مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، طی گزارشی به آسیبشناسی وضعیت مالی شرکتهای ایرانخودرو و سایپا و ارائه پیشنهادهای اصلاحی پرداخت. به گزارش مناقصهمزایده، در این گزارش بیان شده؛ صنعت خودرو در کشور ما با چالشها و معضلات متعددی در دورههای مختلف مواجه بوده است. بهرهوری پایین، تنوع و کیفیت پایین محصولات، عدم رضایتمندی مشتریان، ساختارهای […]
مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، طی گزارشی به آسیبشناسی وضعیت مالی شرکتهای ایرانخودرو و سایپا و ارائه پیشنهادهای اصلاحی پرداخت. به گزارش مناقصهمزایده، در این گزارش بیان شده؛ صنعت خودرو در کشور ما با چالشها و معضلات متعددی در دورههای مختلف مواجه بوده است. بهرهوری پایین، تنوع و کیفیت پایین محصولات، عدم رضایتمندی مشتریان، ساختارهای مالکیتی و مدیریتی معیوب، عدم تفاهم و درک مشترک تصمیمگیران و ذینفعان اصلی بازار و صنعت خودرو از معضلات و چالشهای این صنعت، اتخاذ تصمیمات نادرست و مداخلات غیراصولی در این صنعت و عدم اراده کافی در اجرای پیشنهادهای کارشناسی از عوامل اصلی بروز چالشهای اصلی بنگاههای خودروساز و این صنعت است. در این گزارش تصریح شده: در این میان، یکی از نتایج چالشهای مزبور، وضعیت نامطلوب مالی دو بنگاه بزرگ خودروسازی (ایرانخودرو و سایپا) بوده که خود را در «زیاندهی» فعالیت در این صنعت نشان داده است. در ادامه این گزارش ذکر شده: عملیات خودروسازی توسط این دو خودروساز نشان از زیاندهی به نسبت شدید آن است. مجموع زیان انباشته این دو شرکت که در اثر عملیات زیانده سالیانه ایجاد شده، براساس آخرین صورتهای مالی حسابرسی شده (منتهی به۳۱/۶/۱۴۰۰) برابر با حدود ۵۵ هزار میلیارد تومان است. همچنین مطابق با صورتهای مالی تلفیقی، این عدد برای مجموع گروه ایرانخودرو و سایپا بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد تومان بوده است. به طور مشخص زیان انباشته مربوط به گروه ایرانخودرو و گروه خودروسازی سایپا براساس صورتهای مالی حسابرسی شده منتهی به ۳۱/۶/۱۴۰۰ به ترتیب برابر با ۴٫۵۲ هزار میلیارد تومان و حدود ۴۸ هزار میلیارد تومان بوده است و زیان انباشته شرکت اصلی خودروسازی ایرانخودرو و سایپا براساس صورتهای مالی دوره مزبور به ترتیب برابر با ۶٫۳۴ هزار میلیارد تومان و۹٫۱۹ هزار میلیارد تومان بوده است. در ادامه این گزارش بیان شده: تجدید ارزیابی داراییهای این دو بنگاه در انتهای سال ۱۳۹۸ سبب شد تا صورت وضعیت مالی (ترازنامه) و ساختار مالی این بنگاهها به طور موقت اصلاح شود. به بیانی دیگر، با تجدید ارزیابی داراییها سرفصل سرمایه این دو بنگاه افزایش یافت. با افزایش سرفصل سرمایه نسبت زیان انباشته به سرمایه کاهش یافت و هر دو بنگاه از شمول ماده (۱۴۱) قانون تجارت خارج شدند. با این حال با توجه به عملیات زیانده این بنگاهها، همان طور که حسابرس نیز ذکر کرده است، هر دو بنگاه مجدد مشمول ماده (۱۴۱) قانون تجارت شدهاند.
چالشهای شرکتهای خودروساز ایرانی
در ادامه این گزارش به بررسی صورتهای مالی این دو خودروساز پرداخته و چالشهای موجود تشریح شده و آمده: عملیات زیانده خودروسازان، فزونی بهای تمام شده درآمدهای عملیاتی (خودروسازی) بر درآمدهای عملیاتی، هزینههای بالای مالی خودروسازان (بهخصوص شرکت سایپا)، بدهیهای شرکتهای خودروساز (به خریداران خودرو و تأمینکنندگان مواد اولیه)، وجود سهام چرخهای و حکمرانی معیوب و داراییهای مازاد و غیرمرتبط با کسبوکار خودروسازان از جمله این چالشها است. در ادامه این گزارش ذکر شده: چالشهای مزبور دارای پیامدها و آسیبهای متعددی در دو سطح خُرد (بنگاه) و کلان است. در سطح بنگاه، پیامدهای حقوقی در خصوص ورشکستگی شرکت براساس ماده (۱۴۱) قانون تجارت، کاهش قدرت دسترسی به منابع مالی در بازارهای مالی (کاهش رتبه اعتباری یا اعتبارسنجی) و عدم سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه بنگاه به عنوان مهمترین پیامدهای منفی این وضعیت است. در سطح کلان نیز شکلگیری بازی پونزی و افزایش ریسک اعتباری در نظام مالی و اقتصادی، کاهش تولید محصولات (خودرو) و ریسک کاهش کیفیت محصولات ساخته شده از مهمترین پیامدها به شمار میرود.
پیشنهادهای مرکز پژوهشهای مجلس
در ادامه این گزارش، با بیان اینکه مبتنی بر آسیبشناسی صورت گرفته، مهمترین پیشنهادهای اصلاحی با تمرکز بر موضوعات مالی و سرمایهگذاری که ضروری است به صورت کامل و غیرگزینشی مورد توجه قرار گیرد، آمده: افزایش بهرهوری در فرآیند تولید، افزایش شفافیت در هزینه تأمین مواد اولیه و مواد مصرفی در تولید خودرو (تأکید بر خریداری تمامی یا اکثر مواد از بورس کالا)، اصلاح شیوههای قیمتگذاری، داخلی سازی قطعات و کاهش نیاز به واردات و ارزبری، واگذاری سهام چرخهای، واگذاری داراییها و اموال غیرمرتبط با خطوط اصلی کسبوکار، اصلاح روشهای پیش فروش محصولات و قیمتگذاری، بهبود وضعیت سرمایه گروه و شرکتهای خودروساز از طریق افزایش سرمایه از محل آورده نقدی و یا صرف سهام و اصلاح وضعیت تأمین مالی بنگاه و کاهش سهم هزینههای مالی از جمله پیشنهادات مرکز پژوهشها است. در بخش دیگری از این گزارش تأکید شده: همچنین شایان ذکر است که حتی اگر محاسبات بهای تمام شده در خودروسازان براساس اصول پذیرفته شده و استانداردهای حسابداری باشد، این استانداردها عمدتاً ناظر بر نحوه ثبت و گزارشگری مالی وضعیت موجود است و به موضوعی نظیر صرفه اقتصادی تأمین نمیپردازد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.