حرف‌های خودی و بی‌خودی لایحه‌ای بدون برنامه! اینجور که از شواهد امر پیداست امسال از آن سال‌های داستان‌دار بودجه‌نویسی و تأیید و تصویب آن است که علی‌الحساب با تأخیر دولتیان در ارایه بودجه شروع می‌شود و یحتمل با دقیقه نودی تصویب برنامه هفتم توسعه و بودجه دو یا سه‌دوازدهم به کار خودش پایان […]
حرف‌های خودی و بی‌خودی
لایحه‌ای بدون برنامه!
اینجور که از شواهد امر پیداست امسال از آن سال‌های داستان‌دار بودجه‌نویسی و تأیید و تصویب آن است که علی‌الحساب با تأخیر دولتیان در ارایه بودجه شروع می‌شود و یحتمل با دقیقه نودی تصویب برنامه هفتم توسعه و بودجه دو یا سه‌دوازدهم به کار خودش پایان خواهد داد.
آن‌طور که متولیان امور تقنینی فرمایش کرده‌اند، باتوجه به اینکه امسال آخرین سال برنامه ششم توسعه است و هنوز برنامه هفتم و احکام مربوطه توسط مجلسیان تصویب نشده است، عجالتاً باید اول این برنامه هفتم روی خروجی مجلس و ابلاغ به دولت برود بعد موتور بررسی و تنظیم و بستن بودجه سال آتی توسط وکیل‌المله‌های گرانقدر روشن شود و از آنجا که حضرات کابینه سیزدهم هنوز برنامه هفتم توسعه را نبسته‌اند و فی‌الحال در مراحل نیمه‌نهایی، شاید هم یک‌چهارم پایانی تصویب دولتیان قرار نگرفته است، عملاً مجلسیان باید صبوری کنند تا ببینند بالاخره ابتدا برنامه بودجه سال ۱۴۰۱ به دستشان می‌رسد یا احکام برنامه هفتم توسعه!
از آنجا که جناب قانون مشعشع تکلیف را قبلاً همچنین شفاف و صریح معلوم کرده است که ابتدا باید برنامه توسعه‌ای برای یک سال وجود داشته باشد و بعد می‌توان برای همان سال لایحه بودجه تبیین و تدوین و تصویب و ابلاغ نمود، اما اینجور که از سخنان برنامه‌ریزان بودجه‌ای برمی‌آید لایحه بودجه، دیرتر از موعد معمول، ولی زودتر از برنامه هفتم توسعه تقدیم مجلس می‌شود. ولی از آنجا که فی‌الحال تأخیر در ارسال این برنامه هم از فرداروز چرتکه‌‌اش خواهد افتاد، یحتمل و با فهم هوشنگ‌خانی ما، نماینده‌ها چند صباحی دیگر صبر می‌کنند تا آن برنامه توسعه هم به‌دستشان برسد و اول چکش‌کاری و جرح و تعدیل آن را به سرانجام می‌رسانند و بعد سراغ بودجه سنواتی می‌روند تا مُر قانون رعایت شده و کلاف سردرگم جدیدی درست نشود.
با همین دست‌فرمانی که از قوه اجرایی شاهد هستیم، شروع بررسی مجلسیان بر روی این برنامه هفتم زودتر از اوایل دی‌ماه آغاز نخواهد شد و بنابراین بعید است که این‌طرف سال عملاً وقتی باشد که به بودجه سال آینده و بستن آن بپردازند و اصل کار کمیسیون‌ها و ایضاً کمیسیون تلفیق و صحن علنی این برنامه اردیبهشت سال آتی برگزار و به سرانجام می‌رسد و در نتیجه همان دو یا سه‌دوازدهم بودجه را سردستی و به‌صورت دسر آماده می‌کنند تا کار دولت در ماه‌های اول راه بیفتد و پروژه‌ها و حقوق و برنامه‌ها تق و لق نشود تا نوبت به اصل قضیه برسد!
اینکه چرا دولت گرانقدر و آن سازمان عزیزدُردانه برنامه بودجه زودتر به فکر تدوین و تصویب و ارسال برنامه هفتم توسعه نبوده‌اند و باز چرا همین برنامه بودجه سال آینده هم با تأخیر روانه مجلس خواهد شد، سؤال خیلی‌هاست که حتماً جواب درخور و به‌جایی دارد که الان جا ندارد ما در جریان قرار بگیریم ولی مهم این است که فی‌الحال همینه که هست و باید مجلسیان یاری کنند تا دولتیان کاری کنند!
قصه برنامه دو‌دوازدهم و سه‌دوازدهم هم از این قرار است که دو یا سه‌دوازدهم از رقم کل همین بودجه سال‌جاری را با ضریب تورم سالیانه حساب می‌کنند و امر به ابلاغ کرده و قائله را ختم به‌خیر می‌کنند. در واقع زیر و بم انجام و ابلاغش به نیم‌روز هم نمی‌کشد و به‌عنوان آلترناتیو دقیقه نودی، پشت دست قوای مجریه و مقننه قرار دارد که اگر لازم شد وکیل‌المله‌های هنرمند، فی‌الفور خمیر را به تنور بچسبانند و بروند برای تعطیلات نوروزی و حضور در حوزه‌های انتخابیه و احیاناً دیدارهای مردمی و این قسم تعارفات نوروز و پسانوروز سپری کنند!
از قدیم گفته‌اند سالی که نکوست از بودجه‌‌اش پیداست، ولی به‌نظر می‌رسد گل و بلبلی زمان باقیمانده دولت سیزدهم و نیمی از کابینه چهاردهم، از برنامه هفتم توسعه در راه مانده‌‌اش پیداست و با توجه به شرایط و التهابات و جمع شدن فنر تورمی و خلق پول مستدام و برجام روی هوا، سال نکوی ما مردم از زمستان مجریان، هویداست!
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.