حافظه داخلی جیمز وب تنها ۶۸ گیگابایت است!

حافظه داخلی جیمزوب تنها ۶۸ گیگابایت است!تلسکوپ فضایی «جیمزوب» که جهان را با ارایه تصاویر فوق‌العاده از کهکشان‌ها و سیاره‌های دوردست شگفت‌زده کرده است، داده‌های خود را روی یک حافظه نسبتا کوچک ۶۸ گیگابایتی ذخیره می‌کند. این حجم برای نگهداری تصاویر یک روز کافی است. به گزارش ایتنا و به نقل از دیلی‌میل، اگرچه این […]

حافظه داخلی جیمزوب تنها ۶۸ گیگابایت است!تلسکوپ فضایی «جیمزوب» که جهان را با ارایه تصاویر فوق‌العاده از کهکشان‌ها و سیاره‌های دوردست شگفت‌زده کرده است، داده‌های خود را روی یک حافظه نسبتا کوچک ۶۸ گیگابایتی ذخیره می‌کند. این حجم برای نگهداری تصاویر یک روز کافی است. به گزارش ایتنا و به نقل از دیلی‌میل، اگرچه این حافظه SSD برای یک فناوری به ارزش ۱۰ میلیارد دلار که ساخت آن ۳۰ سال طول کشید، تقریباً بسیار کوچک به نظر می‌رسد اما گزارش جدیدی نشان می‌دهد که ناسا دلایل خوبی برای انتخاب این نوع سخت‌افزار داشته است. بسته به مشاهداتی که دانشمندان دارند، فقط حدود ۱۲۰ دقیقه طول می‌کشد تا این حافظه داخلی پر شود. «کارل‌هانسن»(Carl Hansen)، مهندس سیستم‌های پرواز در «مؤسسه علوم تلسکوپ فضایی»(STScI) گفت: تلسکوپ فضایی جیمزوب می‌تواند داده‌ها را با سرعت ۲۸ مگابایت در ثانیه به زمین ارسال کند. من می‌دانستم که خطرات این مأموریت کجاست و می‌خواستم مطمئن شوم که ما هیچ خطر جدیدی را در پیش نداریم. این سرعت انتقال داده به این معناست که تمام اطلاعات جدید را می‌توان در زمانی حدود چهارساعت‌ونیم به زمین فرستاد. به‌رغم اینکه جیمزوب، داده‌های بسیار بیشتری را نسبت به «تلسکوپ فضایی‌هابل»(Hubble Space Telescope) جمع‌آوری می‌کند؛ ۵۷ گیگابایت در مقابل تنها یک الی دو گیگابایت در هر روز. هانسن؛ توضیح داد که جیمزوب این کار را روزانه طی دو مرحله تماس چهار ساعته انجام می‌دهد که هر کدام امکان انتقال ۲۸٫۶ گیگابایت اطلاعات علمی را فراهم می‌کنند. به همین دلیل است که تلسکوپ فقط برای جمع‌آوری تصاویر به اندازه یک روز، به فضای ذخیره‌سازی کافی نیاز دارد و نیازی به نگه داشتن آنها در خود تلسکوپ نیست. همچنین جیمزوب، منابع «شبکه فضایی دوردست»(DSN) را با «کاوشگر خورشیدی پارکر»(Parker Solar Probe)، کاوشگرهای «وویجر»(Voyager)، مریخ‌نوردها و سایر فناوری‌های بزرگ فضایی به اشتراک خواهد گذاشت. شبکه فضایی دوردست شامل سه مجموعه آنتن واقع در مادرید، بارستو و کانبرا است. فراتر از توازن حساس انتقال داده‌ها در زمان‌های دقیق و تبادل چنین دستگاه‌های پیشرفته‌ای با دیگر مأموریت‌ها، جیمزوب باید با نیروهای طبیعی که بر خطرات می‌افزایند نیز مقابله کند. جیمزوب در فاصله حدود ۱٫۵ میلیون کیلومتری از زمین در «نقطه لاگرانژی ۲» (Lagrange Point۲) قرار دارد؛ جایی که باید با تشعشعات و دمای حدود منفی ۳۷۰ درجه فارنهایت مقابله کند. «الکس‌هانتر»(Alex Hunter)، مهندس سیستم‌های پرواز در «مؤسسه علوم تلسکوپ فضایی» گفت: انتظار می‌رود که تا پایان عمر مأموریت ۱۰ ساله جیمزوب، به دلیل تشعشعات و فرسودگی در اعماق فضا، این حافظه داخلی به حدود ۶۰ گیگابایت کاهش یابد. جهان هنوز مجذوب تصاویر تماشایی است که ناسا تولید کرده و دانشمندان طی ماه‌ها و سال‌های آینده، اطلاعات بی‌شماری را از جیمزوب در مورد جهان ما به دست خواهند آورد. ستاره‌شناسان از جیمزوب برای مشاهده جهان فروسرخ، تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده و انتشار مقالات علمی در مورد اکتشافات خود استفاده خواهند کرد. «کامالا هریس»(Kamala Harris)، معاون رئیس‌جمهور آمریکا که سرپرستی «شورای ملی فضایی»(National Space Council) را برعهده دارد، گفت: جیمزوب به ما امکان می‌دهد تا عمیق‌تر از هر زمان دیگری به فضا نگاه کنیم. این تلسکوپ، آنچه را که ما در مورد جهان خود، منظومه شمسی و احتمالاً زندگی می‌دانیم، افزایش خواهد داد.