جلیل قنادزاده شوشتر جزو استان‌هایی است که در سال‌های دفاع مقدس نقش مؤثری در دفاع از کشور عزیزمان داشت. یکی از موارد مهم این نقش، حضور تعداد زیادی از شوشتری‌ها در جبهه‌های جنگ بوده و طبعاً تعداد زیادی شهید و جانباز نیز از این شهرستان تقدیم انقلاب شده است. شهدایی که اجرشان نزد خدا محفوظ […]
جلیل قنادزاده
شوشتر جزو استان‌هایی است که در سال‌های دفاع مقدس نقش مؤثری در دفاع از کشور عزیزمان داشت. یکی از موارد مهم این نقش، حضور تعداد زیادی از شوشتری‌ها در جبهه‌های جنگ بوده و طبعاً تعداد زیادی شهید و جانباز نیز از این شهرستان تقدیم انقلاب شده است. شهدایی که اجرشان نزد خدا محفوظ می‌باشد و انشاالله از ما نیز در نزد خداوند مهربان شفاعت می‌کنند. در خصوص زندگی در شوشتر با محمدعلی فرهنگ، مسؤول کتابخانه علامه شوشتری،گفت‌وگویی انجام دادیم که شرح آن در ذیل می‌آید:
– برای جانبازان در سطح شهر چه کارهایی انجام گرفته است؟ آیا برای عبور و مرور آن‌ها کاری انجام شده یا خیر؟
به صورت اساسی کاری انجام نگرفته است. همسایه‌ای داریم که فرزندش را با ویلچر جابه‌جا می‌کند و چون اتومبیل شخصی دارند، مشکلی ندارند.
– بانک‌هایی در سطح شهر وجود دارد که برای ورود به آن‌ها باید از تعدادی پله بالا رفت، آیا در کنار این پله‌ها، سطح شیبداری قرار دارد تا جانبازان بتوانند برای ورود از آن سطوح استفاده کنند یا خیر؟
خیر، گمان نمی‌کنم چنین کاری انجام شده باشد و این نقطه‌ضعفی است که باید مسؤولین به فکر آن باشند.
– آیا در زمان قدیم نان را در منزل خودتان می‌پختید؟
در گذشته مادرم برایمان نان «ثوو‌ه‌ای» می‌پخت. نان «ثوو‌ه‌ای»نامی بود که شوشتری‌ها بر نان محلی شوشتر گذاشته بودند و این نان با استفاده از تابه و بر روی هیزم پخته می‌شد. پدرم هیزم می‌خرید و با الاغ به خانه می‌آورد، هیزم‌ها را در زیر دالان قرار می‌دادیم و به تدریج از آن برای پخت نان استفاده می‌کردیم. مادرم تا زمانی که من دیپلم گرفتم، نان می‌پخت. نان‌هایی که مزه‌ای متفاوت با نان‌های امروز داشتند. گندم را روی سرم می‌گذاشتم و برای آرد کردن به آسیاب می‌بردم، آسیابان گندم را می‌سنجید و تحویل می‌گرفت و با یک مزد ناچیز گندم‌ها را آرد می‌کرد و تحویل می‌داد.
– پس در بعضی از روزها به خانواده هم کمک می‌کردید؟
صددرصد
– دیگر به خانواده چه کمکی می‌کردید؟
در زمان بچگی بیش‌تر به رودخانه نزدیک خانه می‌رفتیم و موقع برگشت به خانه اگر کاری بود، انجام می‌دادیم.
– آیا پیشه و کار پدر کشاورزی بود؟
خیر، پدرم آهنگر بود. بیش‌تر از ۹۰ سال عمر کرد و تا روز آخر عمرشان پیاده‌روی می‌کرد و از مسیر رودخانه به مغازه می‌رفت و برمی‌گشت.
– از مزه نان در زمان‌های قدیم فرمودید، طبق تحقیقاتی که انجام گرفته درصد زیادی از بیماری‌ها نظیر چربی، قند خون و … در اثر استفاده از غذاهای آماده است، نظر شما در این خصوص چیست؟
و البته نداشتن فعالیت بدنی… . من زمانی آهنگر بودم. تا سال ۶۶ علاوه بر این‌که در خدمت مرحوم علامه بودم، بعدازظهرها برای کمک به پدرم به آهنگری می‌رفتم، یعنی پتک می‌زدم. با این فعالیت بدنی به لطف خدا اکنون نه چربی دارم و نه دیابت. البته در حال حاضر به اقتضای سن، کمی رعایت می‌کنم.
– به نظر شما چطور مردم از این غذاهای سنتی و مفید به غذاهای آماده رسیدند؟
دلیل استفاده از این غذاها همان آماده بودن آن‌هاست. در گذشته از این مریضی‌ها نبود، امروز در کاشت محصولات کشاورزی از مواد شیمیایی استفاده می‌شود که این مواد شیمیایی برای انسان مضر است. امروز حتی گوسفندان نیز از یونجه به عمل آمده از مواد شیمیایی تغذیه می‌کنند، امروز حتی برنج مرغوب شوشتر نیز با استفاده از مواد شیمیایی تولید می‌شود و دیگر از مرغوبیت گذشته برخوردار نیست و این شرایط در بروز بیماری‌های مختلف بسیار مؤثر است.
– همان‌گونه که مطلع هستید امسال به فرمان مقام معظم رهبری سال اقتصاد مقاومتی نامگذاری شده است، شما در حوزه کاری خود چه پیشنهادی برای اجرایی شدن این فرمان مقام معظم رهبری دارید؟
باید هر شخصی در حد توان برای به عمل درآمدن این شعار تلاش کند، باید با تلاش بیش‌تر در زمینه‌ای که مشغول به کار هستیم آن‌چنان به خودکفایی برسیم که برای رفع نیازهایمان به خارج از کشور متکی نباشیم. باید شرایط را برای سرمایه‌گذاران خارجی آماده کنیم و در کل تلاش خود را به کار بگیریم تا در آبادانی بیش‌تر کشور کوشا باشیم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.