سرانجام نامشخص بودجه اجرای طرح کهاب

سخنگوی صنف جایگاه‌داران سوخت کشور عنوان کرد

سرانجام نامشخص بودجه اجرای طرح کهاب

سخنگوی صنف جایگاه‌داران سوخت کشور، گفت: پایان سال ۱۴۰۱، پایان فرصت وزارت نفت برای مجهز کردن چهار هزار و ۲۰۰ جایگاه سوخت به تجهیزات طرح کهاب است، اما تاکنون فقط در ۲۵۰ جایگاه، هر سه مرحله این طرح اجرایی شده است. به گزارش مناقصه‌مزایده، رضا نواز؛ پیرامون اجرای طرح «کهاب» در جایگاه‌های سوخت براساس قانون هوای پاک، گفت: درخصوص اقداماتی که در عرضه فرآورده‌های نفتی با هدف اجرای قانون هوای پاک باید انجام شود، دو مبحث مهم وجود دارد؛ مبحث نخست مربوط به کیفیت بنزین می‌شود که استاندارد‌های آن مشخص است. جایگاه عرضه سوخت، هیچ دخل و تصرفی در استاندارد سوخت ندارد و ارتباطی به مالکان جایگاه‌های سوخت پیدا نمی‌کند. مبحث دوم نیز، مربوط به اجرای طرح کهاب می‌شود. وی با استناد به سخنان کارشناسان محیط‌زیستی، افزود: طرح کهاب می‌تواند دو درصد در کاهش آلودگی هوا نقش داشته باشد؛ این طرح به معنای کاهش، انتقال و بازیافت بخارات بنزین است. نگاه سودمحور به اجرای این طرح، جالب نیست و نمی‌توان در موضوع سلامت مردم، بحث توجیه اقتصادی را مطرح کرد، اما اگر این موضوع از سوی جایگاه‌داران بیان شده، به علت عدم حمایت‌های قانونی و خلأ‌های موجود است. این مقام مسؤول تصریح کرد: نخستین مصوبه قانونی که کلمه کهاب در آن ذکر شده، آیین‌نامه کنترل و کاهش آلودگی هواست که در سال ۹۷ به تصویب رسیده؛ ماده ۱۶ آن صراحت دارد که وزارت نفت باید از طریق شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران، تا پایان سال ۹۸ جایگاه‌های سوخت را به تجهیزات طرح کهاب مجهز کند و در این مصوبه، هیچ تکلیفی برعهده جایگاه‌های سوخت نیست؛ یعنی ترک فعلی از سوی جایگاه‌داران رخ نداده است، زیرا تکلیف و وظیفه‌ای در این مورد ندارند. وی بیان کرد: پس از مصوبه سال ۹۷ هیأت وزیران که بودجه‌های آن تخصیص داده شده، اطلاع دقیقی نداریم که برای این بودجه‌ها چه اتفاقی افتاده است. مکاتبه ای را با دیوان محاسبات نیز انجام دادیم تا بررسی کنند که در سال ۹۷ چه اتفاقی افتاده است؟ آیا بودجه در اختیار شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی قرار داده شد؟ این بودجه‌ها کجا هزینه شده‌اند؟ نواز؛ با بیان این که تنظیم کنندگان مصوبه سال ۹۷ پس از حدود دو سال به نتیجه رسیدند که اجرای آن شکست خورده است، افزود: در مرداد سال ۹۹، هیأت وزیران اصلاحیه ماده ۱۶ این آیین‌نامه را تصویب کرد که همان موضوع ماده۲ قانون هوای پاک است. در این اصلاحیه، سازوکار اجرای طرح کهاب، تکالیف و نظارت‌ها مشخص شده که باز هم، تکلیفی بر عهده جایگاه‌های سوخت قرار داده نشده است. وی تأکید کرد: ابلاغ تمامی مصوبات به دستگاه‌های اجرایی است؛ از بند یک مصوبه هیأت وزیران مشخص است که وزارت نفت از طریق شرکت‌های تابعه، موظف شده که جایگاه‌های عرضه سوخت را از طریق انعقاد قرارداد با بخش‌خصوصی به طرح کهاب مجهز کند. بخش‌خصوصی یعنی کسانی که واردکننده یا تولیدکننده یا نصب کننده تجهیزات طرح کهاب هستند.