مطالعه روی موش‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که این جانوران پس از تنفس در هوای آلوده پکن، افزایش وزن پیدا کردند و پس از ۳ الی ۸ هفته قرار گرفتن در معرض هوای آلوده، به اختلالات قلبی تنفسی و سوخت و ساز بدن مبتلا شدند. به گزارش گروه علمی ایرنا از پایگاه اینترنت ساینس نیوز […]
مطالعه روی موش‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که این جانوران پس از تنفس در هوای آلوده پکن، افزایش وزن پیدا کردند و پس از ۳ الی ۸ هفته قرار گرفتن در معرض هوای آلوده، به اختلالات قلبی تنفسی و سوخت و ساز بدن مبتلا شدند.
به گزارش گروه علمی ایرنا از پایگاه اینترنت ساینس نیوز لاین، در این مطالعه که در مجله فدراسیون جوامع آمریکا برای زیست‌شناسی تجربی (FASEB) منتشر شد، تعدادی از موش‌های باردار و نوزادان آن‌ها در دو اتاق قرار داده شدند، یکی از این دو گروه در معرض هوای آلوده پکن قرار گرفتند و اتاق دیگر به فیلتر هوا مجهز شد که از ورود عمده ذرات آلوده‌کننده هوا جلوگیری می‌کرد.
شش و کبد موش‌های باردار که در معرض هوای آلوده بودند، پس از ۱۹ روز سنگین تر شدند و افزایش التهاب در بافت را نشان دادند.
میزان کلسترول بد (LDL) در این موش‌ها ۵۰ درصد، تری گلیسیرید ۴۶ درصد و مجموع کلسترول ۹۷ درصد افزایش نشان داد. سطح مقاومت آن‌ها در برابر انسولین نیز که پیش زمینه‌ای برای دیابت نوع دو است، بیش‌تر از موش‌هایی بود که از هوای پاک تنفس می‌کردند.
همه این معیار‌ها موید نتیجه‌گیری این مطالعه است که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا با اختلالات سوخت و ساز در بدن ارتباط دارد که پیش زمینه‌ای برای چاقی است. در حقیقت با وجود یکسان بودن رژیم غذایی در هر دو گروه، موش‌های در معرض آلودگی هوا در پایان دوره بارداری شان به‌طور قابل ملاحظه‌ای سنگین تر بودند.
در خصوص نوزادان موش‌ها نیز که در همان اتاق‌ها همراه مادرانشان نگهداری شدند، نتایج مشابهی کسب شد.
با این حال، نتایج این مطالعه نشان داد که اثرات منفی آلودگی هوا در نوزادانی که تا ۳ هفته پس از تولد در معرض آلاینده‌ها قرار گرفتند، کم‌تر از تأثیرات مدت زمان ۸ هفته بود، به این معنی که تغییرات التهابی و متابولیکی مستمر که در نهایت به افزایش وزن بدن منجر می‌شود، مستلزم قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلاینده‌ها است. موش‌های مؤنث و مذکری که ۸ هفته در معرض آلودگی هوا قرار گرفته بودند، به ترتیب ۱۰ و ۱۸ درصد از موش‌هایی که در هوای پاک قرار داشتند، سنگین تر شده بودند.
نتیجه این مطالعه با سایر پژوهش‌های به عمل آمده که حاکی از تأثیر آلودگی هوا بر افزایش استرس اکسیداتیو و التهاب در اندام‌ها و دستگاه گردش خون است، مطابقت دارد.
استرس اکسیداتیو به وضعیتی اشاره دارد که توانایی سیستم بیولوژیک برای سم زدایی و یا ترمیم آثار مخرب انواع رادیکال‌های آزاد اکسیژن به قدر کافی نباشد، لذا آسیب‌های اکسیداتیو به سلول، بافت یا ارگان‌های بدن را به دنبال خواهد داشت.
یافته‌های جدید همچنین مؤید مطالعات قبلی است که آلودگی هوا را با افزایش مقاومت در برابر انسولین و جایگزینی بافت چربی مرتبط دانستند.
جانفنگ جیم ژانگ، نویسنده ارشد این مقاله و استاد سلامت و بهداشت جهانی در دانشگاه دوک گفت: با توجه به این که التهاب مزمن به عنوان یک عامل دخیل در چاقی تشخیص داده شد و از آن‌جا که اختلالات متابولیک مانند انواع دیابت‌ها و بیماری چاقی ارتباط تنگاتنگی دارند، نتایج تحقیق جدید مدرک روشنی دال بر افزایش خطر ابتلا به چاقی بر اثر قرار‌گیری طولانی مدت در معرض هوای آلوده است.
ژانگ گفت: با توجه به تبعات فزاینده حاصل از چاقی در جهان به شدت آلوده امروز، اگر نتایج این تحقیق در مورد انسان نیز تأیید و راستی آزمایی شود، تأکیدی بر ضرورت کاهش فوری آلودگی هوا خواهد بود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.