برند یعنی هویت

یکی از مسؤولین صنعت پوشاک مطرح کرد

برند یعنی هویت

صادرات صنعت پوشاک ۴۰ درصد بیش از واردات آن است

مدیر توسعه رسته پوشاک تهران در طرح تکاپو با اشاره به این که صادرات صنعت پوشاک کشور ۴۰ درصد بیش از واردات آن است، می‌گوید، با وجود توجه ویژه مسؤولان و کارآفرینان کشور به حوزه نساجی، صنعت پوشاک حدود ۳۵ درصد بیشتر از صنعت نساجی ارزآوری برای کشور داشته است.

به گزارش ایرنا، علیرضامردفرد در نشست مشترک دست اندرکاران طرح تکاپو (توسعه کسب و کار و اشتغال پایدار) با معاون توسعه اشتغال و کارآفرینی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، گزارشی از وضعیت فعلی صنعت پوشاک کشور و راهکارهای توسعه آن را ارایه داد.

وی با اشاره به طرح تکاپو که وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به عنوان یکی از راهکار‌های توسعه اشتغال در کشور با جدیت در دست مطالعه و اجرا دارد، هدف اصلی از اجرای این طرح را توسعه اشتغال پایدار در رشته‌های کسب‏ و کار منتخب در سطح استان‌ها عنوان کرد.

مردفرد افزود: انتظار می‌رود اجرای طرح بر رونق اقتصادی جوامع هدف اثرگذار باشد و منجر به توسعه کسب‏ و کار و در نتیجه اشتغال پایدار شود که به‌طور بدیهی ارتقا درآمد و معیشت گروه ‏های هدف را نیز به دنبال خواهد داشت.

وی هدف اصلی از اجرای طرح تکاپو را توسعه اشتغال پایدار از طریق بهسازی دینامیک اشتغال در سطح مناطق (استان­های منتخب) عنوان کرد و اظهار داشت: منظور از بهسازی دینامیک اشتغال اقدام فعال در راستای اصلاح تعاملات بین سیستم­های کسب­ و کار مختلف با یکدیگر و با سایر سیستم‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی است.

به گزارش ایرنا، یکی از طرح‌های اشتغال که وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در دولت تدبیر و امید پیگیری می‌کند، طرح تکاپو است. در این طرح، وزارتخانه درصدد است بنگاه‌های موجود در کشور که با ظرفیت پایینی تولید می‌کنند را ارتقا بخشد و بتواند واحدهای کوچک را برای هم افزایی به واحدهای بزرگ متصل کند.

این طرح در رسته‌های مختلفی که می‌تواند اشتغال‌زا باشد، طراحی شده است و به‌طور عام تأکید بر بنگاه‌های خرد و متوسط دارد.

برندینگ در صنعت پوشاک کشور

در حال حاضر بازار مصرفی استان‌های پرجمعیت شمال غرب و غربی کشور تحت تسلط منسوجات و پوشاک کشور ترکیه است. تأثیر صنایع نساجی و پوشاک قدرتمند ترکیه بر بازار مصرفی ایران به حدی است که بر روی سبک و نوع مصرف، مصرف‌کنندگان ایرانی تأثیر به سزایی داشته است.

مردفرد گفت: بخش مهمی از بازار پارچه تهران در اختیار برندهای ترکیه‌ای، اماراتی و دیگر کشورهای آسیایی است. برند تجاری بیش از ۹۹ درصد لباس‌های وارداتی، برندهای معروف جهانی اما به صورت تقلبی است که با توجه به اگاه نبودن اغلب مصرف‌کنندگان داخلی، به عنوان کالای برنددار از مقبولیت بسیار بالاتری برخوردار است. متأسفانه براساس مطالعات انجام شده، نزدیک به دو سوم قشر جوان کشور حتی با وجود کیفیت پایین‌تر یا قیمت بالاتر، پوشاک برنددار تقلبی را ترجیح می‌دهند.

وی ادامه داد: وضعیت برندینگ پوشاک در حدی اسف‌بار است که بیش از ۹۰ درصد پوشاک تولید داخل نیز با برندهای خارجی عرضه می‌شود. حتی بسیاری از تولیدکنندگان داخلی (باکیفیت) نیز ترجیح می‌دهند با استفاده از نام‌های معتبر جهانی، با پوشاک وارداتی برنددار تقلبی، رقابت کنند.

مردفرد گفت: در این میان اگرچه آن‌‌ها در کوتاه مدت از مزیت مقبولیت برندهای غربی استفاده می‌کنند، اما با گذشت زمان همین تولیدکنندگان بزرگ نیز به مبلغان و مروجان بی‌نام و نشان برندهای جهانی (و خرده فرهنگ‌های همراه) آنان تبدیل می‌شوند.

برندینگ کالافرایندی هزینه بر است

به گفته مردفرد، پوشاک بدون برند یعنی پوشاک بی‌هویت. برندینگ کالای مد (نساجی/پوشاک/کفش) فرایندی هزینه بر بوده و مستلزم صرف زمان، هزینه و تلاش فراوان است. در این میان کمک و همکاری دولت‌‌ها و دستگاه‌های ذی‌ربط نیز در ایجاد و تثبیت برندهای ملی ضروری است.