همچنین روش‌های تأمین مالی اجرای این طرح توسط وزارت نفت نیز ذکر شده که می‌تواند وام بگیرد یا در بودجه‌های سنواتی خود آن را وارد کند. سخنگوی صنف جایگاه‌داران سوخت، ادامه داد: سه مقطع زمانی برای اجرای طرح کهاب در کلانشهرها، مراکز استان‌ها و جایگاه‌های تازه تأسیس و سایر جایگاه‌ها، در مصوبه سال ۹۹ هیأت وزیران آمده که آخرین مهلت آن، پایان سال ۱۴۰۱ است؛ به‌عنوان صنف جایگاه‌داران سوخت در بهمن ۹۹ به مسؤولان وزارت نفت و شرکت‌های تابعه آن و رده‌های مختلف مسؤولان کشور تذکری را اعلام کردیم که نام جایگاه‌های سوخت در این مصوبه آمده، اما متن آن دارای ابهاماتی است. وی با اشاره به این که مسؤولان در اجرای طرح کهاب به صورت رفع تکلیف عمل می‌کنند، تشریح کرد: در تذکر خود اعلام کردیم که باید برای اجرای این طرح طبق مقاطع زمانی اعلام شده، باید سریعا تأمین مالی انجام شود، شرکت‌های صاحب صلاحیت و تجهیزات استاندارد معرفی شوند که در این صورت، جایگاه‌های سوخت برای نصب تجهیزات ممانعتی نخواهند داشت. سخنگوی صنف جایگاه‌داران سوخت در مورد مسأله توجیه اقتصادی اجرای طرح کهاب برای جایگاه‌های سوخت بیان کرد: جایگاه‌داران فقط نمی‌خواهند زیان ببینند و به دنبال این نیستند که از کاهش آلودگی هوا، درآمدزایی داشته باشند. طرح کهاب سه مرحله دارد که در اکثر جایگاه‌ها، مرحله نخست به‌عنوان ساده‌ترین و کم‌هزینه‌ترین مرحله اجرایی شده، اما در دو مرحله بعدی که شامل نصب کمپرسور‌ها و نازل‌های جایگاه‌های سوخت می‌شود و هزینه‌های زیادی دارد، توفیق زیادی رخ نداده است. نواز؛ در مورد راهکار‌های رفع مشکلات اجرای طرح کهاب نیز، گفت: نخست باید ابهامات موجود در مصوبه سال ۹۹ هیأت وزیران رفع شود؛ این طرح بالغ بر ۳ هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان هزینه دارد، نگهداری تجهیزات آن بسیار پرهزینه است و هزینه‌های تعمیرات جایگاه‌ها را افزایش می‌دهد به طوری که نازل‌های مربوط به طرح کهاب، تفاوت قیمتی ۸ تا ۹ برابری با نازل‌های معمولی دارند و می‌تواند هزینه‌های نگهداری تا ۲۰ درصد افزایش دهد که هزینه برق و… نیز جداست. وی افزود: بنابراین، جایگاه‌هایی که طرح را اجرا می‌کنند، باید هزینه نگهداری دریافت کنند، استاندارد لازم باید در مرحله اجراء تدوین شود تا حادثه‌ای رخ ندهد مانند برخی مواردی که رخ داده و یک مقطع زمانی برای اجرای آن در نظر گرفته شود. با افرادی هم که مسؤولیت قانونی دارند و رفع تکلیف کرده‌اند، باید برخورد شود. طرح کهاب (کاهش، هدایت، انتقال و بازیافت بخارات بنزین) شامل سه مرحله است که مرحله یک آن شامل لوله‌کشی از مخازن زیرزمینی تا محل تخلیه جایگاه‌های عرضه سوخت، در همه جایگاه‌های سراسر کشور اجرایی شده؛ مرحله دوم این طرح شامل بازیافت بخارات بنزین در خود جایگاه‌های عرضه سوخت و مرحله سه نیز شامل نصب دستگاه‌های استحصال بخارات بنزین در جایگاه‌هاست.