نیازی که سال‌هاست شنا انتظارش را می‌کشد شنای ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو با یک نماینده شرکت کرد. آریا نسیمی شاد تنها نماینده ایران در این بازی‌ها بود که وی هم به با سهمیه اعطایی در این رقابت‌ها حضور پیدا کرد. شناگر ۱۷ ساله تیم ایران در رقابت‌های شنای ۲۰۰ متر قورباغه با زمان […]
نیازی که سال‌هاست شنا انتظارش را می‌کشد
شنای ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو با یک نماینده شرکت کرد. آریا نسیمی شاد تنها نماینده ایران در این بازی‌ها بود که وی هم به با سهمیه اعطایی در این رقابت‌ها حضور پیدا کرد. شناگر ۱۷ ساله تیم ایران در رقابت‌های شنای ۲۰۰ متر قورباغه با زمان ۲:۲۰:۱۸ دقیقه آخر شد و از رسیدن به مرحله نیمه‌نهایی بازماند. خشایارحضرتی، مربی تیم ملی شنای ایران، در ارتباط با وضعیت حال حاضر شنای ایران و راه‌های برون‌رفت از این وضعیت با مهر به گفت‌و‌گو پرداخت:
رکود ۲۱ ساله بر شنا حاکم بود
شنای ایران نسبت به گذشته‌ها پیشرفت فراوانی کرده است هرچند که سرعت پیشرفت در بسیاری از کشورهای دیگر به دلیل داشتن امکانات بالاتر بوده است. ببینید ما پس از سال ۱۳۵۳ که بازی‌های آسیایی در تهران برگزار شد، نزدیک به ۲۱ سال دچار افت شدیم و گهگاهی شاهد رکوردشکنی بودیم. به عنوان مثال تا سال ۷۳ فقط یک رکورد در ۱۰۰ متر کرال سینه بزرگسالان جابه‌جا شد. ما ۲۰ سال عقبگرد داشتیم که این هم البته دلایل فراوانی داشت و شاید اعزام نشدن شناگران به مسابقات برون مرزی و برگزار نشدن لیگ را می‌توان از جمله این عوامل برشمرد. دوباره از اوایل دهه ۸۰ شاهد رکوردشکنی بودیم و جهش خیلی خوبی را شاهد بودیم.
اصلی‌‌ترین مشکل شنای ایران، نبود اماکن ورزشی است. ما در حال حاضر فقط دو استخر استاندارد به نام آزادی و ۹دی داریم. ما هر سال که برای برپایی اردو به مجارستان می‌رویم می‌بینیم که یک استخر به استخرهای آن‌ها اضافه شده است. در حالی‌که ما احداث استخر ۹ دی را از سال ۱۳۷۳ آغاز کردیم و در سال ۹۱ آن را به پایان رساندیم و هنوز هم ایراداتی متوجه آن است.
شناگر را نمی‌توان در یک محیط نگه داشت
شناگر نیاز به تغییر محیط دارد. هر شناگری نیاز به هم‌‌تمرینی دارد. محمد علیرضایی اگر در برهه‌ای موفق بود برای این بود که انواع و اقسام اردو و مسابقه داشت. همان‌طور که قبلاً هم گفتم شنا نیاز به تمرین و امکانات دارد. «جوزف اسکولینگ» سنگاپوری که در ماده ۱۰۰ متر پروانه در المپیک شرکت کرده بود در کشور آمریکا و زیر نظر یک مربی اسپانیایی تمرین می‌کند.
حقوق مربی خارجی گران است
شما نمی‌توانید یک مربی خارجی استخدام کنید و ماهی ۱۰ هزار دلار به وی حقوق بدهید و برای تیم خود هزار دلار هزینه کنید. بهتر این است که شما شناگر خود را به اردوهای خارجی اعزام کنید تا تحت نظر مربیان مورد نظر کار کند. به هر حال ما همان‌طور که گفتم از حیث امکانات با محدودیت‌هایی مواجه هستیم.
به ریو نرفتم چون حق رفتن نداشتم
نه آقای کشتکار به عنوان سرمربی و نه من به عنوان مربی حق حضور در المپیک را نداشتیم و برای همین نسیمی‌شاد بدون مربی به ریو اعزام شد. اگر قرار باشد تمام ورزشکارانی که با سهمیه اعطایی به المپیک اعزام می‌شوند به همراه مربیان خود به آنجا بروند میزبان از حیث برگزاری و امکانات دچار مشکل خواهد شد. به هر حال المپیک محدودیت دارد. به عنوان مثال شما ببینید تکواندو باید با ۳ سهمیه در این بازی‌ها شرکت می‌کرد.
حرف آخر؛ خانواده‌ها برای شنا انگیزه می‌خواهند
رشته‌هایی مثل والیبال چون از طریق رسانه ملی حمایت می‌شوند بسیاری از خانواده‌ها را جذب خود کرده‌اند. در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ تعداد زیادی از مردم را می‌دیدیم که در پارک‌ها والیبال بازی می‌کردند اما این قضیه متوقف شد تا این‌که دوباره شاهد اقبال عمومی این رشته در کوچه و خیابان و مدارس هستیم. شنا و هر ورزش دیگر نیاز به انگیزه دارد. باید شرایطی را فراهم کنیم که خانواده‌ها به این رشته روی خوش نشان دهند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.