مدیر توسعه رسته پوشاک تهران در طرح تکاپو گفت: کشورهای چین، هند و ترکیه با برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری بر روی برندهای ملی خود، سعی در ایجاد ارزش‌افزوده، حمایت از تولید و بازارهای داخلی و ایجاد فرصت‌های تجاری در جهان دارند. برندهای جهانی جزیی از سرمایه کشور‌‌ها به شمار می‌رود و حتی بر روی تصویر آن‌‌ها در جهان تأثیر می‌گذارند .

مردفرد در پایان تأکید کرد با سرمایه‌گذاری در برندینگ داخلی این فرصت فراهم خواهد شد تا به جای استفاده از فرهنگ وارداتی، فرهنگ و هنر غنی ایرانی بتدریج جایگاه خود را باز یابد و بخش مهمی از مسایل فرهنگی کشور حل شود.

برندسازی و تأثیر این پدیده در رشد بین‌المللی صنعت پوشاک

وی گفت: براساس تعریف انجمن بازاریابی آمریکا « برند» شامل نام، علامت، نشان، طرح یا ترکیبی از آن‌‌ها است که برای معرفی یا تمیز دادن یک محصول یا خدمتی که توسط یک یا چند عرضه‌کننده ارایه می‌شود، به‌کار می‌رود.

یکی از مطلوبیت‌های مشتری در انتخاب یک محصول، برند معتبر است. در بسیاری از بازارها، برند هویت ویژه‌ای برای یک محصول می‌آفریند و آن‌‌ها را به گروه خاصی از جامعه پیوند می‌دهد. مشتری با خرید یک محصول برند باور دارد که در مقابل پول خود چیز با ارزشی دریافت کرده است. واقعیت این است که نام تجاری، همانند سرمایه یا فن‌آوری و مواد اولیه در ایجاد ارزش افزوده برای یک سازمان نقش دارد. به‌طور خلاصه نام تجاری سبب شناسایی فروشنده یا سازنده می‌شود. برند هر شرکت یا سازمان نشان‌دهنده فرهنگ آن شرکت است.

وی در ادامه افزود: نگاهی اجمالی به بر‌‌ترین برندهای پوشاک جهان مؤید این نکته بسیار مهم است که هیچ کشوری بدون توجه و حمایت از برندهای داخلی خود رشدی در آن صنعت نداشته است و تمامی سیاست‌گذاران با تمرکز و توجه کانونی به‌کارآفرینان صاحب برند، توانسته‌اند به رشد، توسعه و صادرات دست یابند.

مردفرد گفت: در این میان کشورهایی هستند که با وجود تولید محصولات در سایر کشورها، حاضر نیستند به هیچ عنوان برندهای تجاری خود را به کشورهای تولید کننده واگذار کنند و این موضوع نشان از ایجاد ارزش‌افزوده قابل‌توجه برند در زنجیره ارزش تولیدات تحت لیسانس دارد.

مهم‌ترین کشورهای تولید کننده پوشاک

مردفرد مهم‌ترین کشورهای تولیدکننده و صادرکننده پوشاک جهان در سال ۲۰۱۵ را کشورهای چین با سهم ۳۴٫۵درصد، بنگلادش با سهم ۶٫۶ درصد، ویتنام با سهم ۵٫۴درصد و کشور ترکیه با سهم ۲٫۶ درصد اعلام کرد.

مدیرتوسعه رسته پوشاک تهران در طرح تکاپور یادآور شد: صنعت پوشاک به دلیل نیاز به نیروی انسانی در مراحل مختلف تولید و پس از تولید، یکی از صنایعی است که برای توسعه اشتغال به شدت مورد توجه سیاست‌گذاران به ویژه در کشورهایی که با معضل بیکاری مواجه هستند، قرار می‌گیرد.

مردفرد افزود: تجارب بین‌المللی نشان داده است صنعت پوشاک ظرفیت بسیار مناسبی برای توسعه اشتغال به خصوص اشتغال زنان و یا افراد با سطح مهارت و سواد پایین دارد. اما این صنعت به دلیل ماهیتش توان افزایش سطح رفاه و یا معیشت و همچنین ارتقای دستمزد‌‌ها را در بلند مدت ندارد، اما می‌تواند حداقل سیاست مناسبی باشد برای به‌کار گماردن افرادی که از سطح دانش و مهارت پایینی برخوردار هستند و یا نظیر زنان که به دلیل مسایل فرهنگی و مذهبی ناتوان از یافتن مشاغل دیگر هستند.

وی در ادامه با بیان این که بیش از ۸۰ درصد شاغلان در صنعت پوشاک بنگلادش را، زنان تشکیل می‌دهند، گفت: اما نکته مهم در این سیاست، وجود شرکت‌های بزرگ بین‌المللی و قوانین و سیاست‌هایی است که موجب جلب و جذب این شرکت‌ها به بازار کشورهای در حال توسعه برای به‌کارگیری و احداث کارگاه‌های بزرگ تولیدی پوشاک شده است.