و در جریان صحبت‌های اخیر با سازمان توسعه تجارت نیز پیگیری آن در دستور کار قرار گرفت که در مذاکرات این سازمان با مقامات روسی به توافق ابتدایی منجر شد. البته این موضوع فعلاً در سطح توافق اولیه است و باید در آینده گام‌های نهایی‌تر برای آن برداشته شود. عضو اتاق بازرگانی تهران، درباره جزییات این مدل پیشنهادی توضیح داد: براساس طرح اولیه، با توجه به ظرفیتی که در میان قطعه‌سازان سه کشور وجود دارد، طرح این طور پیگیری خواهد شد که مسؤولیت تأمین قطعات و تجهیزات این خودرو میان سه کشور تقسیم شود. برای مثال قطعه‌سازان ایرانی موتور خودرو را تأمین کنند، قطعه‌سازان ترکیه قطعات داخلی را تأمین کنند و روس‌ها نیز بدنه را بسازند. البته این‌ها در حد مثال است و تا طرح به گام نهایی نرسد، نمی‌توان این تقسیم‌بندی را به طور کامل تشریح کرد. نجفی‌منش؛ ادامه داد: آنچه که در این طرح اهمیت فراوانی دارد، بحث تقسیم کار و اشتراک منافع است. با توجه به تجهیزات مونتاژی که در سه کشور وجود دارد، امکان آن را داریم که قطعات برای تولید نهایی به میزان مقرر شده در توافق برسانیم و این قطعات به شکل تهاتری میان سه کشور جابجا شود. یعنی بنا نیست در این چارچوب خرید و فروش نقدی داشته باشیم، بلکه سه طرف با تأمین قطعات سهم خود، خودرو را در کشورهایشان تولید خواهند کرد. وی درباره ابعاد اجرایی این برنامه نیز، توضیح داد: بناست که خط تولید این خودرو در هر سه کشور فعال شود. اگر برای مثال توافق برای تولید ۳۰۰ هزار دستگاه خودرو در سال باشد و بنا شود که هر کشور ۱۰۰ هزار دستگاه از آن را تولید کند، قطعه‌سازان به اندازه کل نیاز خط تولید فعالیت خواهند کرد. برای مثال قطعه‌ساز ایرانی برای ۳۰۰ هزار دستگاه لنت می‌سازد و آن را به دو کشور دیگر ارسال می‌کند و در مقابل قطعات توافق شده را از طرف خارجی دریافت می‌کند. عضو اتاق بازرگانی تهران، درباره ظرفیت فعالیت قطعه‌سازان ایرانی در این عرصه نیز، بیان کرد: ما در کشور توان تولید قطعه برای دو میلیون دستگاه خودرو در سال داریم که با توجه به میزان تولید فعلی خودروسازان ایرانی، قطعاً این ظرفیت وجود دارد که با همکاری با سایر کشورها، تولید محصولات جدید در دستور کار قرار بگیرد. در این چارچوب می‌توان ایران خودرو و سایپا را نیز وارد یک همکاری و مشارکت جدید کرد تا در نهایت این محصول مشترک با روسیه و ترکیه به تولید نهایی برسد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.