ایران و روسیه قصد دارند یک همکاری خودرویی با یکدیگر را آغاز کنند. اما صنعت خودروسازی این دو کشور با مشکلاتی همراه است. * این همکاری برای ایران بهصرفه است؟ قطعات خودروهای ایرانی با کیفیت کنونی به روسیه صادر میشود؟ به گزارش تجارتنیوز، ایران قصد آغاز یک همکاری خودرویی با کشور روسیه دارد. اما صنعت […]
ایران و روسیه قصد دارند یک همکاری خودرویی با یکدیگر را آغاز کنند. اما صنعت خودروسازی این دو کشور با مشکلاتی همراه است.
* این همکاری برای ایران بهصرفه است؟ قطعات خودروهای ایرانی با کیفیت کنونی به روسیه صادر میشود؟
به گزارش تجارتنیوز، ایران قصد آغاز یک همکاری خودرویی با کشور روسیه دارد. اما صنعت خودروسازی کشور روسیه، وضع بهتری نسبت به خودروسازی ایران ندارد و خودروهای تولید این کشور نیز، تکنولوژی دهههای قبل را دارد. با آغاز جنگ روسیه و اوکراین، خودروسازی کشور روسیه با بحرانهای جدی همراه شد. این بحران از ترک خودروسازان بزرگ از این کشور شروع شد و همچنان با مشکلات کمبود قطعه و حذف آپشن از خودروهای تولید این کشور ادامه دارد. حال نیز خبر میرسد که یک خودروساز بزرگ دیگری نیز تولید خودرو در این کشور را متوقف کرده است. سخنگوی نیسان، گفت: تولید در سنتپترزبورگ تا پایان دسامبر متوقف شده است و به کارکنان اطلاع داده شده است. این کارخانه که در ماه مارس پس از حمله روسیه به اوکراین تعطیل شد و در ابتدا قرار بود اواخر سپتامبر از سر گرفته شود. تعلیق کارخانه نیسان به دلیل ادامه مشکلات در تهیه قطعات از اروپا و ژاپن تمدید شد.
* اما با وجود این مشکلات در صنعت خودروسازی روسیه، میتوان به تولید خودروی مشترک با این کشور یا واردات خودروهای روسی به کشور دلخوش کرد؟ این همکاری به چه صورت خواهد بود؟
در این خصوص امیرحسن کاکایی؛ کارشناس صنعت خودرو، گفت: همکاری خودرویی بین دو کشور ممکن است به صورتهای متفاوت شکل بگیرد. یک کشور فناوری خودرویی، کشور دیگر بازار و دیگری سرمایه داشته باشد. به نظر میرسد قطعهسازان داخلی، چیزی برای ارائه به روسیه داشته باشند. او افزود: در تجربههای قبلی، شرکت خودروسازی رنو، قطعات مهم و کلیدی خود را در اختیار ایران قرار نداد. باید ارزیابی کرد که دو کشور قرار است چه چیزهایی را به اشتراک بگذارند. اما واقعیت این است که خودروسازان داخلی نمیتوانند جایگزین نیسان در روسیه شوند. در ایران سالها خودروهای باکیفیت خارجی مونتاژ میشد. اما در حالحاضر هیچ کدام از آن خودروها را دوباره نمیتوانیم در کشور تولید کنیم، چون تکنولوژی آنها را نداریم. این کارشناس صنعت خودرو، ادامه داد: آنگونه که ادعا میشود، یکسری خطوط موتور و گیربکس در روسیه موجود است. ایران هم خطوط تولید بدنه و قطعات دیگر خودرو، بهجز موتور را در اختیار دارد. اگر این ادعا صحت داشته باشد، یک همکاری خودرویی میتواند بین این دو کشور صورت بگیرد. البته ایران میتواند در ساخت برخی از قطعات موتور خودرو به روسیه کمک کند. در رابطه با انتقال فناوری در این همکاری، باید به این نکته اشاره کرد که نه روسیه و نه ایران، فناوری در حوزه صنعت خودروسازی ندارند. کاکایی؛ گفت: اما نمیتوان به این همکاری خوشبین بود. شرکتهای خودروسازی زمانی با یکدیگر همکاری میکنند که توانایی آنها، مکمل یکدیگر باشد. ولی این دو کشور در زمینه توانمندیها رقیب یکدیگر به حساب میآیند. زیرا هر دو کشور دارای انرژی ارزان و بازار گسترده هستند. او افزود: اما به دلیل اینکه خودروسازان ایرانی با هیچ کشوری همکاری ندارد، میتوان ساخت خودروی مشترک یا همکاری خودرویی را یک نکته مثبت به حساب آورد. این طرح هم از وجه سیاسی خود، شدنی است. اما از منظر اقتصادی شدنی نیست. ممکن است مسؤولین این طرح را به مرحله اجرایی برسانند. اما خسارت آن را اقتصاد یک جامعه متحمل میشود. این کارشناس صنعت خودرو، توضیح داد: خیلی از ایدهها ممکن است که در مرحله تئوری، پتانسیل عملی شدن آن وجود داشته باشد. برای مثال تولید مشترک ال۹۰ در ایران به اسم طرح پلتفرم مشترک کلید خورد. اما پلتفرم مشترکی ساخته نشد و تنها این خودرو در کشور مونتاژ شد. با توجه به این نکته، همکاری خودرویی مجدد بین ایران و روسیه بعید است که اتفاق بیفتد. اگر هم به مرحله اجرایی برسد، ممکن است به سرنوشت تولید ال۹۰ در ایران دچار شود. در خودروسازی اقدامات به صورت بلندمدت برنامهریزی میشود. اما این دو کشور در اقدامات بلندمدت نمیتوانند بر یکدیگر حساب باز کنند.
* آیا خودروسازان و قطعهسازان داخلی میتوانند محصولات خود را به این کشور صادر کنند؟ کیفیت محصولات در صادرات، افزایش مییابد؟
کاکایی؛ افزود: به نظر میرسد برخی از قطعهسازان داخلی توانایی صادر کردن محصولات خود را به روسیه دارند. اگر این همکاری به شکل صادرات خودروهای ایرانی به روسیه باشد، میتواند مفید باشد. اما هنوز جزییاتی از نوع همکاری مشخص نشده و نمیتوان گفت که همکاری به چه شکل است و بعید است که در بلندمدت همکاری بین دو کشور صورت بگیرد. او توضیح داد: قطعاتی که در کشور تولید میشوند، دارای نوسان کیفیت هستند. در نتیجه قطعهسازان قطعات باکیفیت نیز تولید میکنند. اما در رابطه با اینکه خودروسازان داخلی از قطعات باکیفیت در خودروها استفاده نمیکنند، باید به این نکته اشاره کرد که خودروسازان ظرفیت مالی برای سفارش قطعات باکیفیت ندارند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.