جایگاه و اهمیت شبکه انتقال خطوط لوله نفت‌خام و فرآورده‌های نفتی در ساختار صنعت نفت و پالایش به‌گونه‌ای است که از دیروز تا امروز با بسترسازی در جهت گستردگی شبکه خطوط، ضمن تعهد به رسالت اصلی در انتقال و ارسال نفت‌خام و فرآورده‌های نفتی به مبادی مصرف به موازات آن تأمین امنیت و پایدار انتقال […]
جایگاه و اهمیت شبکه انتقال خطوط لوله نفت‌خام و فرآورده‌های نفتی در ساختار صنعت نفت و پالایش به‌گونه‌ای است که از دیروز تا امروز با بسترسازی در جهت گستردگی شبکه خطوط، ضمن تعهد به رسالت اصلی در انتقال و ارسال نفت‌خام و فرآورده‌های نفتی به مبادی مصرف به موازات آن تأمین امنیت و پایدار انتقال سوخت، بهینه‌سازی مصرف سوخت، کاهش قاچاق سوخت، صرفه‌جویی اقتصادی و… محقق شده است. به گزارش مناقصه‌مزایده به نقل از شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران، شبکه خطوط انتقال با عبور از مسیرهای صعب‌العبور از شمال به جنوب، از شرق به غرب و… برای انتقال خوراک به پالایشگاه‌ها، واحدهای پتروشیمی و تأمین سوخت نیروگاه‌ها و صنایع، به‌عنوان شریان اصلی در تسهیل فرآیند نقل‌وانتقالات، نقشی محوری را ایفاء می‌کند. طبق آمار سال گذشته رکورد انتقال ۱۲۸ میلیارد لیتر نفت‌خام و فرآورده‌های نفتی مشخصاً ۶۸ میلیارد لیتر نفت‌خام و ۶۰ میلیارد لیتر فرآورده نفتی به ثبت رسیده است. بدین‌ترتیب می‌توان گفت؛ در سال گذشته روزانه ۳۵۰ میلیون لیتر نفت‌خام و فرآورده در کشور انتقال یافته است. با یک حساب سرانگشتی می‌توان محاسبه کرد که برای انتقال همین حجم نفت‌خام و فرآورده‌های نفتی که طی سال گذشته رقمی بالغ بر ۱۲۸ میلیارد لیتر در سطح کشور توسط شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران جابه‌جا شده، در صورت فراهم نبودن شبکه خطوط لوله باید حدود چهارمیلیون و ۳۰۰ هزار تانکر حمل سوخت ۳۰ هزار لیتری در سطح جاده‌های کشور در حال تردد می‌بود. فرآیندی که ضمن ایجاد بحران امنیت انتقال و ارسال سوخت در جاده‌های منتهی به نیروگاه‌ها و پتروشیمی‌ها و… می‌توانست به وقوع حوادث جاده‌ای هولناکی در کشور بینجامد. انتقال نفت‌خام، میعانات گازی و فرآورده‌های نفتی از طریق خطوط لوله ارزان‌ترین و ایمن‌ترین گزینه برای انتقال فرآورده‌های مایع محسوب می‌شود. باید تأکید کرد که بیشترین میزان حمل فرآورده‌های نفتی در بین روش‌های موجود اعم از مخزن‌داران راه‌آهن، نفتکش جاده‌پیما، گازکش جاده‌پیما و نفتکش دریایی در سال ۱۴۰۰ متعلق به خطوط لوله به میزان ۵۹ درصد بوده که هزینه‌های انتقال فرآورده‌های نفتی نیز عملاً یک‌پنجم هزینه‌های سایر روش‌های موجود را به خود اختصاص داده است. سایر گزینه‌ها شامل مخزن‌دار راه‌آهن، نفتکش جاده‌پیما، گازکش جاده‌پیما و نفتکش دریایی هریک دارای محدودیت‌های متعددی از نظر شرایط عملیاتی و هزینه‌ای هستند که استفاده از آنها را در مقیاس وسیع عملاً غیرممکن می‌سازد. طبق اعلام شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران، سهم عملکرد حجمی انتقال فرآورده‌های نفتی سال گذشته توسط خطوط لوله درحدود ۵۹ درصد بوده که موفق شده است گوی سبقت را از سایر روش‌های حمل‌ونقل برباید. با عنایت به متوسط نرخ حمل پرداختی از طریق خطوط لوله و باتوجه به اینکه در سال گذشته این عدد براساس هر لیتر ۳۰۰ ریال محاسبه شده می‌توان تأکید کرد که این بستر انتقال نسبت به سایر گزینه‌های انتقال، روشی مقرون به‌صرفه تلقی می‌شود. با توجه به شدت مصرف انرژی، کاهش و هدررفت چه در بخش تولید و چه در بخش مصرف از جمله رویکردهایی است که باید در قالب برنامه بهینه‌سازی مصرف انرژی به صورتی جدی و ملموس لحاظ شود. بنابراین از جمله برنامه‌هایی که امروز در صدر اولویت‌های کاری وزارت نفت قرار گرفته «بهینه‌سازی مصرف انرژی» به عنوان حلقه مفقوده در این بخش است. در حال‌حاضر حدود ۱۴ هزار کیلومتر خط لوله در سراسر کشور تعبیه شده است که روزانه میلیون‌ها لیتر نفت و فرآورده را از نقطه مبدأ به مقصد انتقال می‌دهد. دراین بین به پروژه‌های مهمی می‌توان اشاره کرد که بخش‌های مختلف کشور را با هم‌پوشانی خود سوخت‌رسانی خواهند کرد به گونه‌ای که با اجرایی شدن آنها طی بازه‌زمانی تعریف شده، به طول خط لوله فرآورده‌های نفتی کشور اضافه خواهد شد. خط لوله نائین–کاشان-ری به طول ۴۱۰ کیلومتر، خط لوله بندرعباس-سیرجان-رفسنجان به طول ۴۶۸ کیلومتر، سبزآب-شازند به طول ۳۵۰ کیلومتر، تبریز-خوی-ارومیه به طول ۲۲۰ کیلومتر و خط لوله شازند-ری به طول ۲۹۲ کیلومتر از جمله طرح‌های در حال اجراء هستند. گفتنی است؛ خط لوله نظامیه-سبزآب به طول ۱۲۵ کیلومتر نیز به‌زودی بهره‌برداری خواهد شد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.