سوپ پلاستیک در آب‌های استرالیا

نتیجه تحقیقی که به درخواست سنای استرالیا انجام گرفت، نشان می‌دهد که حدود ۳۵ میلیارد قطعه پلاستیک قابل رویت در آب‌های پیرامون این کشور وجود دارد که این محیط را به «سوپ پلاستیک» تبدیل کرده است.

به گزارش ایرنا از بی‌بی سی ورلد، فعالان زیست‌محیطی و سناتورهای استرالیایی براساس نتایج این تحقیق خواستار اقدام فوری دولت و مردم برای مقابله با مخاطرات محیط‌زیستی بطری و کیسه‌های پلاستیکی و ذرات پلاستیکی (قطعات پلاستیکی کوچک‌تر از یک میلی‌متر) شده‌اند.

جزیره استرالیا را دریاهای آرافورا و تیمور از شمال، اقیانوس آرام از شرق، اقیانوس منجمد جنوبی از جنوب و اقیانوس هند از غرب احاطه کرده است.

این کمیسیون آلودگی اقیانوس‌ها با مواد پلاستیکی را یک «مشکل بحران ساز» برای سلامت انسان و زیست بوم دانسته و هشدار داده که آلاینده‌های ریز و میکروسکوپی وارد چرخه غذایی انسان شده‌اند.

از این رو بحث ممنوع کردن ریزدانه‌های پلاستیکی (microbead) که در محصولاتی مثل خمیردندان و صابون‌های مایع و شامپو به‌کار می‌روند، دوباره مطرح شده است.

هایدی تیلور، مدیر یک انجمن غیرانتفاعی محیط‌زیستی و مدیر کارگروه مقابله با ضایعات دریایی دولت استرالیا می‌گوید: «۷۵ درصد»  قطعاتی که در اقیانوس‌ها یافت می‌شوند، پلاستیکی هستند.

او به بی‌بی سی گفت: مهم‌ترین مسأله این است که این آلودگی در آب‌های اطراف استرالیا و حتی دیگر کشورهای جهان محصول عملکرد بشر است.

ریز‌دانه‌های پلاستیکی

ریزدانه‌های پلاستیکی که در محصولاتی مثل خمیردندان یا شامپوهای مایع به‌کار می‌روند، برای این است که سلول‌های مرده را با سایش از پوست جدا کنند یا پاره شوند و مواد داخل خود را روی پوست ر‌ها کنند تا پوست نرم تر و شفاف تر شود.

برخی منتقدان معتقدند که هیچ‌کدام از این دو مورد با استفاده از ریزدانه‌های پلاستیکی محقق نمی‌شوند، این ریزدانه‌ها نر‌م‌تر از آن هستند که باعث ریزش سلول‌های مرده پوست شوند و نیز برای این که پاره شوند، به فشاری احتیاج دارند که هنگام شستشو به آن‌ها وارد نمی‌شود.

اما این ریزدانه‌ها از تمام صافی‌ها و فیلترهای آب رد شده و وارد چرخه غذایی انسان‌ها و حیوانات می‌شوند.

به عقیده تیلور، یکی از «بد‌ترین آلودگی‌های محیط‌زیست در حال حاضر و آینده»، یکی از ساده‌‌ترین راه‌حل‌ها را دارد؛ تغییر رفتار بشر.

وی تولیدکنندگان، مصرف کنندگان، کشتی‌های باری و کشتی‌های ماهیگیری را از علل پخش شدن پلاستیک و دیگر ضایعات در دریا دانست و گفت که به دلیل تنوع گسترده منشأ آلودگی، برای غلبه بر مشکل به راه‌حل‌های جامع و فراگیر نیاز است.

تیلور گفت تا به حال تشویق به رفتار داوطلبانه برای پرهیز از استفاده بی‌رویه از محصولات پلاستیکی و بازیافت مناسب آن بی‌نتیجه بوده و اکنون باید به منشأ توجه کرد؛ این‌که آلاینده‌ها از کجا وارد آب‌ها می‌شوند.

گروه‌های محیط‌زیستی تخمین می‌زنند در صورتی که اقداماتی مؤثر و هماهنگی اجرا شوند، میزان این آلودگی در یک مقطع ۳ تا ۵ ساله به نصف کاهش خواهد یافت.

 

به گفته تیلور، پاکسازی محیط از این محصولات پلاستیکی همچنان باید انجام گیرد اما اساساً راه‌حل مؤثر، پیشگیری از ورود این آلاینده‌ها به اقیانوس‌ها است.