مجتبی قدیری-یکی از مهم‌ترین مباحث این روزهای گرگ‌ومیش برجام، بحث انعقاد قرارداد وزارت نیرو با شرکت ترکیه‌ای یونیت‌اینترنشنال برای احداث نیروگاه در داخل کشور می‌باشد. قراردادی که داد و فغان بخش خصوصی و پیمانکاری کشور را در آورده است. چرا که برابر این قرارداد به شرکت ترکیه‌ای تضمین دولتی بابت بازگشت سرمایه‌گذاریش داده شده و […]
مجتبی قدیری-یکی از مهم‌ترین مباحث این روزهای گرگ‌ومیش برجام، بحث انعقاد قرارداد وزارت نیرو با شرکت ترکیه‌ای یونیت‌اینترنشنال برای احداث نیروگاه در داخل کشور می‌باشد. قراردادی که داد و فغان بخش خصوصی و پیمانکاری کشور را در آورده است. چرا که برابر این قرارداد به شرکت ترکیه‌ای تضمین دولتی بابت بازگشت سرمایه‌گذاریش داده شده و در صورت عدم پرداخت تعهدات در زمان مقرر، این شرکت اجازه دارد از دارایی‌های ضمانت داده شده ایران بدون اجازه برداشت نماید. یعنی خربزه‌ای را که مسؤولان وزارت نیرو میل کرده‌اند، پس‌لرزه‌هایی دارد که اگر آغاز شود، دیدنی است.
حال سؤال فعالین بخش خصوصی این است زمانی که وزارت نیرو قرار است با پیمانکاران داخلی قراردادی را منعقد نماید چرا آب از دستش نمی‌چکد و خیری نمی‌رساند، اما در عوض هنگام عقد قرارداد با پیمانکار خارجی حاتم‌طایی شده است و کرور کرور ولخرجی می‌کند. بخش خصوصی گلایه دارد که «نو» به بازار آمده و مسؤولان وزارت نیرو از کهنه‌ها دل‌زده شده‌اند. این انعقاد قرارداد، آن‌هم با این همه تفاوت میان خودی و غریبه، مثال برق گرفتن چراغ نفتی است.
شاید هم مدیران وزارت نیرو با توجه به حجم بدهی‌های خود و این‌که از سوی بخش خصوصی در حال بایکوت شدن هستند، تلاش کرده‌اند تیری در تاریکی بیندازند، شاید فرجی شود؛ اما از شانس بد آن‌‌‌‌ها تیرشان به سنگ خورده است. در این میان نیز خبرنگاران رسانه‌ها با توجه به داغ بودن تنور، دست به قلم شده‌اند. انتقادات علیه وزارت نیرو را آغاز کرده‌اند و مستقیم خود مدیران وزارت نیرو را مخاطب قرارداده‌اند که مرغ‌همسایه را غاز می‌بینند و در این انتقادات تندوتیز، به در نگفتند که دیوار بشنود.
قطع‌به‌یقین مسؤولان وزارت نیرو در انعقاد این قرارداد ریگی به کفش نداشته‌اند، فیلشان یاد هندوستان نکرده و نفسشان از جای گرم در نیامده است.
اما حالا منتقدان قرارداد واگذاری نیروگاه‌سازی به شرکت یونیت‌اینترنشنال ترکیه‌ای ادعا دارند که مسؤولان وزارت نیرو باید پیاده شوند تا با آن‌‌‌‌ها بروند! که این، سخن گزافه نیست. چرا که با توجه به حجم بدهی داخلی این وزارتخانه به پیمانکاران و تولیدکنندگان برق در کشور، پایبندی به تعهدات در برابر یک شرکت خارجی امکان‌پذیر نمی‌باشد و با توجه به تضمین دولتی داده شده، شرکت خارجی شوخی ندارد اگر تعهدات اجرا نگردد آن زمان است که باید … را آورد و باقالی بار کرد. چرا که قوز بالا قوز شده، آن زمان پشت دست داغ کردن دیگر فایده‌ای ندارد.
امیدواریم این انتقادات تند و تیزی که علیه این نیروگاه‌سازی صورت گرفته آب در هاون کوفتن نباشد و مسؤولان وزارت نیرو گوش شنوایی داشته باشند. نه این‌که در دل آن‌‌‌‌ها آب از آب تکان نخورد، یک گوش در باشد، یک گوش دروازه.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.