یادداشت زیرساخت‌های خدمات بندرگاهی نیازمند تحول کامل است سواحل دریایی ایران، در طول تاریخ فرازونشیب‌هایی را طی کرده و دارای عملکردهای مختلفی بوده که تا امروز ادامه داشته است. در شرایط موجود، امکانات و خدمات بازرگانی دریایی ایران، علی‌رغم کارایی نسبی آنها، نیاز به گسترش دارد. زیرساخت‌های خدمات بندرگاهی در گستره‌های دریایی نیاز به تحول […]
یادداشت
زیرساخت‌های خدمات بندرگاهی نیازمند تحول کامل است
سواحل دریایی ایران، در طول تاریخ فرازونشیب‌هایی را طی کرده و دارای عملکردهای مختلفی بوده که تا امروز ادامه داشته است. در شرایط موجود، امکانات و خدمات بازرگانی دریایی ایران، علی‌رغم کارایی نسبی آنها، نیاز به گسترش دارد. زیرساخت‌های خدمات بندرگاهی در گستره‌های دریایی نیاز به تحول کامل دارد به ویژه آن‌که برنامه‌های پیشنهادی پیشرفت دریاپایه، گستره وسیعی را پیش‌رو قرار می‌دهد. به منظور گسترش فعالیت‌های دریاپایه و تحقق تمدن دریاپایه‌ای، لزوم برنامه‌ریزی و مدیریت گسترده به منظور نیل به هدف‌ها، لازم می‌آید. مناسب آن است که از این امکان و موقعیت مناسب ایران در سطح خاورمیانه و جهان یعنی دسترسی داشتن به نقاط مختلف دنیا از جمله سرزمین‌هایی که از نظر تجاری و بازرگانی و جمعیتی و فنی نقش مهمی دارند، استفاده مطلوب صورت پذیرد. مهم‌ترین برنامه‌های مدیریتی در تحقق آرمان‌ها و هدف‌های مرتبط با پیشرفت دریاپایه به شرح زیر ارائه می‌گردد:
– فراهم ساختن بالاترین سطح کارایی در عرصه‌های مدیریتی به منظور تحقق هدف‌ها، به عنوان عامل مهم ناظر بر کلیه برنامه‌های مرتبط با اقدامات
– شناخته بودن توان‌ها و قابلیت‌های دریایی ایران و ارتباط آن با حوزه‌های پیرامونی و جهان
– مدیریت بر موقعیت‌های بندری مناسب در نواحی ساحلی به منظور دستیابی به برنامه‌های صنعتی، کشاورزی، دامداری، تجاری، بازرگانی و خدماتی، و به‌کارگیری آنها به منظور برقراری ارتباط درست اقتصادی در برنامه‌های توسعه‌ای کشور.
– دسترسی داشتن به ظرفیت‌های مناسب بندرگاهی، همگام با مفاهیم تخصصی مرتبط با آنها.
– دسترسی داشتن به تأسیسات عمومی و زیربنایی مورد نیاز بر مبنای میزان کارآیی آنها.
– امکان برخورداری از تأسیسات حمل‌ونقل کرانه‌ای و پسکرانه‌ای از نظر اتصال آنها با نواحی داخلی کشور، همراه با اتصال این تأسیسات با حمل‌ونقل‌های بین قاره‌ای و راه‌های بزرگ کشتیرانی.
– دستیابی به خدمات بندری مورد نیاز از نظر شناخت تقاضاها و حمل‌ونقل‌های زمینی و دریایی.
– قابل قبول شدن دستیابی به گردش کار مطلوب و مورد نیاز بندری، اعم از خدماتی کانتینری و انواع بار و مسافر.
– دستیابی به خدمات دریایی مورد نیاز مانند هدایت و یدک کشی کشتی‌ها، ناوگان‌های امدادی و تجهیزات لایروبی مورد نیاز ساحلی.
– دسترسی داشتن به خدمات پشتیبانی بندرگاهی مانند پشتیبانی‌های پسکرانه‌ای تعمیرات کشتی و کانتینر، انبار، جمع‌آوری زباله و هرز آب و فاضلاب، تسهیلات ارتباطی، خدمات بانکی و تجاری.
– تحقق یافتن نیازهای اجرایی شامل بازاریابی، توسعه منابع انسانی و آموزش، تجهیزات فنی، منابع نظام اطلاعاتی و آماری.
– مشخص بودن برنامه‌های اجرایی مالی مانند برنامه‌های خودگردان و گردش کار مالی سودآور، حذف یا رفع مشکلات خدمات غیرسودآور و مهیا بودن زمینه‌ها برای سرمایه‌گذاری‌های سودآور بر حسب شرایط بازار و در سطح داخلی، منطقه‌ای و جهانی.
– کارا بودن بنادر و در صورت لزوم بهره‌گیری از بندرگاه‌های جدید به منظور تحقق برنامه‌های اقتصادی.
– قابلیت داشتن برنامه‌های توسعه دریاپایه‌ای براساس قوانین و مقررات کشوری و سلسله مراتب برنامه‌های آمایش و کالبدی ملی.
– دارا بودن سازمان و مدیریت مطلوب، قابل قبول و پیشرفته، به نحوی که به صورت جامع در تحقق اهداف مورد نیاز ناظر و پویا و کوشا و صاحب‌نظر باشد.
– توجه داشتن به مواردی که جهانی شدن مطرح می‌کند: مانند عضویت در نهادهای اقتصادی بین‌المللی، دارا بودن معیارها و شاخص‌ها و تقسیم کار در بازار جهانی.
– حفاظت از محیط‌زیست بر مبنای معیارهای ملی، منطقه‌ای و جهانی.
– برقرار بودن فعالیت‌های رقابتی اقتصادی مانند دسترسی به بخش‌خصوصی، فعالیت‌های بندرگاهی، بازار بورس، رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی، براساس ایمنی بخشی و سلامتی فعالیت‌ها در سایه مدیریت پیشرفته.
– مرتفع شدن نیازمندی‌های اجتماعی و اقتصادی از نظر اشتغال، تخصص، منابع توسعه انسانی، بهداشت، تفریح، سلامتی و خدمات حمل ونقلی.
– تنظیم برنامه‌های آینده‌نگر، زمان‌بندی، بودجه‌بندی و تأمین آنها همگام با پیشرفت‌های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی.
– برقرار بودن دائمی آموزش در زمینه‌های مختلف تخصصی خدماتی، فنی و مدیریتی توجه مستمر به برنامه‌های پژوهشی در ارتباط با تحقیقات توسعه‌ای مرتبط با پیشرفت‌های دریاپایه‌ای.
-توجه به افزایش سرمایه‌گذاری‌های مرتبط با رونق بازار اقتصادی کشور، از طریق گسترش تبادلات اقتصادی و اجتماعی ناشی از دریا.
-هماهنگی کامل با بوم ساخت‌های محیطی در ارتباط با انواع ساخت‌وسازها بر حسب شرایط طبیعی، انسانی، کالبدی، فنی، زمانی و مکانی.
-برقرار بودن دائمی آموزش در زمینه‌های مختلف تخصصی خدماتی، فنی و مدیریتی.
-توجه مستمر به برنامه‌های پژوهشی در ارتباط با تحقیقات توسعه‌ای مرتبط با پیشرفت‌های دریاپایه‌ای.
اسماعیل شیعه؛ استاد شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.